به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، انگار همین چند روز پیش بود که درکمال ناباوری معاهده موسوم به برجام ظرف بیست دقیقه در مجلس شورای اسلامی تصویب شد. علی لاریجانی اما به عنوان رئیس مجلس شورای اسلامی تقریبا به اذعان تمامی فعالان سیاسی، کنشگر شماره یک در تصویب برجام بود. الیاس حضرتی فعال سیاسی اصلاح طلب در اینباره می گوید: “آقای لاریجانی بخصوص در مسئله برجام جانفشانی کرد.”
این جانفشانی به قیمتی گزاف درحال پایان یافتن است: برباد رفتن دستاوردهای هسته ای، عدم توقف تحریم ها، مهیا نشدن سازو کارهای مناسب برای سرمایه گذاری خارجی، حفظ شدم تحریم های اساسی در مبادلات بانکی، بازنگشتن عزت به پاسپورت ایرانی، خسارت های محضی چون هدر رفتن سرمایه های بیشمار معنوی و مادی و از آنسو عایدی بسیار اندکی چون فروش آب سنگین اراک به آمریکایی به یک چندم قیمت واقعی و در نهایت فراهم شدن زمینه های جدیدی از مذاکره که در آن قرار است کنشگری منطقه ای ایران اسلامی هدف قرار بگیرد!
در ماجرای برجام آنچه که بسیار نگران کننده تر از همه بود، نادیده انگاشتن نقش حساس نظارتی مجلس بر معاهدات بین المللی را شامل می شد. حوزه حساس منافع و امنیت ملی اگر مورد نظارت مجلسی که در راس امور است قرار نگیرد حتما با چالش های خطرناکی مواجه خواهد شد. مجلسی که به زعم نویسنده، برخی خام اندیشان می خواهند آن را از راس امور انداخته و از نقش مهم نظارتی آن بکاهند. چالش های موجود در برجام بعدا در نامه ” تایید مشروط” رهبر معظم انقلاب اینگونه یاد شده است:” محصول مذاکرات که در قالب برجام شکل گرفته است، دچار نقاط ابهام و ضعفهای ساختاری و موارد متعدّدی است که در صورت فقدان مراقبت دقیق و لحظه‌به‌لحظه، میتواند به خسارتهای بزرگی برای حال و آینده‌ی کشور منتهی شود.”
اما پس از امضای برجام نیز این سنگ تمام گذاشتن های رئیس مجلس به پایان نرسید و لاریجانی اینگونه مورد انتقاد منتقدان قرار گرفت:” متأسفانه آقای لاریجانی که در جایگاه رئیس مجلس و عضو کمیته نظارت بر اجرای برجام قرار دارد، در زمینه ارائه گزارش اجرای برجام به کمیسیون امنیت تأکیدی ندارد.” و این یعنی کاهش مستمر نقش نظارتی مجلس همانگونه که قبلا عنوان شد.
حالا و در ماجرای مهم قراردادهای نفتی که جنجال های بسیاری را در پی خود آورده، مجددا همان مسیر طی شده از جانب رئیس مجلس در حال ریل گذرای است و ایشان در صحن علنی مجلس در اینباره اینگونه اظهار نظر کرده اند:” قرار دادهای نفتی نیازی به تصویب مجلس ندارد!” و این یعنی تکرار تجربه تلخ برجام.
اما تفاوت این قرارداد ها با برجام در یک امر مهم است و آن اینکه برجام حداقل به مجلس وارد شد و بعد با جانفشانی های آقای لاریجانی به تصویب رسید اما این قراردادها به زعم ریاست مجلس حتی قرار نیست به سیکل بررسی درون مجلس راه یابد!( پ.ن: تا به جانفشانی های جنابشان نیاز نیافتد!)
قراردادهای جدید نفتی بارها و بارها در فضای مجازی و در محافل خصوصی و عمومی مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته و در بطن خود ایرادهای اساسی نظیر: بی اعتنایی جدی به کارشناسان داخلی در امر استحصال و فروش نفت، شیوه استخراج ذخایر نفتی در بلند مدت، واگذاری برخی حقوق حاکمیتی به طرف خارجی به صورت بلند مدت( ۲۰ سال) ، ابهام جدی در نحوه جبران خسارت های مادی و معنوی از سوی طرف خارجی، خام فروشی و عدم انتقال تکنولوژی به داخل کشور، نظارت بسیار ضعیف بر روند اجرایی شدن تعهدات طرف خارجی و… را جای داده، و باز هم مجلس به زعم آقای لاریجانی در این امر حیاتی نباید ورودی داشته باشد.
علی لاریجانی خود اما امروزه به برجام که پیشتر در راهش جانفشانی کرده بود اینگونه واکنش نشان می دهد: “قبول دارم که فضا، فضای مناسبی نیست و سرمایه گذار ترجیح می دهد که وارد کشور برای سرمایه گذاری نشود؛ زیرا در فضای غبارآلودی که برخی از کشورها از جمله رژیم صهیونیستی و کشورهای ناباب دور و اطراف ما ایجاد کرده اند و نمایندگان کنگره آمریکا مسائلی را مطرح می کنند که سرمایه گذاری در ایران یک ریسک قلمداد شود، هیات نظارت بر مسائل هسته ای و وزارت خارجه باید این موضوعات را پیگیری کنند و واکنش مناسب داشته باشند.”
یا در جایی دیگر اینگونه اظهار می دارد: “طرف مقابل(کشورهای اروپایی و امریکا) کار را تا آنجا جلو برده است که راهی جز مقابله به مثل برای ما باقی نمانده است.”
یا:” مشخص نیست چرا این شورا تاکنون موضع علنی و خاصی در قبال نقض گسترده برجام از سوی طرف غربی نگرفته است.” یا در نَقلی که می گوید:” مدتی است که از امضای توافق‌نامه هسته‌ای می‌گذرد و در این مدت ایران به تمام تعهدات خود عمل کرده است، اما متأسفانه هنوز از طرف مقابل این تعهدات به طور کامل اجرایی نشده است.”
آیا قرار است چند برجام دیگر تکرار شود تا ایشان آن را تجربه کنند و سپس در قامت نقد آن برآیند؟ آیا حوزه های حساس و متعدد امنیت ملی و سیاست خارجی و داخلی نیاز به استفاده از تجربه های گذشته ندارد؟ آیا ایشان در ماجرای برجام درک نکرده اند که تاریخ معلم انسانهاست؟ پایان برجام برای لاریجانی؛ کاهش یکصد و ده هرازتایی آرا نسبت به دوره نهم انتخابات مجلس و ایستادن در رتبه دوم انتخابات در شهر قم بود و این یعنی اینکه مردم می بینند و درک می کنند نحوه گردش ایام و امور را و اما پایان این قراردادهای نفتی را نیز همین مردم قضاوت خواهند نمود.
اما شما آقای لاریجانی بیدار شوید! و ببینید که این قراردادها بوی کرسنت و استات اویل می دهد! (توصیه برادرانه: دستتان را بشوئید!)
منبع: سمعک نیوز
انتشار مطالب دیگر رسانه‌ها به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین رسانه است.
تعداد نظرات: ۵
ارسال نظرات
علی لاریجانی بی سرصدا داره کاری میکنه که دولت تدبیر و امید با سرصدا و هلهله مشغولش هستن
اما وقتی پای _تعطیل کردن هسته ای__حقوق های نجومی__فروش نفت مملکت به مسولان دولت تدبیر و تهدید و هزار چیز دیگه پیش میاد جناب لاریجانی هیچ وظیفه ای نداره جز مدارا کردن و سکوت و همراهی