به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، صبح روز سه شنبه رسانه‌ها و منابع خبری وابسته به معارضان سوریه از وقوع حمله شیمیایی در شهر «خان شیخون» واقع در جنوب استان ادلب خبر دادند.
این رسانه‌ها از همان لحظات اولیه وقوع این حمله، انگشت اتهام را به سمت دولت سوریه نشانه رفتند و مدعی شدند که این حمله به وسیله یک جنگنده سوخو 22 صورت گرفته و ده‌ها نفر کشته و زخمی بر جای گذاشته است.
این حمله شیمیایی اولین و آخرین حمله نبوده و مناطق شمالی و جنوبی سوریه بارها شاهد حملاتی از این نوع بوده است.
اما سؤال این است که چرا این حملات شیمایی در سوریه اتفاق می‌افتد و معارضان داخلی و خارجی سوریه هر بار دولت و ارتش این کشور را متهم به انجام این حملات می‌کنند؟
برای رسیدن به پاسخ این پرسش بهتر است نگاهی به اقداماتی که طی سال‌های گذشته در کشورهای همسایه سوریه، از جمله ترکیه انجام شده است، بیاندازیم.
در اکتبر سال 2012 ناگهان مرکزی تحت عنوان «مرکز توثیق الاستخدام الکیمیاوی فی سوریا» (مرکز ثبت موارد استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سوریه) تأسیس شد.
بشار الجعفری، نماینده دائم سوریه در سازمان ملل در گفت‌وگو با شبکه المیادین با اشاره به این رویداد، گفت مرکز مذکور درست 5 ماه قبل از حمله شیمایی در شهرک خان العسل واقع در ریف استان حلب تأسیس شد.
همزمان با حمله شیمایی به این شهرک، مرکزی نیز در داخل سوریه تأسیس شد که تحت عنوان مرکز پیگیری و رصد پرونده حملات شیمیایی در سوریه بود و مرکز آن در ترکیه قرار داشت.
همچنین این مرکز به نماینده و ناظری از سوی سازمان منع گسترش سلاح‌های شیمیایی جهت بررسی و کشف عملیات و حملات شیمیایی تبدیل شد. ریاست این مرکز نیز بر عهده ترکیه بود.
در ماه مارس ۲۰۱۳ بعد از حمله شیمیایی به خان العسل در ریف حلب، جعفری از طرف دولت سوریه مکلف می‌شود نزد دبیر کل سازمان ملل رفته و از این سازمان برای یافتن هویت عاملان این حمله کمک بخواهد؛ چرا که 17 سرباز سوری در این حمله جان خود را از دست داده بودند.
بان کی مون، دبیر کل وقت سازمان ملل در آن موقع بعد از مشورت با کشورهای صاحب نفود موافقت کرد که به دولت سوریه در این مسئله کمک کند. ولی فقط گفت که با بخش اول درخواست دمشق مبنی بر تحقیق در خصوص صحت استفاده از سلاح شیمیایی موافقت شده است. او از عدم همکاری در تعیین هویت عاملان عذرخواهی کرد.
نماینده دائم سوریه در سازمان ملل گفت که دبیر کل این سازمان و کشورهای غربی از همان ابتدا، از کمک به دولت سوریه در تعیین هویت عاملان حمله شیمیایی شانه خالی کردند.
وی افزود، دولت سوریه با پیشنهاد بان کی مون موافقت کرد و قرار شد دکتر «سل سروم» به منظور تحقیق و تأیید حمله شیمیایی در خان العسل به سوریه بیاید، ولی آمدن وی 4 ماه و 11 روز طول کشید و همان روزی (20 آگوست) که وی وارد سوریه شد و در راه خان العسل بود حمله شیمایی دیگری در غوطه دمشق صورت گرفت.
سازمان ملل از وی خواست به جای رفتن به جان العسل به غوطه دمشق برود.
به گفته بشار الجعفری، سازمان ملل و کشورهای غربی با این کار می‌خواستند هویت عاملان حمله شیمایی مشخص نشود.
منابع وابسته به معارضان و کشورهای غربی آمارهای متناقضی از تلفات این حمله ارائه دادند، برخی تعداد آن‌ها را 300، برخی 500 و برخی 1500 نفر اعلام کردند.
به گفته جعفری خانم «کارلا دیپرتلی» عضو کمیته مستقل حقیقت یاب سازمان ملل بعد از این حادثه گفت که نتایج به دست آمده از تحقیقات این کمیته بر روی قربانیان و شاهدان حادثه نشان می‌دهد که این گروه‌های مسلح بودند که از گاز اعصاب ساردین علیه شهروندان و نظامیان سوریه استفاده کرده‌اند.
با توجه به کارشکنی‌های سازمان ملل و کشورهای غربی در پرونده حملات شیمیایی در سوریه، این احتمال قوی وجود دارد که گروه‌های معارض و مسلح این بار نیز با طرح توطئه حمله شیمیایی به خان شیخون از طرف دولت سوریه، قصد دارند دمشق را تحت فشار قرار دهند و آن را محکوم کنند.
منبع:فارس
ارسال نظرات