آل سعود به هدفش رسید / خنده اعراب بر دیپلماسی قاجارگونه فدراسیون فوتبال

AFC در نخستین جلسه‌ای که در دوحه روز یکشنبه (4 بهمن) برگزار شد، به دلایل فدراسیون‌های 3 کشور ایران، عربستان و امارات گوش داد اما در پایان این جلسه به صورت زیرکانه‌ای مسئولیت تصمیم‌گیری نهایی را به سازمان امنیت بین‌الملل ورزش (ICSS) واگذار کرد زیرا این شرایط را امنیتی اعلام کرد و خواست این سازمان به عنوان یک سازمان مستقل به بررسی امنیتی دو کشور بپردازد تا به AFC در تصمیم‌گیری نهایی کمک کند. البته، کسی نپرسید که شرایط سیاسی میان دو کشور به یک باره امنیتی شد. این موضوع که با سکوت مسئولان ایرانی همراه بود، در حقیقت بازی در زمین دشمن بود که حتی به ذهن نمایندگان ایران نیز خطور نکرد. این اتفاق یعنی تائید نظر سعودی ها که متاسفانه آغاز یک فاجعه بود.

در ادامه، عملا اتفاق ناگوار و مصیبت باری روی داد که حتی خود سعودی ها نیز شاید باور نمی کردند. AFC رای نهایی خود را صادر کرد و با تغیییر دیدارهای تیم‌های ایرانی و عربستانی اظهار داشت که دیدارهای ملی کما فی السابق در دو کشور برگزار شود و موضوع اختلاف ایران و عربستان در بخش باشگاهی تا تاریخ 15 مارس (25 اسفند) در تعلیق است؛ یعنی این دو کشور تا این تاریخ باید مشکلات سیاسی خود را حل کنند؛ در غیر اینصورت خود AFC دست به کار می‌شود و کشوری بی‌طرف را برای این بازی‌های ایران و عربستان در لیگ قهرمانان انتخاب می‌کند.
  با این تصمیم AFC مسئولان فدراسیون‌‌های دو کشور با این خیال که هر کدام در این جلسه پیروز شدند به کشورهایشان رفتند. اسدی دبیرکل فدراسیون کشورمان اعلام کرد که همه شرایط بر ضد ما بود؛ اما ما توانستیم از این جلسه سربلند بیرون بیاییم زیرا آنها آمده بودند تا کشور بی‌طرف را برای میزبانی بازی‌ها انتخاب کنند! البته، کسی از دبیرکل نپرسید که اکنون چه اتفاقی مگر روی داده است؟ حالا نیز این تصمیم اتخاذ شده و در واقع، شکست مفتضحانه ای برای فدراسیونی ثبت شده که همه چیز را با خنده و فکاهی به پیش می برد.

واضح است که رای صادره با لابی اعراب و نفوذ سعودی ها صورت گرفته است. سعودی‌ها پس از پیدا کردن دستاویز خیلی سریع دست به کار شدند تا با استفاده از نفوذ خود در AFC و تهدید شیخ سلمان درخصوص انتخابات فیفا، به دنبال گرفتن یک رای کاملا سیاسی باشند. در مقابل فدراسیون ایران چه کرد؟ در روزهایی که همه نگران موج منفی ایجاد شده توسط سعودی‌ها بودند، پس از تاکید اسدی بر پیروزی قاطع ایران! علی کفاشیان رییس فدراسیون فوتبال ترجیح داد مثل تمام این سال‌ها در برابر دوربین ها لبخند بزند و اظهار کند مشکلی نخواهد بود.

* پله نردبان صعود شیخ سلمان
بی تردید شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه بحرینی با تمام سیاه کاری‌هایش، امید اول سعودی‌ها برای محکوم کردن کشوری به نا امنی بود که یکی از امن‌ترین کشورهای دنیاست. شیخ سلمان که همواره تنها به گرفتن رای فوتبال ایران برای ادامه حضور بر کرسی ریاستش در فوتبال آسیا اندیشیده، خیلی بی دردسر از فوتبال ایران و رییس همیشه خندانش به عنوان پله نردبانی برای صعود بهره برد تا به اهدافش برسد. این سیاس بحرینی در شرایط جدید بار دیگر نشان داد که تا چه اندازه موذی و مکار است.

امروز متولیان فدراسیون به ظاهر از رای صادره راضی هستند؛ در حالی که واضح است سعودی ها باید از شیخ بحرینی و عملکردش راضی باشند. کشاندن پای سیاست به وسط مستطیل سبز کاری است که از دست آل رو به زوال سعود بر می‌آید و البته تایید این امر بی‌منطق نکته ای بود که به دستان شیخ سلمان عملی می شد. اگر فدراسیون مشاوره خوبی با کارشناسان حقوقی صورت دهد و فیفا را از موضوع آگاه کند، در نهایت رای به سود ما صادر شود چرا که بین است که این ماجرا با هدفی سیاسی و ابزاری از این جنس پیش رفته است.
 

اما عکس العمل فدراسیون فوتبال در قبال رای بی منطق کنفدراسیون عربی آسیا چه باید باشد؟ اصولا رای مذکور به گواه کارشناسان امر مبنای حقوقی ندارد و طرحی آشکار در ورود سیاست به ورزش است. شاید سیاست لبخند زدن به پرسش های متعدد مطرح شده در داخل کشور در بسیاری اوقات جواب دهد اما قطعا برای احقاق حق ملت ایران در مجامع بین المللی باید به جای لبخند زدن با دیپلماسی صحیح پیش رفت.

* نقش کفاشیان به عنوان معاون AFC
طبق رای صادره شیخ سلمان و زیر مجموعه اش اگر اختلافات سیاسی دو کشور عربستان و ایران تا 25 اسفند ماه حل نشود، بازی‌های تیم های ملی و باشگاهی این دو کشور در کشور ثالث برگزار خواهد شد. این نقض آشکار قانون در روز روشن است. مگر می شود به طرف دعوا فرصت دهند که نظر مدعی را که برپایه توهمات ایجاد شده، تغییر دهد؟ آیا این یک شکست مفتضحانه برای کفاشیان نیست که کار ما را به این تحقیر بزرگ تاریخی کشانده است؟

بی شک حل مشکلاتی که ساخته تلاش‌های آل سعود است مساله ای نیست که به فوتبال ارتباطی پیدا کند. این در هر دادگاه ورزشی صالحه ای خارج از چارچوب کنفدراسیون فوتبال آسیا قابل پیگیری خواهد بود. اما نقش علی کفاشیان به عنوان یکی از معاونین کنفدراسیون فوتبال آسیا در این میان چه بوده است؟ مگر قرار نبود او حامی منافع این مرز و بوم باشد. چگ.نه است که این فاجعه بی نظیر در حال روی دادن است و او همچنان می خندد و کنار قاتلان شیعیان عکس یادگاری می گیرد؟ آیا او می تواند قبول کند که چنین مفتضحانه حق مسلم یک ملت پایمال شود؟ البته تا کنون که توانسته!

در شرایطی که اتخاذ سیاست منفعل نسبت به جریانات اخیر کار را به جایی رسانده که امن ترین کشور دنیا از حق طبیعی‌اش محروم می‌شود، آیا واکنش علی کفاشیان در مجامع بین المللی همچنان لبخند زدن به دوربین های داخلی و سکوت برابر خارجی ها خواهد بود یا از جایگاه معتبرش که از همان ابتدا هم امید اول ایران برای مقابله با درخواست غیرمستدل سعودی ها به شمار می رفت، استفاده خواهد کرد؟ قطعاً گرفتن حق میزبانی از ایران یعنی تائید ادعای پوچ سعودی‌ها و این امر از لحاظ اجتماعی و اعتقادی موضوعی نیست که با لبخند مورد پذیرش ملت ما باشد.

آقای کفاشیان آیا می دانید که با میزبانی از تیم‌های عربستانی در خارج از خاک ایران علناً خواهیم پذیرفت که شرایط تامین امنیت در کشورمان را نداریم؟ آیا می دانید که اینجا دیگر به لبخندهایتان نیازی نیست و باید حفاظت از کیان مقدس جمهوری اسلامی ایران را معنا کرد؟ آقای کفاشیان! ما را به یاد شاهان قاجار نیندازد، لطفا .

 

منیع: مشرق