به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، رئیس جمهور در سفر استانی به قزوین، در اظهاراتی از بزرگان، صداو سیما و روزنامه نگاران گله کرده که چرا واقعیت ها را به مردم نمی گویند و خطاب به حضار گفت: "چرا واقعیت را به مردم نمی‌گویید، مردم بدانید در یک سالی که گذشت با افت قیمت نفت نه تنها ما از ذخیره برداشت نکردیم بلکه 20 درصد از درآمدمان را نیز به چرخه ملی وارد کردیم."
وی در این سخنرانی با یادآوری سفر امسال خود به نیویورک و سازمان ملل، از نتایج برجام و توافق هسته ای گفته که مقامات کشورها به جای آنکه اتهاماتی نسبت به حمایت ایران از تروریسم، ساخت بمب هسته ای و ... مطرح کنند و گلایه کنند، به ملت ایران بابت برجام تبریک می گفتند! این گونه سخن گفتن با مردمی که در مشکلات عدیده اقتصادی زندگی را سپری می کنند، همچون نمک پاشیدن بر زخم است.
مسئولان دولت یازدهم به نظر می رسد با وجود اعترافات تلخ خود درباره بی نتیجه بودن برجام و دستاوردهای اندک آن، باز هم تمایلی به شنیدن واقعیات ندارند و علاقه دارند در عالم هپروت سیر کنند. بیش از دو سال است که آنها در پشت هر تریبونی به تعریف و تمجید از برجام و مدیریت دولت در اقتصاد می پردازند و کوچکترین نقد را با عبارات سخیف پاسخ می گویند و رسانه ها مختلف از جمله صدا وسیما به انعکاس آن مشغول اند. حال حسن روحانی به خاطر اینکه برخی از رسانه ها به وظیفه ذاتی خود یعنی نقد دولت حاکم مشغولند گلایه مند شده و تحمل این مقدار از انتقادات را ندارد.
کسی فراموش نکرده در زمان مذاکرات هسته ای در همین صدا و سیما نشست هایی با حضور مدافعان برجام و منتقدان آن برگزار می شد و علاوه بر نقد جریان مذاکرات و در نتیجه توافق حاصل شده، کسانی بودند اعم از بزرگان و کارشناسان که به حمایت از برجام و مذاکرات می پرداختند. همین روند در رسانه های دیگر نیز دنبال می شد. دهها روزنامه و رسانه حامی دولت، هر آنچه را در توان داشتند به کار بردند و دستاوردهای دولت یازدهم را به سمع و نظر افکار عمومی رساندند. ولی نکته اصلی این است که چرا نقدها و دلسوزی ها، در میان افکار عمومی جامعه بیشتر بازخورد داشته و در جهت عکس، تعریف ها و تمجیدها، تاثیری چندانی در برنداشته است.
واقعیت امر آن است که دولت تدبیر و امید آنچنان که باید خود را درگیر مشاهده واقعیات نکرده و تنها آنچه را که دوست دارد واقعیت باشد، به خود تلقین می کند و از دیگران انتظار دارد، همین واقعیت دوست داشتنی دولت را منعکس کنند و به تعریف و تمجید آن بپردازند. واقعیت آن است که برجام تاکنون ثمری نداشته، اقتصاد همچنان در رکود به سر می برد و بیشتر وعده های دولت یازدهم در حد همان وعده ها باقی مانده اند. این واقعیتی است که دولتمردان علاقه ای به دیدن آن ندارند و اگر رسانه ای به انعکاس آن پرداخت، زبان به شکایت باز می کنند.
حقیقت آن است که تا زمانیکه چشم دولتمردان به باند فرودگاه مهرآباد و امام خمینی برای نشستن هواپیماهای هیات های اقتصادی کشورهای خارجی است، تا آنها چرخ های اقتصادی کشور را به چرخش در آورند، هیچ امیدی به رونق نخواهد بود. تا هنگامیکه چشم ها به واشنگتن دوخته شده تا با شل کردن در کیسه مشتی دلار به ایران بدهد، اقتصاد رشدی نخواهد داشت و جابه جا کردن صوری اعداد رشد اقتصادی و واردات و صادرات، تورم و تراز مثبت تجاری، معضلات اقتصادی حل نخواهند شد.
چرا دولت تدبیر و امید نمی خواهد بپذیرد هر آنچه را تا کنون انجام داده در مقابل وعده ها و امیدهایی که در اوایل کار خود و سپس در طول مذاکرات هسته ای به افکار عمومی تزریق می کرد، درصد قابل قبولی نیست. بهتر است برخی از رسانه های حامی دولت یا تیم رسانه ای و مشاور، لیست وعده ها را برای رئیس دولت و وزرا بار دیگر بازخوانی کنند تا فاصله شعارها و عمل ها را به خوبی مشاهده کنند. خوشبختانه از طول عمر دولت یازدهم بیش از سه سال و نیم می گذرد و به تدریج بهانه کردن دولت سابق در وجود معضلات رنگ باخته و با منتفی شدن حضور احمدی نژاد در انتخابات سال آینده، روحانی، حاشیه امن بیشتری احساس می کند، اما چنین روشی برای یک دولت مدعی در زمینه کارایی و عمل گرایی، زیبنده است؟
جای تاسف است که هر دولتی که در ایران بر سر کار می آید، به جای فعالیت و تلاش برای آبادانی کشور، به دنبال بهانه و مقصر برای کاستی ها و نقص هاست. این معضل در دولت یازدهم به حداعلی رسیده و اکثر مسئولان این دولت، با حالت طلبکارانه با افکار عمومی و رسانه ها برخورد می کنند. اداره امور اجرایی و رفع معضلات اقتصادی و اجتماعی از وظایف دولت مستقر است و چنانچه از دولت انتظار عمل به شعارها می رود، انتظار بجایی است که کلیه اقشار جامعه از آن دارند و با اعتماد به این شعارها بوده که دولت را سکاندار کشور کرده اند. به هر حال برای مسئولان دولتی واقعیات محرز و مشخص اند و مدیریت روزمره و عادی آنها شق القمر نیست که انتظار تشویق و تمجید داشته باشند، بلکه عمل به وعده های رنگارنگ انتخاباتی شان است که می تواند باعث جلب اعتماد عمومی شود. انعکاس واقعیات کنونی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی برای دولت یازدهم در چند ماه مانده به انتخابات، بیشتر مضر خواهد بود تا مثمر ثمر!
منبع: فرهنگ نیوز