فیلم/ دغدغه‎های یک فیلم اولی/ سینما جای سرگرمی است نه بیان مشکلات جامعه

به نظر من سرگرم کردن مخاطب با این که با واقعیات جامعه آشناشون کنیم مقابل هم قرار ندارند و وظیفه ی یک کارگردان این هست با استفاده از واقعیات زاویه جدیدی رو به دید مخاطب بده . اون چیزی که ایشون باهاش مخالف هستن سیاه نمایی هست که در آثار اصغر فرهادی مثلا داریم . وگرنه هم میشه مخاطب رو سرگرم کرد هم بهش چیز های جدید یاد داد . مثل بتمن و کریستوفر نولان

چون میدونم ایشون اینجارو میخونه یه نظر هم من میذارم براشون: سینما نه جای سرگرمی و نه جای افکار منحط و شخصی افرادهست بلکه بیان واقعیات جامعه و تعالی اون واقعیات هست . مثلا بارزترین حضور پرشور در اربعین و راهپیمایی های جهانی و ملی و آرمان های والای انسانیت مانند تعالی انسانیت در روابط اجتماعی و از این طریق خودمون رو به جامعه ایده آل مهدویت نزدیک کنیم هست که متاسفانه هیچ دیده نشده که ازش فیلمی ببینیم ولی در عوض بسیار درمورد روابط مخرب دختر و پسری که قبل از ازدواجه ودرد و زخم این روابط تا آخر عمر همراهمون مونده فیلم موجوده عوض اینکه واقعیت این روابط رومطرح کنند یه جوری بهش جلوه میدن که حتی روابط سالم مانند ازدواج هم زیر سوال میبرند و حتی با خوب نشون دادنش بسیاری از مردها میرند سمت این سرابهاو..