به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ به نقل از مجله مهر، بعد از ساخت سریال «کتابفروشی هدهد» به کارگردانی «مرضیه برومند» عده زیادی تصمیم گرفتند وسایل نقلیه شان را تبدیل به یک کتابفروشی نقلی کوچک کنند تا بتوانند از این طریق مردم را تشویق به کتاب و کتاب خوانی کنند. بنابراین اتوبوس ها و اتومبیل های سیار زیادی فعال شدند خودروی خود را قفسه بندی کردند و یک کتاب فروشی راه انداختند. اما «حسن نیک زاد» این بار ابتکار جالبی با اتوبوس انجام می دهد. علاقه این مرد 56 ساله به صنایع دستی و میراث فرهنگی کشورش او را بعد از سی سال زندگی در آلمان به ایران می کشاند تا با یک دستگاه اتوبوس فروشگاه سیاری بنا کند تا صنایع دستی هر منطقه را به مناطق دیگر و حتی به مردم خارج از ایران معرفی کند.
اولین اتوبوس فروش صنایع دستی
«حسن نیک زاد» متولد 1339 در اراک است اما 35 سال است که در جنوبی ترین شهر آلمان به نام «فرایبورگ» زندگی می کند. آقای نیک زاد برق خوانده و درحاضر در آلمان مدیریت یک رستوران و یک باشگاه بوئینگ را به عهده دارد. اما علاقه او از بچگی به صنایع دستی و کار با چوب 4 سال پیش ایده ای را در ذهنش شکل داد: « من در سال 1390 این اتوبوس را برای اولین بار در ایران راه اندازی کردم. هدفم این بود که اتوبوس را به اروپا ببرم. چون می توانستم صنایع دستی مختلف را به دیگر مکان ها ببرم. با این کار اتوبوس را در نمایشگاه ها، دانشگاه ها و تفرجگاه های مختلف می برم و به مردم نشان می دهم. مردم هم تاکنون استقبال زیادی از این کار کرده اند. این اتوبوس تاکنون فقط در ایران بوده و قرار است به زودی به اروپا ببرم. تاکنون تجربیات زیادی در این باره کسب کرده ام که در سفر به اروپا برایم بسیار کمک کننده است.
نام رستورانم در آلمان «اصفهان» است
آقای نیک زاد همسر آلمانی و دو فرزند دارد. او رستورانش در آلمان را با صنایع دستی خطه های مختلف کشور تزیین کرده است و می گوید تاکنون استقبال زیادی از آن شده است: « فرایبورگ با اصفهان خواهرخوانده اعلام شده است. من هم در آنجا رستورانی با نام «اصفهان» طراحی کرده ام که تاکنون شهردار اصفهان، بازیکنان و ورزشکاران زیادی از ایران به آنجا آمده اند. رستوران من خیلی شلوغ می شود. به طوری که برای آمدن به آنجا باید از چند وقت قبل رزرو داشته باشید. وگرنه همیشه پر است.»
می خواهم اتوبوسم را به اروپا ببرم
طرح آقای نیک زاد به ثبت ملی رسیده است و مسئولان به او قول داده اند که در روزهای آینده برای او شرایطی فراهم شود که بتواند مجوزهای برون مرزی بگیرد و با اتوبوسش به تمام شهرهای اروپایی سفر کند. آقای نیک زاد می گوید در صنایع دستی ایران چیزهایی پیدا می شود که برای مردم اروپا بسیار جالب است: « خب همه صنایع دستی ایران جذاب و دوست داشتنی است. به خصوص میناکاری اصفهان، خاتم شیراز، سفال های لاله جین و قالیچه های ایرانی بسیار برای بقیه جالب است و ارزش خاصی برای اروپایی ها دارد. اما یک چیزهایی ما در صنایع مان داریم که شاید برایمان اهمیت زیادی نداشته باشد. اما برای مردم اروپا واقعا با ارزش است. همین سنگ نمک برای مردم ما خیلی عادی است. اما برای آنها بسیار جذاب است. چون از تاثیرات پزشکی سنگ نمک هم به خوبی با خبرند خیلی علاقه نشان می دهند.»
می دانم هرچیزی را کجا بفروشم
آقای نیک زاد خودش اهل هنر است و می گوید کنار جایی که اتوبوسش را پارک می کند خودش میزی در فضای آزاد قرار می دهد و شروع به کار می کند: « از کودکی به کارهای چوبی علاقه زیادی داشتم. در حال حاضر هم قلم زنی و گره چینی و منبت انجام می دهم. وقتی اتوبوس را در فضای های سبز پارک می کنیم. برای مردم کارهای زنده انجام می دهم که به شدت استقبال می کنند. همین اطلاعات هنری باعث شده بدانم که مثلا مردم کدام خطه چه صنایعی دوست دارند و یا چه چیزهایی را فلان جا نباید بفروشم و یا مثلا آلمانی ها از چه چیزی هایی بیشتر خوششان می آید. هر شهری هم که می روم با هنرمندانش آشنا می شوم و از آنها کمک می گیرم و حتی کارهایشان را با خودم می برم.»
