ترک خوردن دیوار امید ماحصل دو ماه شکست/ از ادعای مجلس ۹۰ درصد اصلاح طلبان تا انشقاق

به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، از ابتدا که اصلاح طلبان لیست امید را برای انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی می چیدند باید بیشتر از آن که به رای آوری فکر می کردند به کارآمدی و اتحاد و انسجام می اندیشیدند تا شکست های اخیرشان در مجلس سبب سرخوردگی شان نمی شود.

پس از شمارش آرا و پیروزی تمامی افراد لیست امید در تهران، کری خوانی های اصلاح طلبان برای برنده نشان دادن خود در انتخابات سراسر کشور  بالا گرفت تا جایی که برخی از اصلاح طلبان با ادعای ۹۰ درصد اصلاح طلب بودن مجلس دهم، واگذاری ریاست مجلس به غیر اصلاح طلب را به دور از عقل می دانستند. اما امیدی ها در اولین امتحان خود یعنی انتخاب ریاست مجلس متحمل شکست سنگینی شدند و عارف – نامزد فراکسیون امید- با اختلاف ۷۰ رای از رقابت جا ماند و شگفتی ساز شد.

ناتوانی لیست امید در تحقق ادعاهایش به اینجا ختم نشد و این شروع ماجرا بود. زمانی که از بین ۱۴ کمیسیون تخصصی مجلس تنها به ریاست ۲ کمیسیون بسنده کردند و از دستیابی به کمیسیون‌های کلیدی آموزش و فرهنگی باز ماندند تشکیک درباره کارآمدی اصلاح طلبان در مجلس شروع شد و زمزمه هایی مبنی بر عدم تمایل عارف برای ریاست فرکسون امید به گوش رسید.

رقابت بعدی که اصلاح طلبان در آن تفرقه و دو دستگی خود را نشان دادند، انتخاب اعضای حقوقدان شورای نگهبان بود. جایی که با وجود اعلام حمایت اصلاح طلبان از محمدرضا علیزاده و احمد بیگی حبیب‌آبادی روز رای گیری عباسعلی کدخدایی از حقوقدان ‌های ضد فتنه و همراه همیشگی آیت‌الله جنتی رأی اول را کسب کرد. بدین ترتیب حقوقدانی که رسانه های اصلاح طلب او را افراطی و ضد اصلاحات قلمداد می کردند توسط رای جمعی از امیدی های مجلس،رای اول را در بین پنج نامزد حقوقدان کسب کرد.

غلامرضا تاجگردون -نماینده اصلاح طلب- درباره رأی مجلس به عباسعلی کدخدایی به عنوان عضو حقوقدان شورای نگهبان، گفت: «مثلاً در مورد آقای کداخدایی فراکسیون امید به ایشان رأی داد. شاید بعضی از دوستان بیرون تحلیلی داخل را نداشته باشند. تحلیل داخل با تحلیل بیرون خیلی فرق می‌کند. در داخل عده‌ای دور هم جمع شدند و به این نتیجه رسیدند که از آقای کدخدایی حمایت کنند. ضمناً اگر به آقای کدخدایی رأی نمی‌دادیم به چه کسی باید رأی می‌دادیم؟»

اما اختلافات داخلی فراکسیون امید در اینجا هم به پایان نرسید زمانی که محمدعلی وکیلی –نماینده مردم تهران- به دنبال جمع آوری امضا برای استیضاح وزیر کار می افتد و سخن از جمع آوری ۶۰ امضا میزند، عده ای از هم قطاران اصلاح طلبش وی را به دارا بودن انگیزه شخصی متهم کردند و گفتند این عمل بدون هماهنگی با فراکسیون امید صورت گرفته و ما همه از شنیدن آن شوکه شدیم. خبر ها حاکی از آن است که در ابتدای نشست اخیر فراکسیون امید بحث های متعددی درباره استیضاح ربیعی مطرح شده که تعدادی از اعضا جلسه را به علت اعتراض به این موضوع ترک کردند.

این مقدار اختلاف در میان اعضای فراکسیون امید آن هم در مدت کوتاهی که از عمر مجلس دهم سپری می شود طبیعی به نظر نمی رسد. شکست های پی در پی عارف، تفاوت دیدگاه های زیاد اعضای فراکسیون با یکدیگر و در نهایت وجود افرادی که مخالف تبعیت از اصلاح طلبان بیرون بهارستان هستند، موجبات لازم را برای انشقاق و چند دسته شدن اصلاح طلبان فراهم کرده است.

به تعبیر علی تاجرنیا «فراکسیون اصلاح‌طلبان» کسانی هستند که حاضر به پذیرش استیلاء گفتمانی اصولگرایان نیستند؛ نمود این افراد را می‌توان ۳۹ نماینده مجلس که به علی لاریجانی رأی ندادند، دانست. مصطفی کواکبیان توانایی مدیریت این افراد را دارا است.

از سوی دیگر، برخی از اعضای فراکسیون امید خواهان عدم دخالت اعضای «پارلمان در سایه» اصلاح‌طلبان در تعاملات بهارستان هستند و نمود رفتار آنان را پافشاری بر استیضاح وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی دانست؛ نماینده این جریان محمدعلی وکیلی است و در آینده نقش او و همراهانش جدی‌تر خواهد شد.

منبع: سمعک نیوز