از امیرانتظام تا دری‌اصفهانی؛ از بازرگان تا روحانی
به گزارش گره سیاسی خبرگزاری دانشجو، ۲۷ اسفندماه ۵۹ اولین جلسه دادگاه عباس امیرانتظام-سخنگوی دولت موقت و سفیر ایران در سوئد- به اتهام جاسوسی برای آمریکا برگزار می‌شود. اسناد کشف‌شده از لانه جاسوسی مهمترین مبنای پرونده‌ی تشکیل‌شده برای امیرانتظام بود. امیرانتظام آنقدر برای بازرگان حیثیتی بود که شخصا در اولین جلسه دادگاهش حضور یافت و به نفعش شهادت داد.
هرچند اسناد بدست‌آمده از جاسوسی امیرانتظام شفاف و واضح بود، اما مهندس بازرگان اعلام کرد ارتباطات امیرانتظام با آمریکایی‌ها در راستای «تبادل اطلاعات» بوده که به پیشنهاد خود او [بازرگان]و با اطلاع وزیرخارجه بوده است و در جاسوسی تبادل اطلاعات معنا ندارد.
او همچنین گفت، چون این کارهای او با اطلاع من بوده، به جای امیرانتظام من باید محاکمه شوم. شاید «حضور بازرگان» در دادگاه امیرانتظام بیش از «حرفهای بازرگان» در این دادگاه اهمیت داشت. چرا که این پیام سیاسی را داشت که نخست‌وزیر دولت موقت حاضر شده اعتبارش را هزینه‌ی معاونش کند.
یکشنبه ۱۶ مهرماه سخنگوی قوه قضائیه در نشست خبری خود خبر از محکومیت دری‌اصفهانی-مسئول امور بانکی تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران- به پنج سال حبس خبر داد. بنابر اعلام قوه قضائیه او با دو سرویس اطلاعاتی مرتبط بوده و در ازای اراده اطلاعات به آن‌ها دریافتهای مالی متعددی داشته است.
چند روز بعد وزیر اطلاعات در واکنش به این خبر گفت: «از آنجا که مرجع تشخیص موضوعات مرتبط به جاسوسی معاونت ضدجاسوسی وزارت اطلاعات است، از نظر این معاونت، آقای دری اصفهانی نه تن‌ها مرتکب جاسوسی نشده، بلکه در برابر هجمه‌هایی که برخی سرویس‌های بیگانه به وی داشته‌اند، هوشیارانه مقاومت کرده و با معاونت ضدجاسوسی وزارت اطلاعات همکاری داشته است.»
اگر واقعا اقدامات دری قابل دفاع بود، کاش دولت به جای جاخالی دادن در پرونده او، نماینده‌ای به دادگاهش می‌فرستاد و خواستار برگزاری علنی دادگاهش می‌شد تا آفتاب حقیقت بر همگان بتابد. کاش روحانی، ظریف، بعیدی‌نژاد و عراقچی به اندازه‌ی بازرگان برای نیروی زیردستشان ارزش قائل بودند.
اما دادگاه دری در حالی در سکوت رسانه‌ای برگزار شد که بعیدی‌نژاد-مسئول مستقیم دری اصفهانی – به عنوان سفیر ایران در انگلستان مشغول بود و تصاویر لندن گردیهایش را در اینستاگرامش منتشر می‌کرد.
ظریف مشغول چاره‌اندیشی برای چالش ترامپ و برجام بود و حسن روحانی که در مراسم رسمی تجلیل از دست‌اندرکاران برجام، نشان «درجه سه خدمت» را به سینه دری نصب کرد هم ترجیح داد کلمه‌ای بر زبان نیاورد.
منبع: جهان نیوز هرچند اسناد بدست‌آمده از جاسوسی امیرانتظام شفاف و واضح بود، اما مهندس بازرگان اعلام کرد ارتباطات امیرانتظام با آمریکایی‌ها در راستای «تبادل اطلاعات» بوده که به پیشنهاد خود او [بازرگان]و با اطلاع وزیرخارجه بوده است و در جاسوسی تبادل اطلاعات معنا ندارد.
او همچنین گفت، چون این کارهای او با اطلاع من بوده، به جای امیرانتظام من باید محاکمه شوم. شاید «حضور بازرگان» در دادگاه امیرانتظام بیش از «حرفهای بازرگان» در این دادگاه اهمیت داشت. چرا که این پیام سیاسی را داشت که نخست‌وزیر دولت موقت حاضر شده اعتبارش را هزینه‌ی معاونش کند.
یکشنبه ۱۶ مهرماه سخنگوی قوه قضائیه در نشست خبری خود خبر از محکومیت دری‌اصفهانی-مسئول امور بانکی تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران- به پنج سال حبس خبر داد. بنابر اعلام قوه قضائیه او با دو سرویس اطلاعاتی مرتبط بوده و در ازای اراده اطلاعات به آن‌ها دریافتهای مالی متعددی داشته است.
چند روز بعد وزیر اطلاعات در واکنش به این خبر گفت: «از آنجا که مرجع تشخیص موضوعات مرتبط به جاسوسی معاونت ضدجاسوسی وزارت اطلاعات است، از نظر این معاونت، آقای دری اصفهانی نه تن‌ها مرتکب جاسوسی نشده، بلکه در برابر هجمه‌هایی که برخی سرویس‌های بیگانه به وی داشته‌اند، هوشیارانه مقاومت کرده و با معاونت ضدجاسوسی وزارت اطلاعات همکاری داشته است.»
اگر واقعا اقدامات دری قابل دفاع بود، کاش دولت به جای جاخالی دادن در پرونده او، نماینده‌ای به دادگاهش می‌فرستاد و خواستار برگزاری علنی دادگاهش می‌شد تا آفتاب حقیقت بر همگان بتابد. کاش روحانی، ظریف، بعیدی‌نژاد و عراقچی به اندازه‌ی بازرگان برای نیروی زیردستشان ارزش قائل بودند.
اما دادگاه دری در حالی در سکوت رسانه‌ای برگزار شد که بعیدی‌نژاد-مسئول مستقیم دری اصفهانی – به عنوان سفیر ایران در انگلستان مشغول بود و تصاویر لندن گردیهایش را در اینستاگرامش منتشر می‌کرد.
ظریف مشغول چاره‌اندیشی برای چالش ترامپ و برجام بود و حسن روحانی که در مراسم رسمی تجلیل از دست‌اندرکاران برجام، نشان «درجه سه خدمت» را به سینه دری نصب کرد هم ترجیح داد کلمه‌ای بر زبان نیاورد.
ارسال نظرات