به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، پس از بیش از دوازده سال پرونده پرچالش هسته ای در دستان ژنرال های دولت یازدهم به خاتمه ای رسید که نامش را ” برجام” گذاردند و برخی آن را خاتمه دهنده سایه شوم جنگ نیز نامیدند و ادعا کردند اگر برجام نبود چنین می شد و چنان می شد و در مقابل رسانه هایی که به هیچ جریان سیاسی خاصی وابسته نیستند تیتر پشت تیتر برای ژنرال های دولت یازدهم آرزوی جایزه صلح نوبل نموده و دولت را مستحق دریافت این ویژن دانستند.
اما در دنیای واقعی، واقعیات برخلاف وهمیات آقایان رقم خورد و جایزه صلح نوبل به رئیس جمهور کلمبیا رسید، خوزه مانوئل سانتوس، رئیس جمهور کلمبیا به دلیل تلاش برای پایان دادن به پنج دهه جنگ با شورشیان فارک برنده جایزه نوبل صلح شد. سوال اینجاست که چرا دنیای استکبار که توزیع کننده جایزه مهمی چون همین جایزه صلح نوبل است برای ” نعمت برجام” شکرگزاری ننمود؟
حقیقت این است که دنیای استکبار برجام را معاهده صلح نمی داند که بخواهد برای آن جایزه صلحی قراردهد بلکه برجام را در دل پروژه کنترل و مهار ایران فهم می کند و آغاز راهی می داند که بناست با ادامه گام به گام آن، در هر گام یک تکه از گوشت پیکره انقلاب مظلوم ما کنده شود و این گرگ سیری ناپذیر به هدفش برسد. برجام تازه راهی بلند مدت را کلید می زند که پس از پایان این مدت شاید ایران تبدیل شود به کشور ورشکسته ای چون یونان!
برجام آغاز اولین حمله غیرمسلحانه جهان استکبار علیه مقاومت ایران اسلامی است و تازه حملات بعد را به دنبال خود خواهد آورد؛ مانند قرار شفافیت مالی با FATF، صلحی در کار نیست که جایزه صلح برایش تعریف شود، حالا آقایان دولتی به زور در تقویم ملت مظلوم ایران بچپانند ” روز تعامل سازنده با جهان” کدام تعامل؟ کدام صلح؟ با کدام کشور؟
برجام با آنهمه زیرساخت های مساعد برای پایه ریزی نفوذ شجره خبیثه آمریکا در این آب و خاک اصلا اندازه صلح رئیس جمهور کلمبیا با شورشیان فارک برای غربی ها ارزش نداشت. چرا آقایان به خود نمی آیند؟
اگر هم سایه جنگی از سر ملت ما بر طرف شده به یُمن برجام نبوده بلکه صدقه سر مدافعان حرمی است که کیلومتر ها دورتر دارند جانشان را فدای شکل گیری تمدن نوین اسلامی می کنند. توصیه مشفقانه ما به ژنرال های دولت فخیمه یازدهم این است که به خود بیایند، قبل از اینکه تاریخ از آنها عبرت و درسی بسازد برا به خود آمدن دیگران و آیندگان!
منبع: سمعک نیوز
