به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، دکتر منصور حقیقت پور در یادداشت روزنامه حمایت نوشت:
۱. پیروزی مردم انقلابی ایران در بهمن ۵۷ در کنار بسیاری از برکاتی که برای کشور داشت، ویژگی‌های منحصر به فردی را به ارمغان آورد که کشورهای به اصطلاح توسعه‌یافته هنوز از آن محروم‌اند و برای اینکه به این ویژگی‌ها دست یابند، از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کنند.
یکی از این خصایص، «قدرت نرم» جمهوری اسلامی است که در عمل به تأثیرگذاری حقیقی مردم در تمام شئون کشور منتهی می‌شود و در مقابل، بسیاری از قدرت‌های معارض با نظام اسلامی از آن بی‌بهره‌اند.
حضور گسترده، با بصیرت و همراه با شور و اشتیاق مردم در ادوار انتخاباتی در حالی است که در دموکراسی‌های غربی، میانگین میزان مشارکت مردم، قابل توجه نیست و در اغلب موارد با عدم اقبال عمومی جامعه مواجه می‌شود.
در ایران اسلامی وقتی خطری نظام را تهدید کند، مردم در تمام صحنه‌ها بدون ملاحظه گروهی و جناحی حاضر می‌شوند؛ از میدان جنگ و نبرد نظامی گرفته تا حضور در پای صندوقهای رأی و تفاوتی نمی‌کند که عرصه حضور کجا باشد، چراکه مردم صاحبان واقعی کشورند و نظام را از آن خود می‌دانند، در حالی که در اغلب کشورهای جهان از جمله کشورهای غربی، ارتش برای مقابله با تهاجمات نظامی به مرزها گسیل می‌شود و مردم یا با فریب و تزویر و یا با اجبار قانونی به پای صندوقهای رأی می‌آیند. همین موضوع موجب شده علیرغم تلاش دشمنان برای القای ناامیدی و تقلا به منظور منصرف کردن مردم از شرکت در انتخابات، عزم مردم برای ناکام گذاشتن توطئه‌های شوم بدخواهان نظام، بیش از گذشته شود.
۲. یکی از موضوعات اصلی در انتخابات، ایجاد «حماسه سیاسی» است که با حضور مردم در پای صندوقهای رأی رقم می‌خورد. به تعبیر رهبر حکیم انقلاب «حماسه یعنی آن کار افتخارآفرینی که با شور و هیجان انجام می‌گیرد.» (۱۴/خرداد/۹۲) حماسه سیاسی در برهه فعلی، با حضور فعال و گسترده در پای صندوقهای رأی شکل می‌گیرد و هر ایرانی متعهدی که در این فرایند شرکت کند – فارغ از اینکه به کدام کاندیدا رأی دهد – در واقع به جمهوریت و اسلامیت نظام رأی داده و مهر تأییدی پای اعتبار ساز و کار انتخاباتی زده است.
برخی بددلان و بدخواهان، این مسئله را به تزیینی بودن آراء مردم تعبیر کرده و چنین نتیجه می‌گیرند که مردم چه حضور گسترده داشته باشند و چه نداشته باشند، نتیجه یکسان خواهد شد ولی تجربه سیاسی انقلاب، خلاف آن را ثابت کرده است.
در طول قریب به ۴ دهه پس از پیروزی انقلاب، جریان‌های سیاسی مختلفی با سلایق گوناگون توسط آراء مردم انتخاب شده‌اند و بیش از آنکه نتیجه به چشم بیاید، برهم خوردن معادلات دشمن و پوچی ادعای تشریفاتی بودن انتخابات در مردم‌سالاری بی‌نظیر ایران اسلامی حائز اهمیت بوده است. گرچه ممکن است برخی جریان‌های سیاسی به چشم‌اندازهای انقلاب اعتقاد راسخ نداشته و برنامه‌های خود را آن‌چنان که باید در جهت تحقق آرمان‌های نظام تنظیم نکنند اما حضور مردم در حماسه‌های سیاسی، بیراهه‌ها را مسدود کرده و هر حرکت ناصواب و خارج از جاده انقلاب را به مسیر اصلی باز می‌گرداند.
۳. بارها شنیده‌ایم که نظام سلطه، مردم‌سالاری دینی جمهوری اسلامی را با بهانه‌هایی همچون «غیر‌آزاد بودن انتخابات» زیر سؤال برده و توفیق نظام اسلامی برای ارائه مدلی جدید از دموکراسی مبتنی بر آموزه‌های آسمانی به مردم جهان را بر نمی‌تابد.
این در حالی است که مسلمانان به بسیاری از مظاهر تمدن، چندین قرن پیش از اروپایی‌ها دست یافتند که مشارکت مردم در عرصه‌های حکومتی از این قسم است اما به دلیل انحصار طلبی، غربی‌ها نمی‌توانند تحمل کنند که یک نظام اسلامی و دینی، با ارزش‌های والای ایمانی خود بتواند مردم سالاری را این‌گونه نهادینه کند، چراکه فکر می‌کنند مردم‌سالاری در انحصار آن‌هاست.
به طور متوسط هر دو سال یک‌بار، یک انتخابات در کشور برگزار می‌شود و در هر دوره انتخاباتی مردم پای صندوق‌ها رفته، خواست خود را تحقق بخشیده و مسئولان را خودشان انتخاب کرده‌اند. مردم با ایمان راسخ اعتقاد دارند که می‌توانند سرنوشت خود در مدیریت کشور و برنامه‌های کلان را با مشارکت در پازل مردم‌سالاری دینی رقم بزنند و آن‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند، عمل می‌کنند و بر رفتار مسئولین نظارت دارند؛ این معنای واقعی مشارکت مردم و تعیین‌کننده عیار بالای مردم‌سالاری دینی است.
۴. از جمله رموزی که دشمنان انقلاب را از فهم استحکام و اقتدار انقلاب در برابر طوفان‌ها و تهدیدات خارجی عاجز کرده، تکیه نظام اسلامی به ایمان و عواطف دینی مردم به نظام و انقلاب است. وقتی چشمه ایمان در دل مردم به جوش می‌‌آید و به مرحله عمل سرازیر می‌شود، در نهایت، به تقویت هر اقدام برخاسته از تکلیف شرعی و انقلابی منجر می‌گردد. طبیعی است وقتی مردم برای رضایت خداوند به محل اخذ آراء مراجعه می‌کنند و بدون اینکه برای این همه اخلاص خود از کسی جز خدا بهایی بطلبند، وارد میدان حماسه می‌شوند، کید و مکر بزرگ‌ترین طراحان سیاسی و قوی‌ترین شبکه‌های جاسوسی دنیا علیه کشور و نظام را خنثی کرده و طعم تلخ یأس و سرخوردگی را به دشمن می‌چشانند.
همه این برکات، از نقش حضور مردم ناشی می‌شود و هر چه از اخلاص و ایمان بیشتری برخوردار باشد، به همان اندازه نیز کشور و نظام در برابر تهدیدات داخلی و خارجی بیمه می‌شوند.
۵. انتخابات، برای کشور ما به مثابه روح و خون جدید به کالبد انقلاب اسلامی است که بنیه سیاسی کشور را تقویت کرده و در هر دوره‌ای، مجموعه‌ای از خطرات و تهدیدات را دفع می‌کند؛ به این معنا که حضور گسترده مردم در انتخابات همچون زرهی پولادین، سایه تهدیدات و ناامنی‌ها را از کشور دور کرده و پاسخ محکمی به سوء نیت بدخواهان و بیگانگان داده است.
بنابراین، شکی نیست که اگر بخواهیم موجبات مصونیت در برابر چالش‌های گوناگون جهانی را فراهم کنیم، به پیشرفت در تمام عرصه‌ها شتاب ببخشیم و بار دیگر، نموداری روشن از اقتدار ملت و نظام را در برابر دید دشمنان ترسیم کنیم، تنها از طریق حضور حماسی در موعد انتخابات می‌توان به این اهداف دست یافت.
اگر دشمن می‌توانست بر جو سیاسی کشور تأثیر بگذارد تا اساساً انتخابات برگزار نشود و از این طریق امنیت مثال زدنی کشور را مورد تهدید قرار دهد یا مشروعیت نظام را زیر سؤال ببرد، حتماً دست به این کار می‌زد، کما اینکه در انتخابات مجلس هفتم تصمیم داشتند در روند کلی برگزاری انتخابات، خلل ایجاد کنند اما اکنون که از دستیابی به این حربه عاجزند، شبهه مهندسی «تقلب» و «تخلف» در انتخابات و دست بردن به آراء عمومی را مطرح می‌کنند که صدالبته راه به جایی نخواهد برد.
ختم کلام آنکه با توجه به امراض دشمن برای از میان بردن مظاهر اقتدار ملی - که انتخابات یکی از جلوه‌های بارز آن است- می‌توان دریافت که شرکت در انتخابات پیش‌رو، به دلایل متعدد از حساسیت مضاعفی برخوردار است و جدای از سلایق سیاسی هر کسی که به آینده کشور علاقه‌مند است، برای حراست از امنیت و دستاوردهای کشور موظف است تا در این حماسه ملی و انقلابی شرکت کند.