آيين ازدواج در مسيحيت!
ديدگاه مسيحيان در مورد ازدواج چيست؟
مسيحيان ازدواج را امري طبيعي قلمداد نمي‌کنند، بلکه آن را نشانه محبت خداوند به بشريت مي دانند، به وسليه اين عمل زن و مرد اتحادي مقدس و غير قابل انفصال برقرار مي کنند كه در اين عمل مرد ملتزم مي شود که محبت، اکرام و امانت را در حق زن انجام دهد و زن هم محبت، امانت و اطاعت را ملتزم مي شود.(1) ازدواج مقدس از آداب رسمي آيين پروتستان نيست؛ اما در آن مذهب نيز رسمي ديني ولي غير مقدس وجود دارد.(2)
در حالي که کليساي کاتوليک از ازدواج به عنوان پيماني که موجب به هم رسيدن دو همسر ياد مي کند و به دنبال آن پيوندي جسمي ميان آن دو حاصل مي شود، کليساي ارتدوکس از آن به عنوان يکي از خدمات کليسا ياد مي کند.(3)
اگر زن و شوهري هر دو به آيين کاتوليک بگروند، به ازدواج مجدد نيازي نيست و کاتوليک شدن يکي از آن دو نيز موجب بر هم خوردن ازدواج آنها نمي شود، به هر حال کاتوليک ها بايد پيمان ازدواج خود را در حضور کشيش انجام دهند.
ازدواج‌هاي مختلط يکي از مسائل مشکل مذهبي است که در پاره‌اي از کشورها موجب مشاجره ميان کليسا و حکومت شده است، مقامات روحاني با ازدواج‌هاي مختلط مخالفت مي کنند، از اين جهت که زن و شوهري که از دو فرقه مختلف باشند داراي هماهنگي مذهبي در زندگي نخواهند بود، و بدين جهت آنها در تعليم مذهبي فرزندانشان دچار اشکال خواهند شد.
در چنين حالي کليساي کاتوليک جشن ازدواج را در کليساي کاتوليکي برقرار مي کند، اين ازدواج‌ها مجدداً به اجازه رسمي احتياج دارند که اين به عنوان يک قانون در مورد بازگشت پيمان تمام ازدواج‌ها به ايمان کاتوليک اجازه داده شده است.(4)
ازدواج مسيحي با کسي که تعميد نيافته جايز نيست، به موجب تعاليم کاتوليک، هيچ ازدواجي قابل گسستن نيست؛ خيانت، تعاليم ضد کليسايي داشتن، عدم قدرت بر تأمين معاش يا ناسازگاري هيچ يک نمي تواند موجب طلاق شود، حداکثر کاري که کليسا مي تواند بکند اين است که اجازه دهد زن و شوهر از هم جدا شوند، البته اين امر مشروط بر اين است که تا زماني که يکي از آن دو زنده هستند با شخص ديگري ازدواج نکنند.
طلاقي که در دادگاه هاي دولتي صورت گرفته است از نظر کليسا اعتبار ندارد، گاهي براي تصحيح اين گونه طلاق‌ها به دادگاه مربوط به پاپ مراجعه مي کنند تا به خاطر وجود محذور شرعي از طلاق جلوگيري نشود.
در اين زمينه يک سنت عقيدتي وجود دارد که از اگوستين مقدس در زمان پاپ پيس يازدهم ضمن بخشنامه‌اي در سال 1930 به نام «کاستي کانوبي» به دست آمده که جزئيات مسائل ازدواج را مورد بررسي قرار داده و سقط جنين، جلوگيري از بارداري، طلاق و هرگونه عملي را که منجر به گسستن پيمان ازدواج شود، در آن محکوم کرده است.(5)
هر چند ازدواج امري مقدس به حساب مي آيد، عزوبت و دوري از ازدواج امري پسنديده‌تر است، شخص عزب با تمام توان به خدمت خداوند نايل مي شود و با کم کردن مشغله هاي زندگي خود را به عيسي (ع) و مريم (س) شبيه مي سازد.(6)
اين اعتقاد کليساي کاتوليک با ديدگاه مسلمانان که عزوبت را امري ناپسند و زمينه‌ساز گناه مي دانند و ازدواج را محکم ترين بناي ديني و زمينه ساز تحکيم ديانت و اصلاح روابط اجتماعي مي دانند، تفاوت آشکار دارد.
1 . پطرس فرجام، ايضاح التعليم المسيحي، ص 345.
2 . رابرت وير، جهان مذهبي، ص 797.
3 . اينار مولند، جهان مسيحيت، ص 61.
4 . همان، ص 122.
5 . همان، ص 123.
6 . پطرس فرجام، ايضاح التعليم المسيحي، ص 345.