به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، یک تحقیق صورت گرفته در سنگاپور، ارتباط تازه‌ای میان کمبود خواب در دوران بارداری و دیابت بارداری (GDM) را نشان می‌دهد. این نخستین تحقیق است که رابطه میان مدت خواب با دیابت بارداری (GDM) را در میان جمعیت چند قومیتی آسیایی مورد بررسی قرار می‌دهد. این یافته‌ها که در نشریه خواب منتشر شدند، نشان می‌دهند که توجه به مساله خواب در دوران بارداری می‌تواند خطر ابتلا به دیابت بارداری (GDM) را کاهش دهد.
دیابت یک بحران جهانی برای سلامت است و به طور فزاینده‌ای در آسیا معضل‌آفرین است. سنگاپور در گزارش سال ۲۰۱۵ فدراسیون بین‌المللی دیابت (IDF) دومین کشور با بیشترین نسبت افراد دیابتی در میان کشورهای توسعه‌یافته بود. همچنین یکی از بالاترین نرخهای دیابت بارداری (GDM) را دارا بود که متعاقبا خطر دیابت نوع دو را افزایش می‌دهد. دیابت بارداری، که با سطح بالای گلوکز خون تشخیص داده می‌شود، یکی از رایج‌ترین مشکلات دوره بارداری برای سلامت است. عدم مدیریت سطح بالای گلوکز در این دوره می‌تواند به عوارضی منجر شود که هم مادر و هم نوزاد را تحت تاثیر قرار می‌دهند. از جمله این عوارض می‌توان به زایمان زودرس، توقف زایمان، ترومای تولد، فشار خون بالای مادر و افزایش خطر مرگ مادر و جنین اشاره کرد. شناسایی عوامل خطری که ممکن است در سطح گلوکز خون ناسالم نقش داشته باشند برای کاهش و مدیریت فشار دیابت ضروری است.
خواب به عنوان یکی از عواملی شناسایی شده است که بر متابولیسم گلوکز تاثیر می‌گذارند و برخی تحقیقات نشان داده‌اند که خواب کوتاه یک عامل خطر دیابت نوع دو است. با این حال تحقیقات معدودی رابطه میان خواب و دیابت بارداری را به خصوص در میان جمعیتهای آسیایی بررسی کرده‌اند. کار اخیر نشان می‌دهد که افراد بالغ سنگاپوری در میان ملتهای دارای بیشترین کمبود خواب در جهان جای دارند. این کمبود خواب می‌تواند در دیابت بارداری زنان آسیایی نقش داشته باشد. زنان آسیایی حتی بدون در نظر گرفتن عامل خواب در مقایسه با زنان هند و اروپایی بیشتر در معرض خطر دیابت بارداری هستند.
جوشا گولی، دانشیار مدرسه پزشکی Duke-NUS و دکتر کای شیرونگ از مدرسه پزشکی یونگ لو لین دانشگاه ملی سنگاپور، برای فهمیدن آنکه مدت خواب کوتاه با دیابت بارداری ارتباط دارد یا خیر، خواب و سطح گلوکز شرکت‌کنندگان در برنامه تحقیقی GUSTO (رشد کردن در سنگاپور به سوی خروجی‌های سالم) را تحلیل کردند.
برای سنجیدن ارتباط احتمالی خواب کوتاه و دیابت بارداری، ۶۸۶ زن، پرسشنامه خواب را تکمیل کردند و سطح گلوکز آنها با یک آزمایش کلینیکی استاندارد، طی هفته ۲۶ تا ۲۸ بارداری، اندازه‌گیری شد (آزمایش تحمل گلوکز خوراکی). از ۶۸۶ شرکت‌کننده یا که سطح گلوکزشان اندازه‌گیری شد، ۱۳۱ نفر (۱۹ درصد) مبتلا به دیابت بارداری تشخیص داده شدند.
تحلیل‌های آماری برای ارزیابی ارتباط خواب کوتاه، که به صورت کمتر از ۶ ساعت در شب تعریف شده بود، با شانس بالاتر مبتلا بودن به دیابت بارداری، انجام شدند. محققان پس از در نظر گرفتن اثر عواملی نظیر سن، شاخص توده بدنی (BMI)، و سابقه بارداری، دریافتند که خواب کوتاه با افزایش خطر دیابت بارداری مرتبط است. جالب آن که فراوانی دیابت بارداری در زنانی که خواب کمتر از ۶ ساعت در شب را گزارش کرده بودند بیشترین بود (۲۷.۳ درصد) و در زنانی که خواب شبانه ۷ تا ۸ ساعت را گزارش کرده بودند کمترین بود (۱۶.۸ درصد).
نتایج با یافته‌های دیگری که نشان می‌دهند خواب کوتاه در جمعیتهای غیرباردار با دیابت نوع دو مرتبط است سازگار است. همچنین این نتایج با مطالعات کوچکتری که در مورد زنان هند و اروپایی انجام شده‌اند نیز سازگارند.
استاد گولی، نویسنده ارشد این پژوهش از برنامه نوروساینس و اختلالات رفتاری Duke-NUS می‌گوید: «نتایج ما این احتمال را افزایش می‌دهند که عادتهای خوب خواب می‌توانند احتمال ابتلا به قند خون بالا و دیابت بارداری را کاهش دهند.» او می‌افزاید: «با برنامه اخیر مبارزه با دیابت که در سنگاپور اجرا شده است، اهمیت عادتهای خواب سالم باید در کنار طرحهای دیگر مثل رژیم غذایی و ورزش که برای ارتقای عوامل دیگر سبک زندگی در نظر گرفته شده‌اند، برای پزشکان و بیماران مورد تاکید قرار گیرند.»
دکتر کای می‌افزاید: «تحقیق ما، درک بهتری در این باره فراهم می‌کند که ما چطور می‌توانیم با شرایط بالقوه جدی بارداری زنان و فرزندش مواجه شویم.» به گفته او «برای ارزیابی نقش دیگر عوامل تغییرپذیر سبک زندگی بر خطر دیابت بارداری، تحقیقات بیشتری لازم است.»
منبع: دیابتیک نیوز
ارسال نظرات