به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو؛ سعید نورمحمدی که از اعضای شاخه جوانان حزب مشارکت و از بازداشتی‌ها و محکومان فتنه و آشوب 88 است، در کانال تلگرامی خود نوشت: این روزها هر چه فکر می‌کنم خوابی که در زندان دیدم پر بیراه نبود. واقعیت این است که مهندس موسوی را ما هل دادیم توی حصر. این که می‌گویم «ما» دقیقا نسل خودم را می‌گویم. نسلی که نیاز به یک قهرمان داشت و از ساختن و حتی حضور شرافتمندانه در جامعه ناامید شده بود. مهم هم نبود هیچ برنامه و چشم‌اندازی هم نداشته باشیم که تهش که چه؟ این سالها بارها و بارها کلاهم را قاضی کردم. اگر بعد از 25 خرداد مهندس موسوی برای آرامش جامعه و پرهیز از تولید نفرت، ما را دعوت به آرامش و به قول محمد قوچانی دعوت به تشکیل یک حزب فراگیر برای نظارت بر عملکرد دولت احمدی‌نژاد می‌کرد، خود ما با مهندس چه که نمی‌کردیم؟ می‌گفتیم خائن است. می‌گفتیم به آرمان‌های ما خیانت کرد.
... حالا هم بعد این همه سال شهامت نداریم که فارغ از مهندس موسوی و نظام سیاسی و رهبری و رئیس‌جمهور، خودمان را نقد کنیم. شهامت نداریم که حساب کتاب کنیم 88 چه دستاوردها و چه هزینه‌هایی برای کشور داشت. شهامت نداریم که سهم خودمان را در دو قطبی کردن و هل دادن بخشی از جامعه برای حمایت بی‌قید و بند از احمدی‌نژاد و در نتیجه تخته گاز رفتن او حساب کنیم. شهامت نداریم که کمی تامل کنیم اگر حوادث 88 نبود، آیا تحریم اقتصادی ایران لااقل به آن راحتی بود؟ اصلا اگر مهندس موسوی را به عنوان یک سرمایه درون نظام نگه می‌داشتیم آیا احمدی‌نژاد جرات قدم برداشتن یک قدم علیه منافع کشور و مردم را داشت؟ حتی شهامت نداریم که سهممان را در حصر مهندس موسوی و آقای کروبی و خانم رهنورد بپذیریم.
... اعتراف تلخی است اما باید بپذیریم مهندس موسوی را ما با توقعات‌مان حصر کردیم. همان‌طور که ایشان را مجبور کردیم در انتخابات هم گفتمان‌شان را با آنچه که ما می‌خواهیم هماهنگ کنند. امروز هم اگر نظام سیاسی زیربار شکستن حصر نمی‌رود به خاطر مهندس موسوی و آقای کروبی نیست. به خاطر آرمانگرایی کوری است که «ما»ی نیازمند قهرمان و بدون تحلیل درست از شرایط دچارش هستیم.