گزارش/
گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو؛ تاریخ فوتبال ایران ورق خورده. به بیست-سی سال قبل برگشته. به دورانی که دو تیم تهرانی در اوج می‌ایستادند و تمام ستاره‌ها را به خودشان جذب می‌کردند. دو سال است که رتبه‌های بالای جدول لیگ به پرسپولیس و استقلال می‌رسد. دوم و سوم. اول و دوم. نشانه‌ها می‌گویند این روند در لیگ هفدهم هم تداوم خواهد داشت. نشانه‌ها به نفع دوقطبی جذاب آبی و قرمز است. هر دو تیم حالا به ثبات مدیریتی رسیده‌اند و با سامان گرفتن اوضاع مالی‌شان، تمام بازار نقل و انتقالات تابستانی را قبضه کرده‌اند. هرکدام به سبک خود. هرکدام با روشی که سالهاست به آن شناخته می‌شوند. یکی حسابگرانه و آرام، دیگری شلوغ و پرستاره.
تاریخ فوتبال ایران ورق خورده. به گذشته پرهیاهوی آبی و قرمز بازگشته. حالا همه خبرها حول این دوتیم شکل می‌گیرد. قطب‌های اصفهانی و تبریزی و اهوازی و مشهدی فعلاً در حاشیه نشسته‌اند و انگار قصد تکان دادن بازار پرهیاهوی تهرانی‌ها را ندارند. همه‌چیز در تصرف آبی و قرمز است. نبض بازار پرهیجان نقل و انتقالات را این دوتیم تنظیم می‌کنند. اسلحه دست آن‌هاست. لیگ هفدهم، جنگ نابرابری خواهد بود.
پرسپولیس: جای خالی سروش
نقل و انتقالات برای سرخ‌ها خیلی زود آغاز شد. از اواخر فصل قبل. از روزی که برانکو دیگر رامین رضائیان را نخواست و همه فهمیدند نخستین خروجی ِ پرسپولیس، دفاع راست ِ یاغی است. برانکو اما نخستین خریدهایش را نه برای دفاع راست که برای دفاع میانی و نوک حمله انجام داد. خیلی زود، پیش از آن‌که سایر تیم‌ها به فکر آغاز نقل و انتقالات بیفتند دو ستاره به تور قرمزها افتادند.
شجاع خلیل زاده و گادوین منشا، دوتن از بهترین‌های لیگ، سرخپوش شدند تا خیال برانکو از جلو و عقب زمینش راحت شود. لیست ورودی پرسپولیس به جز این دو بازیکن، هیچ ستاره دیگری در خود ندارد. سبک یارگیری برانکو در نقل و انتقالات تابستانی یادآور مدل بارسلونا است. حسابگرانه و کم‌حاشیه. پرفسور کروات خیلی زود بازیکنان مورد نظرش را شناسایی می‌کند و خیلی زود با آن‌ها قرارداد امضا می‌کند. او، اسکلت تیمش را شناخته و احساس می‌کند نیازی به انقلاب ِ تابستانی در پرسپولیس ندارد. دو سه بازیکن جوان و خوش‌آتیه مثل شایان مصلح و سیامک نعمتی را هم به فهرست خود اضافه کرده تا بحران نیمکت، امسال گریبان سرخ‌ها را نگیرد.
فهرست خروجی‌های امسال پرسپولیس اما از سال گذشته پروپیمان‌تر و نگران‌کننده‌تر است. به جز مدافع راست ملی‌پوش، برانکو حالا سروش رفیعی، هافبک بازی‌ساز و خلاق خود را هم در اختیار نخواهد داشت و مهدی طارمی هم بعید است پیشنهادهای خارجی را نادیده بگیرد. تجربه نشان داده کوچکترین اختلال در ترکیب یازده نفره‌ی برانکو، او و تیمش را دچار مشکل جدی خواهد کرد. با این وجود اما سرخ‌ها بدون شک جدی‌ترین مدعی قهرمانی لیگ هفدهم هم خواهند بود و تیم یکدست و چشم‌نواز برانکو همچنان می‌تواند بر رقبایش غلبه داشته باشد. تنها نگرانی شاید از جای خالی سروش و طارمی باشد، که مشخص نیست با چه کیفیتی پر خواهند شد.
استقلال: بمب پشت بمب
همه‌چیز برای منصوریان داشت خوب پیش می‌رفت.کسب عنوان نایب‌قهرمانی لیگ در کنار پیروزی خاطره‌انگیز دربی84 ، امید را به آبی‌ها بازگردانده بود که شکست سنگین برابر العین همه‌چیز را ویران کرد. منصوریان برای احیای آبروی تیمش و جلب رضایت هواداران، همان کاری را دارد می‌کند که سالهاست در استقلال باب شده. آن‌ها برای جبران همه‌چیز «بمب» می‌ترکانند. بیراه نیست اگر بگوییم تمام نقل و انتقالات خبرساز امسال فوتبال ایران، از جایی در دفتر مدیرعامل استقلال آغاز شده.
شکست تلخ مقابل العین، انگار منصوریان را به این جمع‌بندی رسانده که اعتمادش به جوان‌ها زیاد بوده و باید «باتجربه»های بیشتری در تیمش داشته باشد. رویکرد او در نقل و انتقالات تابستانی بر همین اساس استوار شد. او رفت سراغ خرید ستاره‌ها، همان کاری که رئال مادرید تا سال‌های سال استادِ انجامش بود. منصوریان در اولین گام روزبه چشمی را به تیم بازگرداند و بعد با بازگشت سجاد شهباززاده موافقت کرد تا امسال شماره 10 استقلال خالی نباشد. سپس با رقمی بالا، رضایت‌نامه داریوش شجاعیان را از گسترش فولاد گرفت تا مشکل همیشگی این سال‌های استقلال در پست بازی‌ساز را رفع کند. در ادامه به سراغ استخوان‌خرد‌کرده‌های قدیمی رفت و ماموریت غیرممکن ِ بازگشت پژمان منتظری را ممکن کرد. حالا خیال آبی‌ها از دفاع میانی راحت می‌شود. حسن بیت‌سعید، وینگر موفق استقلال خوزستان هم از دیگر ورودی‌های منصوریان بود تا جمع بازیکنان «اسمی»استقلال جمع شود. خبر رفتن کاوه رضایی، یکی از ستاره‌های سال گذشته‌ی استقلال اما در میان انبوه خریدهای جدید و نام‌های تازه، فراموش شد. بعید است استقلال 96 جای خالی او را احساس کند، همان‌طور که بعید است جای خالی بهنام برزای یا هرایر مگویان را هم حس کند.
بازگشت شماره 8 محبوب، مجتبی جباری اما غافلگیری عجیب تیم منصوریان بود. فرشید اسماعیلی، داریوش شجاعیان و مجتبی جباری سه بازی‌ساز استقلال در فصل آینده لیگ برتر خواهند بود و مشخص نیست منصوریان چطور می‌خواهد به آن‌ها بازی دهد. همان‌طور که مشخص نیست سیدمجید حسینی، امیدنورافکن،میلاد زکی‌پور،محسن کریمی و جوان‌های تازه‌جذب‌شده‌ای مثل مهدی قائدی و آرمین سهرابیان در تیم پراسم و رسم ِ منصوریان چه جایگاهی خواهند داشت؟
منصوریان مسیر همیشگی استقلال را با آب و تاب بیشتری ادامه داده. یک تابستان شلوغ، پر خرید و فروش و البته پر از علامت سوال. هواداران استقلال هنوز فراموش نکرده‌اند که چطور ظرف مدت کوتاهی بختیار رحمانی، آرش افشین و محمدحسین کنعانی‌زادگان از تیم سال گذشته‌ی استقلال کنار گذاشته شدند. هواداران آبی هنوز یادشان هست همین سه بازیکن با چه آب و تابی استقلالی شدند و چه امیدهایی را زنده کرده بودند. سبک منصوریان در یارگیری تغییری نکرده و طبیعتاً نگرانی‌های هواداران هم کم نشده. دلخوشی آن‌ها به بازگشت ژنرال‌های قدیمی‌شان است و ورود ستاره‌های جدید. مدیران استقلال اما انگار حواسشان نیست که دیگر در رئال مادرید هم کسی به این شیوه بازیکن خرید و فروش نمی‌کند.
آبی و قرمز: دو امپراتوری احیاشده
رئال و بارسای فوتبال ایران، حالا راه خودشان را پیدا کرده‌اند. دو امپراتور بازسازی شده‌ی فوتبال ایران، اولین نبردها را از همین روزهای داغ تابستانی، از همین روزهای نقل و انتقالات آغاز کردند. نبردی که در آن، هر تیم با استراتژی متفاوت خود می‌جنگد. نبردی جذاب و غیرقابل پیش‌بینی. رویکرد بارسایی ِ برانکو پیروز است یا نگاه ِ رئالی ِ منصوریان؟
ارسال نظرات