به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، اولین بازی‌هایش را در تیم علی دوستی‌مهر دیدیم. تیم رویایی نوجوانان ایران. تیمی که پیام صادقیان کاپیتان‌اش بود و کاوه، بهترین گلزن‌اش. از همان اولین تجربه تماشای بازی‌اش در لباس تیم ملی نوجوانان، واضح بود که او یک استعداد ناب است. یک مهاجم گریزپا و گلزن. یک پدیده در فوتبالی که حداقل در آن سال‌ها پدیده‌های زیادی معرفی نمی‌کرد. بزرگ‌ترین آرزوی کاوه در آن مقطع زمانی، بازی برای تیم بزرگسالان باشگاه فولاد بود. کاوه به آرزویش رسید. به آرزوهای بزرگتری هم. در پنجره نقل و انتقالات تابستانی برای لیگ شانزدهم اما، او دیگر هیچ شباهتی به جوان پرشور و پرانگیزه تیم دوستی‌مهر ندارد. کاوه حالا یک چهره بازاری است. یک کاربلدِ حسابگر. بازیکنی که فصل گذشته 6 گل زده و یک سومِ این تعداد، مدیربرنامه دارد!
پایانِ لیگ پانزدهم، پایان کاوه رضایی در باشگاه ذوب آهن بود. او دیگر تمایلی به ماندن در باشگاه اصفهانی نداشت و برای مدتی مشغول بازارگرمی در مورد پیشنهادهای باشگاه‌های قطری شد. پیشنهادهایی که مشخص شد وجود خارجی ندارند و تنها برای بالاتربودن رقم این بازیکن مطرح شده‌اند. کاوه در بازگشت به ایران، ده روز با پرسپولیس مذاکره کرد و در حالی که قول امضای قرارداد را به مدیران باشگاه داده بود، از این تصمیم منصرف شد و از نام یک باشگاه اتریشی برای خاتمه دادن به مذاکره با پرسپولیس و شروع مذاکره با استقلال استفاده کرد. بعید نیست رضایی ظرف روزهای آینده به عضویت استقلال دربیاید اما آیا او واقعا خرید مناسبی برای آبی‌ها خواهد بود؟ البته که خرید او به لحاظ روحی به سود باشگاه است و پاسخِ ماجرای وحید امیری و پرسپولیس را می‌دهد اما نباید فراموش کرد که آمار گلزنی کاوه رضایی در فصل گذشته اصلا قابل توجه نیست و میزان تعهد او به باشگاه‌هایش نیز به روشنی نشان می‌دهد این بازیکن رابطه چندانی با کلمه وفاداری ندارد. کاوه امروز بمب نقل و انتقالات است و آبی‌ها می‌توانند با تن دادن به بندهای عجیب قرارداد، او را به خدمت بگیرند اما این بمب، فصل آینده در کدام باشگاه منفجر خواهد شد؟
منبع» آی اسپورت