به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، تقی دژاکام در کانال تلگرامی اش نوشت:
«آن روزی ما ملتی خوشبخت خواهیم بود که اقتصادی داشته باشیم که ابداً به سرنوشت نفت بستگی نداشته باشد و حوادث و اتفاقات سیاسی و تجاری مربوط به این صنعت در شئون اقتصادی ما اثر جزئی هم نداشته باشد.»
«ما همه چیز داریم؛ همه نوع معدنِ بکر و دست‌نخورده داریم. اراضی خوزستان از مستعدترین اراضی دنیا برای کشت و زرع است و با این ثروت خدادادی می‌توانیم پس از چندسال، با کار و زحمت، آمریکای مشرق‌زمین بشویم...»
«اراضی خوزستانِ ما، بمراتب حاصلخیزتر و مستعدتر از زمینهای کالیفرنیاست.»
خب طبیعتاً معلوم است که این عبارات، از رهبرعزیز انقلاب است که این ماه‌ها و سال‌ها بر لزوم انقطاع از وابستگی کشور به نفت و توجه به داشته‌ها و توانمندی‌های کشور و منابع داخلی تأکیدهای مکرر و هشدارهای پی در پی داده‌اند و البته کمتر گوشی برای شنیدن و همتی برای عمل کردن به آن حداقل در بین مسئولان عالی کشور یافته‌اند.
اما اشتباه نکنید. این عبارات از آیت‌الله خامنه‌ای عزیزمان نیست؛ اینها اظهارات دکتر حسین مکی است که نام او در تاریخ ایران به عنوان مذاکره‌کننده اصلی هیئت ایرانی برای ملی شدن صنعت نفت می‌درخشد. او این اظهارات را اتفاقاً در زمانی مطرح کرده است که پس از یک سفر طولانی به ایالات متحده و اروپا به کشور بازگشته و در مصاحبه با روزنامه اطلاعات شرکت کرده بوده است؛ آذرماه سال ۱۳۳۱.
یعنی نه تنها سفر طولانی به آمریکا و اروپا کوچکترین تأثیری در تغییر ذائقه او ایجاد نکرد، بلکه به ما می‌توانیم یعنی همان شعاری که امام خمینی سه دهه بعد و آیت‌الله خامنه‌ای پنج دهه بعد سر دادند و بر آن پای فشردند، ایمان عمیق پیدا کرد.
ضمن اینکه این نگاه دقیق در عدم اتکا به نفت و تأثیر آن در عدم وابستگی اقتصاد ایران را کسی دارد که خودش تلاش اصلی را برای ملی شدن نفت داشته است که خیلی جالب و در عین حال بامعناست. با این حال در تمام این مصاحبهٔ این عضو برجستهٔ هیئت مذاکره‌کنندهٔ ایرانی، هیچ اثری از اینکه ایران، فقط می‌تواند لولهنگ بسازد یا حداکثر توانش در آبگوشت بزباش است، به چشم نخورد! بلکه می‌گفت:
«تقریباً سرتاسر آمریکا و کشورهای اروپایی را سیاحت کردم و چیزی که از نظر اجتماعی بیش از تمام مطالب و مسائل مرا به خود مؤمن و معتقد ساخت این بود که ملت ایران نباید به امید همسایه بنشیند و هرگز نباید منتظر بماند که از ممالک خارج به او کمک بشود.»
این روزها خبرهای بسیار بدی از قراردادهای نفتی به گوش می‌رسد؛ خبرهایی که دعا کنیم اشتباه باشد: اینکه تلاش می‌شود از صفر تا صد استخراج و تولید و فروش منابع نفتی ملت ایران توسط دست‌اندرکاران دولت آقای روحانی بخصوص مسئولان وزارت نفت به خارجی‌ها و بیشتر به همان کمپانی‌های انگلیسی و هلندی واگذار بشود.
آقایان! لطفاً اشتباه نکنید. درست‌تر بگویم: غلط زیادی نکنید!