به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، جمعه 10 اردیبهشت دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی در 55 حوزه در سرتاسر کشور برگزار خواهد شد و تکلیف 68 نماینده باقی مانده بهارستان مشخص می شود.
در همین زمینه حسینعلی امیری، قائم مقام وزیر کشور و سخنگوی این وزارتخانه، درباره نحوه رای گیری در دور دوم یادآور شد: « در مرحله نخست انتخابات که هفتم اسفند سال گذشته برگزار شد هر کدام از نامزدها 25 درصد آرای صحیح مأخوذه را بدست می آوردند پیروز انتخابات می شدند اما در دور دوم نامزدها باید اکثریت نسبی با هر میزان رأی را بدست آورند. کسانی که در مرحله نخست انتخابات در هیچکدام از حوزه ها رأی نداده اند در مرحله دوم می توانند در هر حوزه ای در انتخابات شرکت کنند اما افرادی که در مرحله نخست رأی داده اند در مرحله دوم در همان استانی که در آن رأی داده اند و انتخابات به مرحله دوم کشیده شده است می توانند رأی دهند.»
اصلاح طلبان در این دور برای کسب 40 کرسی هدف گذاری کرده اند و از 68 نماینده باقی مانده از 56 نفر به عنوان نامزد مورد نظر خود حمایت کرده اند. در میان این تعداد برخی از اصلاح طلبان، عده ای از حامیان دولت و چندنفر نیز مستقل هستند. در 12 حوزه نیز اصلاح طلبان از هیچ نامزدی پشتیبانی نکرده اند.
آنچه به طور مشخص در این دور به چشم می آید، حضور فعالین اصلاح طلب در شهرستان ها و مراکز استان هاست که برای تبلیغات به نفع نامزد مورد حمایت، به آن شهرها سفر کرده اند. عارف پیش از آغاز سفرهای استانی خود از تهرانیزه کردن انتخابات دور دوم در شهرستان ها گفته بود. وی در تاریخ یک بهمن گفته بود: «باید انتخابات را تهرانیزه کنیم. این امر مسئولیت ما را سنگین تر می کند ولی به باور ما راهمان همین است.»
از همین رو فعالین اصلاح طلب مقیم تهران برای تهرانیزه کردن آرای شهرستان ها ساک به دست از این شهر به آن شهر در سفرند. محمدرضا عارف، غلامحسین کرباسچی، حسین مرعشی و تنی چند از منتخبین اصلاح طلب دور نخست، از جمله این افراد هستند. کسانی که اکثرا خود نیز از سال های قبل به تهران کوچ کرده اند و قصد دارند تجربیات خود را در دور نخست انتخابات در تهران به شهرستان ها منتقل کنند و به هر قیمتی شده نهایت کرسی های مجلس را کسب کنند.
اما چرا اصلاح طلبان گمان می کنند ذائقه شهرستان ها با تهران متفاوت است و برای حل این معضل به گمان آنها باید به شهرها رفت و روشنگری کرد؟ پیروزی لیست کامل ائتلاف امید در تهران برخلاف بیشتر پیش بینی ها بود و حتی اصلاح طلبان نیز از به دست آمدن چنین نتیجه ای شگفت زده شدند و انتظار نتیجه 100 درصدی را در تهران نداشتند. به همین منظور بسیاری از فعالین و ناظران سیاسی اصولگرا، مستقل و اصلاح طلب به تفسیر و تبیین چنین رایی در شرایط کنونی پرداختند و هریک از زاویه دید خود به آن نگریستند. اما در این بین یکی از اظهارنظرها بسیار سرو صدا به وجود آورد. حسین مرعشی، عضو حزب کارگزاران و شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان در انتخابات، چنین آرایی را نتیجه توسعه سیاسی بالای تهران نسبت به شهرستان ها دانست: «اکنون میتوان شاخص توسعه سیاسی ایران در تهران را 100، در مراکز استانها 50 و در شهرستانها 30 در نظر گرفت. ظرف ده سال آینده توسعهیافتگی سیاسی به سراسر ایران سرایت میکند و مردم میآموزند به جای تکیه بر شناخت خود به سمت انتخاب بستههای سیاسی پیش بروند.»
به نظر می رسد اصلاح طلبان برای توسعه یافتن شهرستان ها در مقایسه با تهران نتوانستند انتظار ده ساله را تحمل کنند و خود با کوله بار تجربه تهران به سراغ شهرستانی ها رفته اند تا رسالت شان را بر آنها عرضه کنند! "تهرانیزه کردن انتخابات"، دقیقا همان رویکرد نگاه گزینشی به آراء و صندوق های انتخاباتی است. از زاویه این رویکرد، زمانی مردم از لحاظ سیاسی توسعه یافته اند که به اصلاح طلبان و هرآنکه آنها امر می کنند، گرایش داشته باشند و در صورتیکه به جریان رقیب تمایل نشان دهند، عقب افتاده سیاسی خواهند بود. چنین برداشتی از آرای مردمی بود که حسین مرعشی در اظهار نظر دیگری عنوان کرده بود اگر کسی از تکرار دولتهای نهم و دهم، تنش نلرزد و متاثر نشود یک ایرانی با شرف نیست.
مشخص نیست علی رغم تبلیغات گسترده اصلاح طلبان برای دور دوم، در صورتیکه نامزدهای مورد نظر آنها رای نیاورد، شهرستانی ها را چگونه مورد خطاب و توهین قرار خواهند داد. تجربه ثابت کرده زمانیکه اصلاح طلبان به نتیجه مورد نظر دست پیدا نکنند، تمامی نهادهای حاکمیتی و نظامی کشور در مظان اتهام تقلب، دستکاری نتایج و مهندسی انتخابات قرار می گیرند و در مرحله ای که نتوانند به آن متوسل شدند، مردم را ناآگاه یا بی دانش سیاسی مورد ارزیابی قرار می دهند. احترام به آرای مردم تنها زمانی برای اصلاح طلبان معنا پیدا می کند که به سبد رای آنها ریخته شود.
در اکثر دوره های برگزرای انتخابات مجلس در شهرستان ها، ثابت شده که اولویت های جناحی و حزبی در مراتب پایین تری نسبت به اولویت های محلی و قومی قرار دارند. با توجه به تعداد کم نامزدهای انتخاباتی، شناخت نسبت به آنها و توانمندی هایشان نسبت به مکانی مانند تهران با هزاران نامزد، بسیار بالاست. خطای محاسباتی جریان ها زمانی خواهد بود که گرایش مردم به برخی از نامزدها را صرفا با نگاه حزبی و سیاسی مورد سنجش قرار دهند.
افزایش فعالیت اصلاح طلبان در دور دوم و حمایت از برخی از نامزدهای مستقل زمانی اهمیت پیدا می کند که عارف چندی پیش اعلام کرد تا تشکیل فراکسیون های اصلی مجلس نمی توان از ریاست مجلس صحبت کرد و بارها نیز تمایل خود را برای نشستن بر کرسی ریاست مجلس دهم، نشان داده است. در صورتیکه اصلاح طلبان بتوانند، نامزدهای مورد حمایت خود را راهی مجلس کنند، اعتماد به نفس بیشتری برای چانه زنی پیرامون برخی از صندلی ها در مجلس دهم پیدا خواهند کرد و صندلی ریاست در اولویت نخست قرار دارد. چنین برآوردی حتی منجر به درگیری حامیان دولت و گروهی از اصلاح طلبان شده که بر سر نام لاریجانی و عارف اختلاف دارند.
به هر روی اصلاح طلبان برای دور دوم انتخابات در 10 اردیبهشت تمامی نیروهای خود را در سراسر کشور با دستور کار تهرانیزه کرده دور دوم، بسیج کرده اند و با برگزاری میتینگ ها و نشست های انتخاباتی، سعی دارند با این روش، آرای مردمی را در شهرستان ها به سبد رای خود بیافزایند. 68 کرسی باقیمانده در مجلس تکلیف بسیاری از مسائل باقیمانده برای تشکیل فراکسیون ها و ائتلاف ها را روشن خواهد ساخت و کفه ترازو در مجلس به سمت جریانی سنگینی خواهد کرد که از 290 کرسی بیش از 140 کرسی را در اختیار داشته باشد. رقابتی تنگانگ برای دستیابی به این میزان از کرسی ها میان دو جناح اصلی در جریان است و همین موضوع است که دور دوم انتخابات مجلس را در این دوره بسیار پراهمیت ساخته است، چرا که در دور نخست هیچ کدام از جناح ها اکثریت مطلق را کسب نکرده اند.