گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، تراکتورسازی در 2 بازی ابتدایی خود در دور گروهی لیگ قهرمانان آسیا توانسته بر حریف خود چیره شود و هم اکنون تنها تیمی از ایران است که در این فصل از بازیهای باشگاه‌های آسیا موفق شده امتیازات کامل را از آن خود کند. به همین بهانه در گزارشی به بررسی شرایط سرخ پوشان تبریزی و همچنین سرمربی جنجالی این تیم امیر قلعه‌نوعی می‌پردازیم.
حواشی انتخاب مجدد قلعه‌نوعی به عنوان سرمربی پرشورها
امیر قلعه‌نوعی که با کسب 5 عنوان قهرمانی (3 بار با استقلال تهران و 2 بار با طلایی پوشان زاینده‌رود) و 2 نائب قهرمانی (استقلال تهران و تراکتورسازی)، پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر به شمار می‌رود با انتخاب سعید عباسی مدیرعامل تراکتورسازی سکاندار نیمکت قرمزهای دیار ستارخان شد. این مربی که پیش از این نیز هدایت تراکتورسازی را در فصل 91-90 عهده‌دار بوده است و موفق شده بود این تیم را نائب قهرمان لیگ برتر کند، از محبوبیت قابل توجهی نیز در آن دوران برخوردار بود. اما اینبار از بدو ورود به تبریز صدای اعتراضات پرشورها را به وضوح شنید و خود را برای مواجه با چالشی بزرگ مهیا کرد؛ چرا که هواداران از نحوه جدایی او در آن دوران همچنان گله داشتند و از طرفی دلداده"تونی اولیویرا" پرتغالی، سرمربی اسبق خود بودند. همین عوامل دست به دست هم دادند تا سایه حواشی بر سر قلعه‌نوعی و عباسی سنگینی کند.
نتایج دور از انتظار در لیگ برتر و جام حذفی؛ التهاب در سکوها
قلعه‌نوعی کار خود را از هفته چهاردهم لیگ برتر شروع کرد؛ این در حالی بود که تراکتورسازی دو بازی پیاپی با استقلال تهران در نیمه نهایی جام حذفی و لیگ برتر را پیش روی خود می‌دید.قلعه‌نوعی در جام حذفی مقابل شاگردان سابق خود حرفی برای گفتن نداشت و در حالی که تیمش از امتیاز میزبانی و حضور هواداران آذری سود می‌برد، قافیه را به پرویز مظلومی باخت و با قبول شکست 2-1 از گردونه رقابت‌ها حذف شد. این شکست همچون نفتی بر آتش طرفداران تبریزی بود و آنان با شعارهای" حیاکن، رها کن" حسابی از خجالت سعید عباسی درآمدند.
تراکتورسازی اگرچه در لیگ برتر توانست در 4 بازی ابتدایی تحت رهبری قلعه نویی 8 امتیاز کسب کند و آرامش نسبی را بر سکوها حاکم کند، اما تساوی مقابل راه آهن پایین جدولی و شکست خانگی مقابل پدیده مشهد و تساوی دیگر مقابل استقلال خوزستان، باعث شد تا زخم کهنه پرشورها دهان باز کند و آنان مصمم‌تر از قبل، خواهان استعفای عباسی بشوند؛ در این میان قلعه‌نوعی نیز از تیغ تیز انتقادها در امان نبود و از گوشه و کنار ورزشگاه‌ها صدای اعتراضات را می‌شنید
.
لیگ قهرمانان آسیا؛ نقطه عطف و برگ برنده قلعه‌نوعی
امیر قلعه‌نوعی را می‌توان جزء سرمربی‌های باهوش و رند فوتبال ایران نامید. برای اثبات این سخن کافی است به چرایی انتخاب تراکتورسازی به عنوان مقصد بعدی قلعه‌نوعی اشاره کرد.برگ برنده او، حضور تراکتورسازی در لیگ قهرمانان آسیا بود. ضمن اینکه وی به خوبی از پتانسیل‌های این تیم نظیر طرفداران متعصب و پرشور و امکان استفاده از بازیکن‌های سرباز سایر تیم‌ها آگاه بود و می‌دانست که با استفاده از آن ظرفیت‌ها، می‌تواند خود را بار دیگر به فوتبال ایران اثبات کند و منتقدانش را سرجایشان بنشاند؛ همچنین سکوهای نسبتا ناآرام ورزشگاه یادگار امام تبریز را با خود همسو کند و مهمتر اینکه با رساندن تراکتورسازی به مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا برای اولین بار در تاریخ این باشگاه، نام خود را در تاریخ تراکتورسازی جاودان کند و با بازیابی محبوبیت از دست رفته خود، برای همیشه در قلب پرشورها جایگاهی محفوط برای خویش دست و پا کند. تا به این جای کار تراکتوری‌ها با دو پیروزی شیرین و قاطع مقابل الجزیره امارات توانسته‌اند منتقدان خود را ساکت کنند و با ادامه این روند در بازی آتی خود با بنیادکار ازبکستان که ۲5 اسفندماه به میزبانی حریف برگزار می‌شود، می‌توانند اهداف عباسی و قلعه‌نوعی را تا حد زیادی به ثمر برسانند.
نقش تعیین کننده عباسی در موفقیت این روزهای تراکتورسازی
نقش مدیر عاملی مقتدر و شجاع، به خوبی در روزهای بحرانی نمایان می‌شود؛ اگر عباسی ذره‌ای نسبت به توانایی‌های خود و قلعه‌نوعی شک می‌داشت و به تبع رفتارهای احساسی پرشورها، خود استعفا می‌داد و یا قلعه‌نوعی را اخراج می‌کرد هیچگاه شاهد نتایج هفته‌های اخیر قرمزهای تبریز نبودیم.
جدال حساس با پرسپولیس
تراکتورسازی در آخرین بازی خود در لیگ توانست سپاهان بحران زده را ۲-۱ از پیش رو بردارد. همچنین بردهای اخیر مقابل الجزیره روحیه‌ای مضاعف به آنان بخشیده است. آنان قصد دارند با برتری مقابل سرخپوشان پایتخت روند رو به رشد خود را ادامه داده و امیدهای خویش را برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا در فصل بعد زنده نگه دارند.شاگردان پروفسور کروات نیز در اندیشه بازگشت به ریل پیروزی هستند و در صدد هستند تا ضمن ارائه بازی چشم نواز و کسب ۳ امتیاز، از قافله صدرنشینان بالای سر خود که هر دو بازیهای این هفته خود را با برد پشت سر گذاشته‌اند، جا نمانند و کماکان چهره یک مدعی قهرمانی را داشته باشند.نکته دیگر این بازی انتقام پرسپولیسی‌ها از تراکتورسازان است؛ سرخ‌های پایتخت در فصل گذشته مقابل تراکتوری‌ها دبل شدند (هر دو بازی رفت و برگشت را واگذار کردند) و می‌خواهند با غلبه بر حریف، آنها را در این فصل دبل کنند.
عرضه اندام دوباره پرشورها؟؟؟
دوستدارن فوتبال به خوبی به یاد دارند که پس از غیبت 8 ساله تراکتور در لیگ برتر و صعود دوباره آنها به این رقابت‌ها، تماشاگران این تیم در بازیهای خانگی و خارج از خانه همواره ورزشگاه را مملو از جمعیت می‌کردند و حلاوتی دوباره به ورزش افزوند و به نوعی دلیلی بودند تا بازیکنان تراکتور در استادیوم‌های سرتاسر کشور، احساس غریبی نکنند. نکته جالب اینجا است که پرشورهای آذری همواره به خاطر ممانعت تیم میزبان برای حضور حداکثری‌شان در ورزشگاه، شعار "استادیوم خالیه، آذری جا نداره" را سر می‌دادند؛ اما جامعه فوتبال مدت‌هاست که شاهد چنین شعارهایی نیست و به نوعی دلتنگ رفتارهای اینچنینی از سوی طرفداران پر تعداد تبریزی است.
آیا روز یکشنبه باز هم چنین اتفاقی رخ خواهد داد؟
