به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، موضوع قرارداد باشگاه‌های لیگ برتری با بازیکنان در سال‌های گذشته جنجال‌های زیادی را به همراه داشته است. معمولا هر سال باشگاهها برای جذب ستاره‌های لیگ برتر با آنها قراردادهای ترکمان چای امضا می‌کنند و نتیجه آن چیزی جز متضرر شدن باشگاه‌های لیگ برتری نمی‌شود.
برای اثبات این ادعا شاید بد نباشد مجددا نگاهی به قرارداد رامین رضاییان و نحوه فسخ قرارداد او با پرسپولیس بیندازید. در قراردادی که این بازیکن با پرسپولیس اول 2 فصل گذشته امضا کرده بود بندی آمده بود که رضاییان در صورتی که تمام ملبغ قراردادش را تا تاریخ 15 خردادماه سال جاری دریافت نکند می‌تواند قراردادش را به صورت یک طرفه فسخ کند. این بند عجیب در حالی در قرارداد رضاییان وجود دارد که این بازیکن قبل از این که به پرسپولیس بیاید، بازیکن شاخصی در فوتبال ایران محسوب نمی‌شد و البته شاید به همین دلیل هم باشد که مسئولان پرسپولیس راضی شدند با او چنین قراردادی را امضا کنند. شاید آنها هرگز فکر این موضوع را نمی‌کردند که رضاییان در پایان فصل به یکی از ستاره‌های فوتبال ایران تبدیل بشود و از فوتبال خارج از کشور پیشنهاد دریافت کند.
البته به جز رضاییان بازیکنان زیادی در فوتبال ایران وجود دارند که با عقد قراردادهای عجیب با باشگاه‌های می‌توانند به راحتی قراردادهای خود را فسخ کنند. معمولا در هیچ کشوری با بازیکنان قراردادهای یک ساله امضا نمی‌شود و بازیکنان با قراردادهای بلند مدت در اختیار باشگاهها هستند اما در ایران نه تنها اکثر قراردادها یک ساله است بلکه بندهایی در قرارداد آنها وجود دارد که بازیکنان می‌توانند در صورت دریافت پیشنهادهای خارجی به راحتی قراردادهای خود را فسخ کنند.
منبع: نسیم آنلاین