گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، در بازی حساس دو تیم پرطرفدار پرسپولیس تهران و تراکتورسازی تبریز، شاهد منفجر شدن پیاپی مواد محترقه در استادیوم آزادی بودیم که این اتفاق می‌تواند پیامدهای ناخوشایندی برای پرسپولیس و البته فوتبال ملی ما داشته باشد.
مطابق پیش‌بینی‌ها جدال حساس پرسپولیس و تراکتورسازی از هفته 22 لیگ برتر با استقبال خیل گسترده هواداران فوتبال مواجه شد. از طرفی مدیر امنیت یوفا و مدیر امنیت AFC نیز از حاضران در ورزشگاه بودند تا ضمن تماشای این دوئل و بررسی فضای حاکم بر فوتبال ایران، گزارشی از امنیت در استادیوم‌های ایران را به مراجع ذی‌صلاح ارائه دهند. در این میان اتفاقی که شاید غیر قابل پیش‌بینی بود و همه را غافلگیر و متأثر کرد، "پرتاب نارنجک‌های دست‌ساز"، آن هم جلوی چشمان مسئولان یوفا و AFC بود. همین اتفاق کافی بود تا فوتبال ایران وارد فازی جدید از حواشی بشود. برای بررسی این اتفاق و پی بردن به عمق فاجعه بهتر است به کمی قبل تر برگردیم.
تعمیم مشکلات سیاسی ایران و عربستان به فوتبال
پس از کشمکش‌های سیاسی میان ایران و رژیم آل‌سعود، تیمهای عربستانی در اقدامی غیر حرفه‌ای ابتدا اعلام کردند که تیمهای ایرانیِ حاضر در لیگ قهرمانان آسیا باید از این رقابت‌ها اخراج شوند که با مخالفت قطعی مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا روبرو شدند و از این موضع مضحک خود، عقب‌نشینی کردند. عربستانی‌ها در ادامه رفتارهای خصمانه خود در قبال مردم ایران و تیمهای ایرانی، طی بیانیه‌ای از "عدم حضور خود در خاک ایران به بهانه ناامنی" خبر دادند؛ بیانیه‌ای که پس از اعدام شیخ نمر و ماجراهای سفارت عربستان، روی خروجی سایت‌های عربی قرار گرفت. اما خود عرب‌ها و مسئولین AFC هم به خوبی می‌دانند که طرح ادعایی اینچنینی، باطل و صرفا جهت جنگ روانی علیه جمهوری اسلامی ایران است.بنابراین اعضای فدراسیون فوتبال ایران که به شدت ادعای سعودی‌ها را تکذیب کردند، بهترین فرصت برای رد ادعاهای کذب رقیب را در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا سال جاری می‌دانستند. در همین راستا شهرهای اصفهان، تبریز و تهران که میزبان حریفان آسیایی بودند به نحو احسن از تیم مهمان پذیرایی به عمل آوردند و آنان نیز هر بار طی مصاحبه‌هایی گوناگون با رسانه‌های ایرانی و خارجی، از وجود امنیت کامل در سراسر ایران، علی‌الخصوص ورزشگاه‌ها خبر دادند. تا اینجای کار همه چیز به خوبی در حال پیش روی بود و پیش‌بینی‌ها حاکی از برد ایران در جدال با عربستانی‌ها بود تا اینکه روز بازی پرسپولیس و تراکتور فرا رسید.
مدیر امنیت یوفا و مدیر امنیت AFC پس از حضور در عربستان، این بار خود را به ایران و ورزشگاه 100 هزار نفری آزادی رساندند تا دید‌ه‌های آنان مهر تاییدی باشد بر گفته‌های ایرانیان. اما انفجار چندین و چند باره مواد منفجره تمام نقشه‌ها را نقش بر آب کرد و موجبات خشنودی سعودی‌ها را فراهم آورد و آنان نیز با تبلیغات گسترده، خود را پیروز نبرد با ایرانیان معرفی کردند. بنابراین به احتمال زیاد، باید شاهد برگزاری بازی‌ها در کشوری ثالث باشیم که این یعنی شکست محض برای ایران.
نارنجکها چگونه وارد ورزشگاه‌ها می‌شوند؟
فارغ از مشکوک بودن اتفاقات اخیر، باید اعتراف کرد که سال‌هاست فوتبال ایران از این معضل رنج می‌برد و هنوز نتوانسته این معضل را ریشه‌کن کند. اما سوال اساسی که این جا مطرح می‌شود، "چگونگی وارد شدن این نارنجکها به ورزشگاه‌ها" است.
شنیده‌ها از مسئله‌ای تلخ و باور نکردنی حکایت می‌کند. گویا بعضی از لیدرها که مورد اعتماد مسئولان امنیتی ورزشگاه نیز می‌باشند و از طرف پلیس‌ها، بازبینی بدنی نمی‌شوند، به راحتی این مواد را با خود حمل و در استادیوم اقدام به ساختن نارنجک می‌کنند و ادامه ماجرا.در صورت صحت مطلب فوق که احتمال قریب به یقین جز این نیست، چندین سوال در اذهان عمومی به وجود می‌آید که باید دید مسئولین مربوطه چه پاسخی برای آنان دارند:
- چرا لیدرها از طرف ماموران بازبینی نمی‌شوند و یا اگر هم بعضا مورد بازبینی قرار می‌گیرند، ماموران آنچنان که باید آنان را به دقت تمام تفتیش نمی‌کنند؟ مگر لیدرها از اشتباهاتی از این دست مصون هستند؟؟؟
آیا رئیس کانون هواداران باشگاه، نباید دقت بیشتری در انتخاب و نحوه چینش لیدرها داشته باشد؟ چرا که ممکن است برخی از لیدرها بر اثر دریافت رشوه و یا هر علت دیگری، اقدام به خرابکاری‌های اینچنینی کنند.
- اگر اقدامات بعضی لیدرها با هماهنگی با رئیس کانون هواداران انجام می‌شود، پس نقش باشگاه چیست؟ آیا مدیر عامل و سایر مسئولین باشگاه نباید با برخوردی قاطع آنان را از حوالی باشگاه دور کنند؟
- و سوال آخر این است که در صورت عدم اطلاع رئیس کانون هواداران، نباید باشگاه ناظرینی به صورت نامحسوس بر روی سکوها داشته باشد تا تیم و خیل عظیم هوادارانش وارد حاشیه نشوند؟
چاره چیست؟
فوتبال مبتدی ایران که از حرفه‌ای بودن تنها اسمش را یدک می‌کشد، هنگام بروز چنین اتفاقاتی در اولین اقدام در جهت ریشه‌کن شدن موضوع به جای حل مسئله، صورت مسئله را پاک می‌کنند و تماشاگران را از حضور در استادیوم‌ها محروم می‌کنند. اما خود نیز می‌دانند که دوای زخم‌های کهنه فوتبال این نیست و تنها مسکنی موقت است. در صورت انجام پیشنهادهای زیر، این معضل و سایر مشکلات از ریشه نابود می‌شوند.
- افزایش کیفیت بازرسی بدنی؛ پیش از ورود به استادیوم
در ورزشگاه‌های ایران، خبری از بازرسی‌های پیشرفته نیست و ماموران امنیتی در چندین نوبت، بازرسی بدنی را فقط با دست انجام می‌دهند؛ لکن در اکثر ورزشگاه‌های معروف جهان، این بازرسی‌ها در چند نوبت و هر بار با هدفی مشخص انجام می‌شود. مثلا مدخل اول به سلاح‌های سرد حساس است و چنانچه فردی این اشیاء را همراه خود داشته باشد، آژیر به صدا درخواهد آمد و ماموران را از این موضوع مطلع می‌کند.ورودی دیگر به مواد محترقه حساس است و به همین ترتیب شخص از چندین گیت رد می‌شود تا ضمن مشخص شدن هویت واقعی او، ماموران از عدم همراه داشتن وسایل اضافی مطمئن شوند.
- هر جایگاه، یک دوربین
چندین سال پیش بود که در یکی از رقابت‌های باشگاهی در انگلستان، تماشاگری سکه‌ای به سمت بازیکن حریف پرتاب کرد و باعث جراحت ابروی وی شد. اما ماموران به سرعت پس از بازبینی دوربینی که برای آن جایگاه در نظر گرفته شده بود، شخص خاطی را شناسایی کردند و ضمن جریمه مالی، او را تا مدت‌ها از حضور در ورزشگاه‌ها محروم کردند.همین اتفاق نیز باید در ورزشگاه‌های ایران رخ دهد. وگرنه شناسایی فرد مورد نظر همانند پیدا کردن سوزن در انبار کاه است.
- بلیط فروشی الکتریکی به صورت 100٪ دقیق
هنگامی که تمامی استادیوم صندلی‌گذاری شود و هر صندلی نیز شماره مربوط به خود را داشته باشد، تازه می‌توان به دنبال بلیط فروشی اینترنتی رفت. حال اگر فروش بلیط به این صورت کاملا جا بیفتد و مسئولان ذی‌صلاح هویت تمام افراد حاضر در ورزشگاه را بدانند (یعنی اینکه بدانند بر روی هر صندلی، چه فردی نشسته است) آنوقت است که دیگر کسی اجازه انجام کارهای مخرب را به خود نمی‌دهد. این اقدام مکمل اقدام دوم (هر جایگاه یک دوربین) است.امید است که با انجام کارهای فوق، دیگر شاهد آبروریزی‌های دیدار پرسپولیس و تراکتورسازی نباشیم.