به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو» محمدعلی خطیبی روز گذشته تحلیل خود را در خصوص نشست دوحه بیان کرد و گفت نباید اجازه می‌دادیم گناه شکست اجلاس دوحه به گردن ایران بیفتد. پس از انتشار این مطلب روابط عمومی وزارت نفت توضیحاتی را در پاسخ به نماینده سابق ایران در اوپک ارسال کرد که باید آن را نخستین واکنش و توضیح وزارت نفت در خصوص غیبت از اجلاس فریز نفتی دوحه تلقی کرد، هر چند به نظر می‌رسد وزارت نفت در برابر تحلیل کارشناسی محمدعلی خطیبی می‌توانست به ارائه استدلال‌های کارشناسی بسنده کرده و این فضا را محل تسویه حساب‌های سیاسی و رقابت‌های جناحی نکند.
متن این توضیحات به شرح زیر است:
با سلام
احتراماً پیرو انتشار مطلبی در قالب گفت‌وگو با آقای خطیبی بازنشسته شرکت ملی نفت ایران تحت عنوان "نباید اجازه می‌دادیم گناه شکست اجلاس دوحه به گردن ایران بیفتد" خواهشمند است دستور فرمایند پاسخ پیوست طبق قانون مطبوعات و در اسرع وقت در آن رسانه منتشر شود.
آقای محمد علی خطیبی روز دوشنبه در مصاحبه با خبرگزاری فارس، به طور آشکار عدم حضور ایران در نشست موسوم به فریز نفتی که در دوحه برگزار شد را مورد انتقاد قرار داده و تاکید کرده که ایران باید در این نشست شرکت می‌کرد تا به گفته وی گناه عدم توافق در این جلسه به گردن ایران نیفتد.
در اینکه نشست دوحه از اهمیت زیادی برخودار بود، شکی وجود ندارد چه اینکه وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران نیز بر اهمیت آن و ضرورت رسیدن به اجماعی بر سر تثبیت تولید نفت تاکید داشته و از تصمیمات گرفته شده در این زمینه پیشاپیش حمایت کرد، اما جناب آقای خطیبی حتماً می‌دانند که با سیاست نفتی فعلی ایران، نشست دوحه با یا بدون حضور ایران حتماً شکست می‌خورد، چرا که ایران قویا اعلام کرده که از سیاست خود مبنی بر افزایش تولید تا رسیدن به سهم واقعی خود از بازار نفت کوتاه نخواهد آمد.
حال ایران اگر در این نشست حضور پیدا می‌کرد، با اصرار و ابرام بر سیاست نفتی خود از یک سو و شرط و شروط کشورهای عربی به ویژه عربستان مبنی بر مشارکت و همراهی عملی ایران با طرح فریز نفتی، عملاً ایران به حاشیه رینگ می‌رفت و همه گناه‌های شکست اجلاس دوحه بر گردن ایران گذاشته می‌شد.
دوربین‌ها و نگاه‌ها همه متوجه ایران و کارشکنی آن در این شرایط می‌گشت و این موضوع به حاشیه رفتن ایران در دیپلماسی نفتی منجر می‌شد. اما در حال حاضر با عدم شرکت ایران، بازی عربستان و شرکایش جهت ایجاد مزاحمت و چالش سیاسی منطقه‌ای و بین‌المللی برای ایران به هم خورده و در عمل ایران با حاضر نشدن در میدان، حرکت ایذایی رقیبان منطقه‌ای خود را خنثی کرده است.
اگرچه عربستان و هم‌پیمانان منطقه‌ای وی تلاش دارند تا ایران را عامل اصلی شکست اجلاس دوحه معرفی کرده و از هر ابزاری برای جاانداختن این مسأله در فضای سیاسی و رسانه‌ای استفاده می‌کنند،اما این فضاسازی برای ناظران عاقل بازار نفت کاملاً شفاف است منتها برخی از رقبای سیاسی که از اقتدار و عظمت ایران در هراس هستند، پس از به نتیجه رسیدن توافق هسته‌ای، همه ابزارهای خود را برای کارشکنی و ایجاد مانع برای این مهم به کار بسته‌اند و متأسفانه برخی افراد و جریان‌های داخلی نیز به دلایل مختلف سیاسی و سودجویانه، آگاهانه یا ناآگاهانه به آنها همکاری می‌نمایند.
در بخشی از صحبت های آقای خطیبی آمده است "شرکت در این جلسه به معنی آن نیست که ما از مواضع قبلی خود کوتاه آمده‌ایم بلکه می‌توانستیم در این جلسه حضور پیدا کنیم و حرف‌مان را بزنیم و بگوییم بازگشت ایران به بازار حق ما است و باید به این حق که برخی از کشورها آن را به زور از ما گرفته‌اند، برسیم."
در پاسخ باید تاکید کرد که ایران از مدتها پیش و در جریان مذاکرات علناً و به طور مکرر اعلام کرده که با رفع تحریم‌ها با سرعت قصد بازپسگیری جایگاه و سهم خود از بازار نفت دارد و در این زمینه هیچ ملاحظه‌ای را روا نمی‌دارد.
در این اثنا انتظار می‌رفت کشورهایی که به ناحق در جریان تحریم‌ها سهم ایران از بازار نفت را با افزایش تولید به خود اختصاص دادهند، این سهم را پس داده و زمینه مشارکت ایران را با سایر کشورها را در شرایط عادی فراهم می‌ساختند.
ایشان در جای دیگری تاکید می‌کند: "اگر مواضع ایران در این نشست بیان می‌شد بسیاری از کشورهای حاضر در این جلسه با ایران همراهی می‌کردند." ظاهراً ایشان فراموش کرده‌اند که علی‌رغم درخواست‌های مکرر ایران، در طول بیش از یک سال اخیر مبنی بر همکاری کشورهای نفتی برای بازگشت ایران به شرایط عادی بازار نفت با رفع تحریم‌ها، کشورهای نفتی منطقه و اوپک، کمترین همکاری را با ایران در این زمینه نداشتند و حتی سیاست تقابل را نیز با هدف تحت فشار قرار دادن ایران در پیش گرفتند.
آیا آقای خطیبی که خود را کارشناس بازار نفت معرفی می‌نمایند این واقعیات و حقایق را نیز می‌دانند و چشم بر آن فرو می‌بندند.
آقای خطیبی همچنین در بخش دیگری از اظهارات خود تاکید می‌کند که "کشور ونزوئلا پس از کاهش قیمت نفت چندین بار در سطوح مختلف به منطقه خاورمیانه آمد و با کشورهای تولیدکننده عضو اوپک گفت‌وگو کرد اما ایران نتوانست در این زمینه فعالانه برخورد کند.
همیشه تلاش‌ها به نتیجه نمی‌رسد اما تلاش کردن بهتر از آن است که گوشه‌ای بنشینیم و منتظر بهبود قیمت‌ها باشیم."
ایشان فراموش کرده‌اند که مهمترین اولویت ایران در شرایط پساتحریم، افزایش تولید نفت کشور و تلاش در جهت احیای میدان‌های نفتی و بازگرداندن صنعت نفت کشور به شرایط عادی است.
سخن گفتن از گوشه‌نشینی مدیران صنعت نفت در شرایط کنونی، با توجه به نکاتی که در بالا اشاره شد، جفای بزرگی به خدمتگزاران ملت در این عرصه بزرگ است. آقای خطیبی آیا از خود پرسیده‌اند که چرا ایران باید هزینه سیاست اشتباه و بعضاً مغرضانه برخی کشورهای نفتی مانند عربستان در مقوله کاهش قیمت‌ها را پرداخت کند.
عربستانی که در نبود ایران در بازار نفت، حسابی جیب خود را از دلارهای نفتی پر کرد و حال که ایران قصد بازگشت به بازار را دارد، سیاست اعمال فشار بیشتر بر ایران را دنبال می‌کند.
دوستان منتقد داخلی که روزگاری در خط مقدم دیپلماسی قرار داشتند و از قبل فعالیت آنها، دیپلماسی نفتی کشور به قهقرا رفت و در مقطعی به صورت ناشیانه (برداشتن سهمیه کشورها و اجرای طرح سهمیه کلی) اسیر بازی عربستان شدند و دست آن را برای اعمال فشار علیه سایر کشورهای عضو و همچنین بی اثر کردن اوپک در بازار نفت باز کرد.
در آن مقطع وزیر نفت وقت ایران و شخص آقای خطیبی به عنوان نماینده ایران در اوپک بدون ملاحظات کارشناسی و منافع کشور به این طرح رای داده و عملاً به بازیگردانی عربستان در اوپک و بازار نفت کمک کردند.
بهتر است امثال آقای خطیبی به جای اینکه به صورت غیرکارشناسی و صرفا با انگیزه‌های سیاسی، سیاست و عملکرد وزارت نفت در شرایط کنونی و دیپلماسی نفتی دولت یازدهم را زیر سوال برده و با رقیبان و دشمنان ایران از جمله عربستان و شرکای منطقه‌ای‌اش همراهی کنند،سیاست سکوت را در پیش گرفته و به عملکرد خود در دوران صدارت و زیان‌های هنگفتی که به کشور و صنعت نفت آن وارد ساختند فکر کنند و برای خود در پیشگاه خدا و ملت پاسخی بیابند.
منبع: فارس