به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، حمید رسایی نوشت:
همه به یاد داریم که درست در ایامی که امام خامنه ای بر عدم خوش بینی در مذاکره با آمریکا تأکید می کردند، آقای روحانی به این مذاکرات اصرار داشتند و معتقد بودند که خوش بینی و بدبینی در عالم سیاست معنی ندارد. دهم اردیبهشت سال 1393 بود و آقای روحانی در برنامه گفتگوی زنده تلویزیونی. مجری پرسید: در کجای مذاکرات هسته‌ای هستیم، اینکه مذاکرات را با نگاه خوشبینانه باید نگاه کنیم یا...» که روحانی در پاسخ به وی گفت: «اما اینکه شما می‌گویید خوش‌بینی و بدبینی، خوش‌بینی در دنیای سیاست یا بدبینی خیلی معنا ندارد و ما باید واقع‌بین باشیم».
روحانی هیچ وقت به این اشکال در سخنانش پاسخ نداد که خوش بینی و بدبینی و واقع بینی، قسیم یکدیگر نیستند تا به جای خوش بینی یا بدبینی، واقع بین باشیم. بلکه صحیح این است که خوش بینی یا بدبینی به موضوعی، می تواند واقع بینانه یا غیر واقع بینانه باشد.
اکنون دو سال و چند ماه از آن تاریخ گذشته و تجربه تلخ مراوده و مذاکره با آمریکا ، حسن روحانی را واقع بین کرده است، برای همین امروز (95/5/24) در سفر به کهکیلویه و بویر احمد گفت: «خوش‌بینی به برجام به معنای خوش‌بینی به ابرقدرت‌ها نیست. به برجام خوشبینیم و به آمریکا بدبین هستیم.»
آقای روحانی امروز اعتراف کرد که در دنیا سیاست، خوش بینی و بدبینی معنا دارد. این یعنی روحانی یک گام به پیش برداشته و "واقع بین" شده است. هر چند فهم این موضوع بدیهی، دو سال و نیم وقت گرفت و یک مشکل حل شد اما سوگمندانه مشکل دیگری به وجود آمده است!
آقای روحانی امروز گفته که «به برجام خوشبین اما به آمریکا بدبین است.» و این یعنی، وی به نتیجه مذاکره (برجام) با کسی که به او بدبین است (آمریکا)، خوش بین است! اینکه چند سال طول خواهد کشید تا جناب روحانی به این واقعیت بدیهی هم پی ببرند که نمی توان به نتیجه مذاکره با کسی که به او بدبین است، خوش بین باشد، خدا می داند.
