استادیوم نیوکمپ آماده رونمایی از بارسلونای والورده بود.
بارسایی ها بعد از گذراندن پنجره نقل و انتقالاتی نه چندان موفق اکنون امیدوار بودند تا والورده بتواند با ترکیبی مشابه ترکیب آخرین الکلاسیکوی این دو تیم با پیروزی قاطعانه نوید یک فصل خوب را به هواداران بدهد.
آنها تا اینجا فقط توانسته بودند سمدو و دلوفئو را خریداری کنند و پس از از
دست دادن ستاره تیمشان یعنی نیمار هم هیچ جایگزینی برای او خریداری نکردند
و همین کار والورده را مقابل تیم کامل زیدان سخت تر می‌کرد.
اما رئال مادرید که اوضاع خیلی بهتری نسبت به بارسا داشت با خرید سبایوس،
تئو ارناندس و وایخو سعی در تجمیع استعدادهای اسپانیایی به برنابئو داشت و
البته با انتقال خامس به بایرن جا برای هنرنمایی های ایسکو بیش از پیش باز
شده بود و په‌په و موراتا هم دیگر خروجی های رئال مادرید بودند.
زیدان هم امیدوار بود تا با قهرمانی در سوپر کاپ اسپانیا تعداد جام های
خودش را در دو فصل اخیر به همراه رئال مادرید به عدد 7 برساند.
این بازی دویست و سی پنجمین الکلاسیکوی بین این دوتیم است که 92 برد سهم
بارسا و 93 برد سهم رئال بوده و 49 بازی هم برنده ای نداشته است.
بهترین گلزن بین این دو تیم هم لیونل مسی فوق ستاره بارسا با 23 گل است.
دو تیم کمی محافظه کارانه بازی را آغاز کردند. ایسکو گاهی دروازه بارسلونا
را تهدید می‌کرد و پاس‌های کاسمیرو نیز کریم بنزما را چند باری صاحب موقعیت
گرد.
سوارس و مسی نیز چند باری دروازه‌بان رئال مادرید را به دردسر انداختند.
مادریدی‌های سبزپوش برای رسیدن به دروازه تراشتگن یک مودریچ کم داشتند و نبودن رونالدو به شدت در زمین حس می‌شد.
برخورد توپ به دست بسته کارواخال از فاصله کم باعث شد تا هواداران بارسلونا برای پنالتی خیز بردارند اما داور به صحنه نزدیک بود.
خطای شدید کاسمیرو روی مسی نیز باعث شد تا اولین کارت زرد این بازی نصیب او شود.
بارسا بیش از مادرید حمله می‌کرد و سبزها بیشتر در زمین خود دیده می‌شدند.
ضربه ایستگاهی مسی با پای چپ در دقیقه 25 از کنار دروازه ناواس رد شد و نیوکمپ را به وجد آورد.
پیکه بااشتباهی کودکانه توپ ارسالی از نقطه کرنر در دقیقه 27 را با دست به سمت دروازه شلیک و کارت زرد دریافت کرد.
دو تیم در نیمه نخست این بازی تن به تساوی بدون گل دادند تا همه چیز در نیمه مربیان شکل بگیرد.
آغاز نیمه دوم
فشار رئال مادرید با آغاز نیمه دوم افزایش پیدا کرد. این مادرید هیچ ربطی به مادرید نیمه اول نداشت.
بارسا دفاع می‌کرد و اسیر یک مادرید احیا شده بود.
همکاری ایسکو با مارسلو کافی بود تا پیکه، سوژه فضای مجازی مادریدی‌ها یا یک اشتباه گل به خودی بزند.
مادرید یک بر صفر پیش افتاد و طبیعی بود که بارسلونا برای شکست نخوردن در نیوکمپ به آب و آتش بزند.
دنی کارواخال در دقیقه 54 گل مسلم مادرید را دور ریخت و با ضربه‌ای عجیب
پای مدافع بارسلونا، جوردی آلبا را به دروازه خالی شده بارسا ترجیح داد.
کریس رونالدو از دقیقه 57 وارد میدان شد و مادرید زهردار زیدان را تکمیل کرد.
بارسلونا از عقب نشینی مادرید پس از گل زده استفاده نکرد و بازی به تعادل در میانه میدان رسید.
فشار بارسلونا لحظه به لحظه افزایش پیدا می‌کرد اما مسی و سوارس از سوی مدافعان مادریدی مهار شده بودند.
آسنسیو به جای کواچیچ به میدان آمد و سرخیو روبرتو جای اینیستای پیر را گرفت.
گل دقیقه 70 کریستیانو رونالدو از سوی کمک داور این بازی آفساید تشخیص داده
شد. این گل زده ثبت نشده دلهره داور را برای تفسیرهای بعد از بازی زیاد
می‌کرد.
بوسکتس در دقیقه 73 موقعیت مسلم گلزنی را از دست داد اما پنالای اعلام شده
در دقیقه 74 واقعا حتی هواداران بارسلونا را هم ناراحت کرد. هرگز پنالتی
نبود اما سوارس کارش را خوب بلد بود.
تیم داوری به راحتی ال کلاسیکو دربی را به هم ریخته بود و اجازه نمی‌داد فوتبال با چاشنی عدالت پیش برود.
در دقیقه 80 کریستیانو رونالدو کار خودش را کرد، پیکه را از پیش رو برداشت و
گل زد. مادرید دو بر یک پیش افتاد و رونالدو به خاطر خارج کردن پیراهن خود
از تن کارت زرد گرفت.
تیم داوری دست بردار نبود و در صحنه‌ای بسیار مشکوک در حالی که اومتیتی به
وضوح کریس را تقش زمین کرده بود، داور نه تنها پنالای نگرفت بلکه با کارت
زرد دوم او را اخراج کرد.
این اولین ال کلاسیکویی بود که داور سوت می‌زد و به هر حال از امتحانش هرگز سربلند بیرون نیامد.
بارسلونا در دقایق پایانی با تمام قدرت به سمت دروازه رئال مادرید 10 نفره حمله کرد اما ناواس برگ برنده رئال مادرید بود.
رئال مادرید توسط آسنسیو به گل سوم هم رسید تا کار برای بارسلونا در دیدار برگشت بسیار سخت باشد. آسنسیو با شوت زیبای خود نیوکمپ را در سکوت فرو برد.
بارسلونای والورده تیم کوچکی نبود و نیست اما در این بازی نبودن نیمار حس شد و مسی مثل همیشه عالی بود و خط دفاعی این تیم به شدت پر اشتباه.