واقعه، بسیار تلخ و غم‌انگیز است و هر فرد آزاده‌ای که ماجرا را بشنود، آزرده‌خاطر می‌شود؛ و صد البته وقتی این را هم بشنود که رسانه‌های دولتی افغانستان مثل جنایتکاران آمریکا و ناتو، چند روزی است که تلاش کرده‌اند، از کنار ماجرا با سکوت و سانسور عبور کنند، سنگینی و تلخی آن دو چندان می‌شود.
ماجرا از این قرار است که همان جلاد صد چهره‌ای که این روزها و هفته‌ها و سال‌ها در سوریه و عراق و عربستان و یمن و پاکستان و دیگر مناطق، مسلمانان و بی‌گناهان را می‌کشد و هرچه زمان می‌گذرد به خون مسلمانان تشنه‌تر می‌شود، این‌بار با ماسک دو چهره پلید، ولی آشنای «داعش» و «طالبان» به روستای «میرزا اولنگ» استان سرپل افغانستان حمله کرده و علیه زنان و کودکان و سالخوردگان بی‌گناه و بی‌دفاع جنایت زشتی را رقم زده است.
بنا به روایت مقامات محلی استان سرپل، از قبل همه‌چیز برای وقوع این جنایت مخوف آماده شده بود و همه می‌دانستند که تفکیری‌ها پس از اشغال شهرستان «صیاد»، چه خواب شومی را برای ساکنان تنها روستای شیعه منطقه (میرزا اولنگ) دیده‌اند. به همین خاطر و قبل از آنکه لحظه واقعه برسد، مقامات محلی بارها از کابل درخواست نیرو کردند، اما دریغ از اینکه مقامات، جنگ قدرت میان خود را، مهمتر از هر کار ویژه دیگر حکومتی، حتی حفظ امنیت شهروندان، بدانند و نشان به آن نشان که تا لحظه نگارش این سطور که جنایت رخ داده و خون‌های پاک به ناحق ریخته خشک شده، دولت کابل حتی یک سرباز به میرزا «اولنگ» اعزام نکرده است!
خبرگزاری‌ها به نقل از شاهدان و منابع محلی گزارش کرده‌اند، عناصر داعش و طالبان طی اقدامی بی‌سابقه هماهنگ، در ساعات پایانی شب ۱۲ مرداد تهاجم خود را از بخش شمالی میرزا اولنگ آغاز و پس از ۴۸ ساعت درگیری با مردم عمدتا بی‌سلاح، روستا را اشغال می‌کنند. جالب اینجاست که این خبر ۱۶ مرداد و از طریق مردم رسانه‌ای می‌شود.
مهاجمان تروریست در اولین اقدام، ۶۰ غیرنظامی را تیرباران کرده و اعضای بیش از ۱۵۰ «خانواده» را نیز به گروگان می‌گیرند.
در گزارش‌های دقیق‌تر ماجرا این‌گونه روایت شده که شخصی به نام «غضنفر» که در گذشته عضو طالبان بوده و فعلا خود را منسوب به داعش می‌داند، به همراه تروریست‌های تحت فرمان خود، مسیر فرار مردم را در دره پایینی منطقه میرزا اولنگ مسدود می‌کند و فاجعه در تمام ابعاد زشت خود، در همین دره اتفاق می‌افتد؛ تروریست‌های تا دندان مسلح مردان، زنان، کودکان و کهنسالان وحشت‌زده در حال فرار را دستگیر کرده، عده‌ای را سر می‌برند، و تعدادی را نیز از دره‌ها به پایان می‌اندازند. در این میان، شماری نیز از نزدیک تیرباران می‌شوند.
تروریست‌های طالبان و داعش سپس، بیش از ۴۵ دختر شیعه را به رسم بردگی جنسی، با خود بردند!
البته طی تماس تلفنی که از داخل افغانستان با خبرنگار ما صورت گرفته، تکفیری‌ها ۶۰۰ شیعه را دستگیر کرده و ۲۰۰ نفر از آنان را یا سر می‌برند یا تیرباران می‌کنند. اکثر قربانیان زن و کودک هستند.
این نوع برخورد شنیع و آزاردهنده عناصر تکفیری و وهابی در همه جوامع و بلاد اسلامی جریان دارد؛ در عربستان تانک‌های سعودی در روز روشن و در شرایطی که رسانه‌های مجازی وقایع ریز و درشت را به گوش همه می‌رسانند، سقف خانه‌ها را روی کودکان به خواب رفته ساکن «قطیف» و «عوامیه» ویران می‌کنند.
در یمن علاوه بر کشتار روزانه زنان و کودکان، ویروس‌های وبا و مننژیت به طرز مشکوک و هدفمند، شیوع داده می‌شود و جان صدها کودک و بزرگسال را می‌گیرد و میلیون‌ها نفر دیگر را نیز در معرض خطر قرار می‌دهد.
در عراق و سوریه نیز ما همه روزه شاهد هستیم که تروریست‌های هزار چهره (آمریکای جنایتکار) در جنگ نیابتی خود، چه بر سر مردم مظلوم این دو کشور آورده و می‌آورند.
انفعال دستگاه دیپلماسی تا کجا؟
در چنین شرایطی که سرزمین اسلامی با خون مسلمانان و اقلیت‌های بی‌گناه رنگین شده، جامعه جهانی در انفعال به سر می‌برد و این انفعال نیز متأسفانه، تا دستگاه دیپلماسی کشورمان نیز امتداد می‌یابد و از شخص آقای «محمدجواد ظریف» وزیر محترم خارجه انتظار می‌رود به جای اینکه فقط روی مذاکره هسته‌ای و سفر «موگرینی» و این دست مسائل متمرکز شود، قدری جدی‌تر با مسائل دنیای اسلام برخورد کند و نسبت به خون شیعیان مظلوم عوامیه و میرزا اولنگ و شهرهای پاکستان و بحرین و یمن حساسیت بیشتری از خود نشان دهد و به جای انفعال، از همه ابزارهای دیپلماتیک برای پایان دادن به این جنایات استفاده کند. آقای ظریف می‌توانند با اعزام هیئتی به کشورهای همسایه از ظرفیت موجود در منطقه برای متوقف کردن این جنایات وحشتناک استفاده کند.
پشت سر همه این جنایات، فقط یک جلاد (آمریکا) قرار دارد و طالبان، داعش، جبهه النصره، آل‌سعود، اسرائیل و احرارالشام چهره‌های مختلف این جلاد هستند.
داعشی‌های وطنی!
اما، افسوس که برخی جریان‌های داخلی نیز با اینکه می‌دانند در منطقه چه خبر است، تلاش می‌کنند نعل وارونه بزنند و راه را گم کنند.
به عنوان مثال، دیروز یک روزنامه زنجیره‌ای مدعی اصلاحات طی گزارشی درباره جنگ داخلی (و البته تحمیلی) شش ساله سوریه نوشت، وقتی ناآرامی در سوریه شروع شد (سال ۲۰۱۱)، جامعه به دو بخش خیر (مخالفان دولت) و شر (بشار اسد) تقسیم شده بود! اما با گذشت زمان، هر دو جبهه تبدیل به «شر» شده‌اند! به عبارت دیگر، هم نیروهای دولتی، هم مقاومت، هم مدافعان حرم و هم داعش و تکفیری‌ها، همه شر هستند! همان‌طور که می‌بینیم، نویسنده مطلب با کنار هم قراردادن داعش و مقاومت، تلاش می‌کند به نوعی از عناصر بدنام داعش اعاده حیثیت کند! و آنها را از حضیض ذلت، بالا بکشد.
این روزنامه با درج چنین مقاله‌ای، در واقع قصد دارد از همان جلاد اصلی مسلمانان، یعنی آمریکای جنایتکار اعاده حیثیت کند. آمریکایی که در افغانستان و عربستان و دیگر جوامع اسلامی مسلمان‌کشی و شیعه‌کشی راه انداخته و معلوم نیست که این کشتار را تا کجا می‌خواهد ادامه بدهد.
آیا تروریست‌های داعش همان‌هایی نیستند که همین ماه رمضان هموطنان ما را با زبان روزه به شهادت رسانده‌اند؟! آیا باید از این جنایتکاران که هموطنان ما را با چراغ سبز آمریکا و با هدایت عربستان می‌کشند، اعاده حیثیت کرد؟
اگر در سوریه و عراق و یمن، مقابل داعش نمی‌ایستادیم، تردید نکنید آنچه در افغانستان و یمن و... جاری است، امروز در ایران عزیزمان جریان داشت.
شارلی ابدو
ماجرا وقتی غم‌انگیزتر می‌شود که یادآوری کنیم، وقتی همین تروریست‌های وحشی به ساختمان مجله «شارلی ابدو» در پاریس حمله کرده و ۱۲ نفر را کشتند، برخی در کشورمان، مقابل سفارت فرانسه شمع روشن کردند و عزا گرفتند. همین جریان اما، به انحای مختلف در حال تخطئه مقاومت و مدافعان حرم هستند. رزمندگانی که با مبارزه با تروریست‌های تکفیری، از امنیت همین غربزدگان وطن‌فروش دفاع می‌کنند. ای کاش مسئولین دولتی نیز پیامی در محکومیت این جنایت، ولو به شکل توئیتری منتشر می‌کردند و نشان می‌دادند، به اندازه آن ۱۲ کشته فرانسوی، برای این ۲۰۰ شهید ارزش قائلند. ای کاش برای این شهدا نیز شمعی روشن می‌کردند!
بهرام قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان جنایت هولناک گروه‌های تروریستی در منطقه شیعه نشین «میرزااولنگ» در استان سرپل افغانستان که منجر به شهادت ده‌ها تن از مردم این منطقه شد را به شدت محکوم و ضمن تسلیت به ملت و دولت افغانستان و خانواده قربانیان این جنایت ددمنشانه و غیرانسانی، با آنها ابراز همدردی کرد.
آخرین خبرها حاکیست تعدادی از ۱۵۰ خانواده‌ای که توسط طالبان و داعش در میرزا اولنگ سرپل به اسارت گرفته شده بودند با دخالت بزرگان قومی این منطقه، آزاد شدند.