به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو؛ آیتالله روحالله قرهی مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) حکیمیه تهران در تازهترین جلسه اخلاق خود به موضوع «خطورات و مراقبه» پرداخته و در بخشی از سخنان خود با اشاره به اهمیت و ارزش دوستی به ماجرای صمیمی ترین دوست امام خمینی اشاره کرده است.
دوست خوب، انسان را بالا میبرد. امام راحل عظیمالشّأن، خودش، امام العارفین است و در عرفان، معرفت بالا و والایی دارد، امّا یک رفیق دارد که آنقدر ایشان را دوست دارد که حتّی آن زمانی که امامت را بر عهده داشت، یاد رفیقش بود و به خصوص در مواردی که بر امام سخت میگذشت (به واسطه نفهمیدن برخی از سیاسیون که متوجّه نمیشدند امام چه میگوید و قلب ایشان را به رنج میانداختند) و دلش از دنیا و مافیها میگرفت، به حاج سیداحمد آقا میگفت: تماس بگیرید و بگویید: ایشان اگر میشود، محبّت کنند و به پیش ما بیایند. آن کیست؟ آن مرد الهی، میرزا علیاکبر معلّم دامغانی است. رفیق امام بود و تا آخر هم این رفاقت ادامه داشت.
لذا انسان باید بداند که راه نجات، همین جلیس است. راه موفّقیّت این است که یک عمل خوب را جدّی انجام بدهد و تا آخر برود.
منبع: فارس