به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو؛ میلاد عرفان‌پور با بیان اینکه با بیان اینكه موضوع تاثیر شبكه‌های اجتماعی و مجازی در شاعران امروز موضوع مهمی است، اظهار كرد: یكی از آسیب‌هایی كه حضور در شبكه‌های مجازی برای شعر به همراه داشته است، این بوده كه تصور شاعر جوان و نوقلم از شعر مطلوب و خواندنی تغییر كرده و به انحراف كشیده شده است. تصور افرادی كه تازه وارد عرصه شعر شده اند و در شبكه‌های مجازی به دنبال شعرهای خوب می‌گردند، این خواهد بود كه شعری كه بیشتر بازدید و به اشتراك گذاشته شود و لایك بگیرد، لزوما شعر خوبی است، در حالی كه عموما در عالم واقع این گونه اشعار، شعرهایی دسته چندم هستند.
عرفان‌پور با تاكید بر اینكه عالم شبكه‌های مجازی با عالم واقعی متفاوت است، عنوان كرد: شعر در شبكه‌های مجازی برای آن كه مخاطب را جذب كند، از اصول دیگری پیروی می‌كند و شاعران بسیاری نیز در این فضا به دنبال جاذبه‌های متفاوت برای جذب مخاطبان‌شان می‌گردند. در شبكه‌های اجتماعی و فضای مجازی بحث بر سر ارزش ادبی و موضوعی اشعار نیست، بلكه ارزش رسانه‌ای و جذب مخاطب در چنین فضاهایی بیشترین اهمیت را دارند.
این شاعر كشورمان با اشاره به اینكه فیلم‌های مبتذل همیشه بیش از فیلم‌های عمیق و ماندگار مخاطب داشته‌اند، گفت: در شعر نیز همین‌گونه است و فضای مجازی نیز در همین راستا، عموما راه را اشتباه به مخاطب نشان می‌دهد و الگوهای اشتباه را به مخاطبان معرفی می‌كند.
به گفته عرفان‌پور، شبكه‌های مجازی حضور واقعی شاعران در كارگاه‌ها و جلسات ادبی را مختل كرده‌اند و ارتباطات شاعران با یكدیگر و شاعران جوان با شاعران پیش‌كسوت به نسبت گذشته بسیار كم شده است. امروزه با وجود امكاناتی همچون شبكه‌های اجتماعی، كمتر شاعری احساس نیاز می‌كند كه در محضر استاد بنشیند. یكی از دلایل كم رونق شدن محافل ادبی نیز همین فضاهای مجازی است.
وی خاطرنشان كرد: برای مطالعه و تحقیق بیشتر از آثار مكتوب استفاده می‌كنم؛ چرا كه شبكه‌های مجازی جامع نیستند و جنبه آموزشی آن‌ها كم است و كیفیت ادبی و عمق پایین تری نسبت به آثار مكتوب دارند. پیشنهاد می كنم مخاطبان، نخست شاعر را از طریق آثار مكتوب و یا محافل ادبی بشناسند و بعد به سراغ آثارش در فضای مجازی بروند.
منبع: پایگاه خبری حوزه هنری