چند سالی است که بنیامین نتانیاهو از مجمع عمومی سازمان ملل برای اجرای نمایش ضدایرانی خود استفاده می‌کند. یادگارترین نمایش پنج سال قبل بود که او در نمایش خود آن نقاشی را به نمایندگان دیگر کشورها نشان داد تا مدعی شود ایران راهی تا رسیدن به بمب اتم ندارد اما نه تنها کسی نقاشی او را جدی نگرفت بلکه دستمایه‌ای شد برای کاریکاتوریست‌ها تا به شکل‌های مختلف هم خودش و هم نقاشی‌اش را دست بیندازند. حالا هم او به نیویورک رفته و به محض رسیدن به این شهر از عدم‌تحمل حضور نیروهای ایرانی در مرزهای شمالی خود گفت، با ادعای اینکه «تمرکز نظامی ایران در مرزهای شمالی اسرائیل، فقط برای ما خطرناک نیست بلکه برای همسایگان عرب ما نیز خطرناک است.» این تنها یک پیش‌نمایش بود تا بخشی از نمایش اصلی را برای خبرنگاران نشان داده باشد و معلوم است که او بخش‌های دیگری را هم برای نمایش اصلی‌اش در هفتاد و دومین نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل مدنظر دارد.
بخش اصلی این نمایش عبارت از متن سخنرانی است که او برای ایراد در مجمع آماده کرده اما او مدتی است که دست به کار شده تا مقدمات این بخش را آماده کرده باشد. یکی از این مقدمات ادعایی بود که او سه هفته قبل و در دیدار با آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل مطرح کرد. او در آن دیدار مدعی شد ایران در حال ساخت مراکزی در خاک لبنان و سوریه برای تولید موشک‌های هدایت‌شونده است تا با آنها رژیمش را تهدید کند. او با این ادعا می‌خواست زبان گلایه و شکایت را علیه گوترش باز کند که سازمان ملل چشم به روی این دست اقدامات ایران بسته و حتی گفت که «این سازمان هیچ‌کدام از فعالیت‌های ایران برای تجهیز نظامی حزب‌الله لبنان را محکوم نکرده است.»
گوترش که تا اندازه‌ای از ادعا و شکایت او جا خورده بود، تنها به پاسخی سربالا اکتفا کرد و بعد هم سعد حریری به صراحت نتانیاهو را متهم به دروغگویی کرد و گفت: «اسرائیلی‌ها خوب می‌دانند که لبنان کارخانه ساخت موشک ندارد.» شاید نتانیاهو انتظار این تکذیبیه صریح از سوی سعدحریری را نداشت که به سرعت دست به کار شد و دستور حمله به کارخانه‌ای در غرب سوریه و نزدیک به روستای مصیاف را صادر کرد تا مدعی شود ایران و سوریه در این کارخانه موشک با دقت بالا تولید می‌کردند و به این وسیله، اصل ادعای خود را برای نمایش نیویورک حفظ کند. مقدمه دیگر مربوط به تجمع نیروهای ایرانی در مرزهای سوریه با رژیم صهیونیستی به خصوص در ارتفاعات جولان می‌شود که بعد از دست رد روس‌ها به سینه او برای عقب نگه داشتن این نیروها تا حد فاصلی بین 60 و 80 کیلومتر، به نیویورک آمده تا این موضوع را در نمایش خود بگنجاند.
باید موضوع فعالیت هسته‌ای و برجام را به این موضوع اضافه کرد که جزو برنامه‌های همیشگی نتانیاهو بوده و نمی‌توان انتظار نمایشی از او را داشت و این موضوع در آن جایی نداشته باشد. به نظر می‌رسد او قصد دارد شامگاه دوشنبه 18 سپتامبر با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا دیدار کند تا با او هر سه بخش نمایش را در قالب طرحی در میان بگذارد. او که بعد چند ماه متوجه شده دولت ترامپ نمی‌تواند برجام را پاره کند با این دولت و بر سر اصلاح آن همصدا شده و باید انتظار داشت همان مفاد مطرح شده از سوی همکاران ترامپ را در طرح خود گنجانده باشد. مفاد مطرح شده از سوی دولت امریکا و برای اصلاح برجام عبارتند از تاریخ انقضای برجام، گنجاندن برنامه دفاع موشکی در برجام و افزایش سطح بازرسی‌ها و نمی‌توان انتظار داشت نتانیاهو هم در طرح خود چیزی اضافه بر این آورده باشد. مقدمه‌چینی‌های نتانیاهو همگی در حدود همین مقدار از اصلاحات در برجام است تا او با یک گام عقب نشستن از لغو برجام با ترامپ همگام شود و مهر تأیید را بر مذاکرات مجدد برای تغییرات جدید در برجام را زده باشد. به نظر می‌رسد نتانیاهو این بار برای نمایش سالانه خود در نیویورک کمی احتیاط به خرج داده و هم مقدمه‌چینی کرده و هم از قبل با ترامپ و دولتش هماهنگی می‌کند تا سخنرانی‌اش مثل پنج سال قبل دستمایه تمسخر نشود. با وجود این، او بیش از حد به ترامپ و دولتش اعتماد کرده که فکر می‌کند ارائه طرحی هماهنگ با سیاست این دولت راه به جایی می‌برد در حالی که متوجه نیست اصلاح برجام فقط خواب و خیال واشنگتنی‌هاست و این راه بیراهه‌ای بیش نیست.