یادداشت/ عبدالله گنجی
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، علاقه‌مند به نوشتن مطلبي كه تلقي جانبدارانه در انتخابات داشته باشد در اين روزها نبودم اما وقتي مي‌بينم توبه‌فرمايان به هر ريسمان و دستگيره‌اي براي رأي چنگ مي‌زنند و نظام جمهوري اسلامي را جايگزين رقبا كرده‌اند احساس كردم بايد تدابير رأي‌ساز دولت مستقر را مرورنمايم. جريان مستقر پس از سنجش‌هاي متعدد به اين نتيجه رسيد كه امكان پيروزي قاطع به راحتي در دسترس نيست لذا روش‌ها و تدابير سه‌گانه‌اي را طراحي نمودند كه عبارتند از: تدليس براي توده، رقيب‌هراسي براي نخبگان و جوانان و رقابت با نظام براي جذب رأي سياه. كه برخي از اين روش‌ها سال‌ها از سوي اصلاح‌طلبان مورد تمسخر و استيضاح بود اما اكنون با آن همراه‌اند.
1- تدليس علني و عريان: سعيد حجاريان از طراحان اصلي فتنه 1388 چند سال بعد از ناكامي فتنه، با صراحت بر نفي تقلب در انتخابات 1388 تأكيد ولي تدليس را موجب رأي آوري دولت دوم احمدي‌نژاد دانست. نماد اين تدليس را سيب‌زميني معرفي كردند و سال‌هاست با آن عمليات رواني انجام داده‌اند. دولت روحاني در ماه‌هاي پاياني بدتر از دولت احمدي‌نژاد عمل كرد. وام ده ميليوني قرض‌الحسنه و قول استخدام به 33 هزار و 500 دهيار به شرط اخذ رأي روستاها، پرداخت دوباره يارانه به كساني كه سال‌ها طول كشيد تا از ليست يارانه‌بگيران كشور حذف شوند و دولت خود را طرفدار اين تدبير مي‌دانست. پاسخ به نامه‌هايي كه چهار سال از سوي مردم به رياست جمهوري ارسال و آنجا تلنبار شده بود. پاسخ به اين نامه‌ها بهانه‌اي براي واريز مبلغي پول به حساب صاحبان نامه‌ها شد. سه برابر كردن يارانه اقشار وابسته به بهزيستي و كميته امداد، واريزي افزايش حقوق در فروردين و حال آنكه سال 95 در تيرماه ضريب افزايش اعمال گرديد، تصويب وام 100 ميليوني مسكن و.... اين تدليس آشكار از سوي اصلاح‌طلبان و روشنفكراني كه احمدي‌نژاد را سرزنش مي‌كردند با سكوت مواجه شد. اين هنر روحاني است كه در مناظره به رقبا مي‌گويد شعار ندهيد، از كجا مي‌خواهيد يارانه بدهيد؟ اما خود يارانه بخشي را در آستانه انتخابات سه برابر و يارانه قطع‌شده‌ها را سه روز آخر احيا نمايد.
2- رقيب‌هراسي به جاي ارائه كارنامه تدبير ديگري است كه جهت نخبگان فرهنگي و دانشجويي به كار گرفته مي‌شود و وحشتي مانند وحشت از ناطق در سال 1376 را روانه اجتماع و رسانه كردند كه گويي طالبان و داعش قرار است بر كشور حاكم شوند. او كه مدعي اعتدال بود تندروهاي تجديدنظرطلب را به وجد آورده است و روحاني را بسيار در مبارزه با نظام جسورتر از خود مي‌دانند.
3- رقابت با نظام به جاي رقابت با رقيب براي جذب رأي سياه مخالفان نظام، خانواده معدومين و منافقين با اتهام 38 سال اعدام به رقيب. همگان مي‌دانند كه اتهام اعدام به رقيب مسئله بي‌ربطي است و اصل نظام نشانه است، چرا كه اعدام و شكل ديني آن يعني قصاص واجب الهي و از شئون حكومت است و مانند مسائل مديريتي مشمول گرايش و سليقه نمي‌شود. جمع شدن طراحان فتنه 1388 ذيل پرچم او دليل ديگري بر رقابت ايشان با نظام است. روحاني وقتي متوجه شد كه پاي چراغ تاريك است تلاش كرد از طريق رقابت با نظام و حمله به گذشته آن حرارتي را به پوسته سخت رأي (رأي‌سياه) بدمد تا شايد بتواند كساني را كه در انتخابات شركت نمي‌كنند، به سمت خود جلب نمايد. علاوه بر سه دستور كار ذكر شده، به كارگيري شبكه مديريت كشور از يك سو و به كارگيري حجم وسيعي از پول براي نقل و انتقال اتوبوسي مردم به مراسمات از سوي ديگر در حال انجام است. در كنار اقدامات مذكور تيم حقوقي دولت هر روز از چند رسانه شكايت مي‌كند تا بتواند با خفه كردن رسانه‌هاي منتقد اقدامات ذكر شده را به راحتي دنبال نمايد. واقعاً رأيي كه از طريق تدليس، رقابت با نظام و رقيب‌هراسي به دست مي‌آيد چه ارزشي دارد؟ اصالت قدرت عنان اخلاق و عزت را پاره و احساس كمتري نسبت به رأي دور دوم رؤساي جمهور پيشين استرس عجيبي را بر كانديداي جريان مستقر حاكم كرده است. رقابت با نظام باعث گرديده است همه رسانه‌هاي فارسي‌زبان غرب، همه كانال‌هاي ضد انقلاب، همه اپوزيسيون خارج‌نشين (به جز رضا پهلوي)، همه اپوزيسيون‌هاي داخلي با محوريت نهضت آزادي( نهضت آزادي بيانيه حمايت صادر كرد) و... از روحاني حمايت كنند. انتخابات براي روحاني حيثيتي شده است و اضطراب ناشي از شكستن سنت دو دوره‌اي بعد از 36 سال آنقدر بر وي اثر گذاشته است كه از هيچ اقدامي تاكنون فروگذار نكرده است. اميد است روحاني زودتر از پيروزي‌اش مطمئن شود و از اين معركه مشمئزكننده‌اي كه برايش آفريده‌اند نجات يابد و از رقابت با نظام به رقابت با رقيب روي آورد و به جاي رقيب‌هراسي بر ارائه كارنامه و برنامه متمركز شود و از غش در معامله پرهيز نمايد.
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظرات