طبق آخرین نتایج محققان؛
اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، درمان های رایج سرطان مثل شیمی‌درمانی و رادیوتراپی پرهزینه و گاهی هم بدون تأثیر هستند؛ اما مطالعات جدید نشان داده است که مقادیر بالای ویتامین C در کنار درمان های کنترلی استاندارد بازده مناسبی برای مبتلایان به سرطان دارد.
در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ جایزه نوبل به دو دانشمند به نام‌های Linus Pauling و Ewan Cameron برای بیان فرضیه تأثیرات بالینی گسترده ویتامین C در درمان مبتلایان به سرطان اعطا شد. بعدازآن مطالعات گسترده‌ای بر روی حیوانات و رده‌های سلولی مختلف انجام شد که پیشنهاد می کند اسکوربیک اسید توانایی جلوگیری و درمان سرطان را دارد. برای دست‌یابی به دوز های بالای ویتامین C استفاده وریدی آن تجویز شده است. ویتامین C نیمه‌عمر کوتاهی در حدود ۲ ساعت در بدن انسان دارد که خود علت استفاده دوز های بالای این ویتامین در درمان را توضیح می دهد.
در طی یکی از برنامه‌های کار آزمایی بالینی ۱۱ بیمار با تومور مغزی که تحت درمان استاندارد با روش های معمول شیمی‌درمانی و رادیو درمانی بودند ویتامین C با دوز بالا را نیز دریافت کردند. به این صورت که ابتدا به مدت ۲ ماه، سه بار تزریق داخل وریدی در هفته و بعدازآن به مدت ۷ ماه با دو تزریق در هفته ویتامین C را دریافت کردند. هرکدام از این تزریق ها سطح ویتامین C داخل خون را تا مقدار ۲۰۰۰۰ میکرو مول بالا می‌برد و این در حالی است که مقدار معمول این ویتامین در خون ۷۰ میکرو مول است. اثرات جانبی مانند خشکی دهان و در مواردی افزایش فشارخون مشاهده شد ولی این اثرات جانبی محدود و از میزان خطر کمی برخوردار بودند. این اولین کار آزمایی بالینی بود و نتیجه آن در کنار شیمی‌درمانی و رادیو درمانی طول عمر و کیفیت زندگی بیماران را افزایش داد. بر طبق نتایج فاز یک کار آزمایی بالینی، بیماران مبتلابه گیلوبلاستوما (شایع‌ترین تومور بدخیم اولیه سیستم عصبی) ۴ تا ۶ ماه بیشتر به زندگی ادامه دادند. در فاز دو کار آزمایی بالینی دانشمندان بیماران دارای سرطان ریه پیشرفته را مورد آزمایش قرار دادند.
در درمان سرطان ریه و تومور مغزی در رابطه با متابولیسم سلول‌های سرطانی پیشنهاد شد. درنتیجه سوخت‌وساز ناقصی که در میتوکندری سلول‌های سرطانی انجام می‌شود؛ مقادیر غیرطبیعی از گونه‌های فعال آهن تولیدشده که با ویتامین C واکنش داده و تولید هیدروژن پراکسید و یا رادیکال‌های آزاد می کند که منجر به آسیب DNA سلول‌های سرطانی شده و آن‌ها را در مقابل شیمی‌درمانی و رادیو درمانی آسیب‌پذیرتر می کند.
در فاز ۲ کار آزمایی بالینی بیماران ویتامین C را به مدت ۹ ماه دریافت می‌کنند و اگر نتایج مناسب باشد این روش درمانی هزینه بسیار کمتری از روش های درمانی رایج را دارد. جزئیات بیشتر در مجله Cancer Cell به چاپ رسیده است.
ارسال نظرات