به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، دهه دوم عمر انقلاب اسلامي، اولين مقطع بروز تغييرات در رويكردهاي عمومي مسئولان و مديران جامعه بود و تأثيرات اين تغييرات مستقيماً بر جامعه و مردم نيز مشاهده مي‌شد. از جمله مهم‌ترين نشانه‌هاي اين تغيير بروز خوي اشرافي‌گري و مسابقه ثروت‌اندوزي در ميان دولتمردان بود. با آنكه 10 سال پيش از آن با پيروزي انقلاب، اشرافيت طاغوتي كنار زده‌شده بود و طبقه جديد مديران انقلابي، روش ساده زيستي و مردمي بودن را در سبك زندگي شخصي و اداري در پيش گرفتند.
نتيجه مستقيم ورود در اين ورطه در سبك زندگي مسئولان نيز مشاهده شد و به‌تدريج در محل زندگي، خودروي شخصي، دارايي‌هاي مختلف و حتي اتاق كار آنها تجلي يافت.
تنها راه برون‌رفت از بحران اشرافي‌گري دولتي، صداقت و شفافيت مسئولان با مردم است. بايد مديران و مسئولان صادقانه و صريح از دارايي‌ها خود و خانواده‌شان، خانه محل زندگي و ارزش آن و نيز فعاليت‌هاي جنبي اقتصادي خود، آگاه سازند تا مردم، خود در مورد ماندن يا نماندن آنها تصميم بگيرند. از جمله اولين حقوق شهروندان آن است كه حاكمان خود را دقيق و واقعي بشناسند. مديران نبايد از مطلع شدن مردم از زندگي اقتصادي‌شان نگران باشند و اتفاقاً خود در اين راه پيش‌قدم باشند. شايد فرصت انتخابات پيش رو، فرصت مناسبي براي آغاز شفافيت اقتصادي زندگي مسئولان باشد.
منبع:جوان آنلاین