یادداشت/ ابراهیم رضایی
گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، ابراهیم رضایی: در خبر‌ها آمده بود که وزیر محترم بهداشت کشورمان در سفر به کره جنوبی از بازیگر کره‌ای نقش "یانگوم" بخاطر کمک به زلزله‌زدگان غرب کشور تقدیر کرده است.
این کار وزیر بهداشت، شایسته و نشانگر قدرشناسی ملت ایران است، اما به نظرم وزیر محترم در سفر به کشور کره کارهای مهمتر و بهتری هم می‌تواسنتند انجام دهند.
مثلاً می‌توانستند از وضعیت بیمارستان‌های آنجا بازدید کنند و از چگونگی رسیدگی به بیماران در آنجا باخبر شوند و در بازگشت به وطن کاری کنند که بیماران خودی بصورت فله‌ای در اورژانس بیمارستان‌ها ر‌ها نشوند و از درد به خود نپیچند. می‌توانستند از نزدیک نحوه برخورد عوامل بهداشت و درمان با شخص بیمار را ببینند و اگر تجربه موفقی بود، آن را به ایران انتقال دهند.
آقای وزیر می‌توانستند از وضعیت نظام درمانی آنجا هم جویا شوند و نظام درمانی نزدیک به ورشکستگی کشورمان را درمان کنند و برای این سئوال پاسخی شایسته بیابند که چرا در وضعیت فعلی با وجود تزریق ده‌ها هزار میلیارد تومان هم مردم ناراضی‌اند، هم پزشکان، هم پرستاران و... و چرا تن‌ها چند سهامدار بیمارستان خصوصی کاملاً راضی‌اند؟!
آقای دکتر قاضی زاده هاشمی می‌توانست از اقداماتی که کره جنوبی برای "پیشگیری از بیماری" انجام داده، بازدید کند و باخبر شود و در بازگشت کاری کند که موج عظیم انواع بیماری‌ها در کشور به همراه خرید افسانه‌ای دستگاه‌ها و تجهیزات پزشکی (با پول مردم) و ساخت مراکز درمانی فروکش کند؟
آقای وزیر می‌توانست از این مسئله مطلع شود که هموطنان یانگوم برای حل مشکل نسخه‌نویسی‌های بی‌مورد، آزمایش‌های بی‌ربط، سی. تی. اسکن‌های فراوان و ام. آر. آی‌های غیرضروری، اما پرتعداد چه کرده‌اند؟
آقای دکتر می‌توانست از کره‌ای‌ها بپرسد که اگر فردی در نظام بهداشت و درمان تقاضای زیرمیزی کند، چه برخوردی با او خواهند کرد؟ یا بپرسد که مثلاً ثروت وزیر بهداشت کره چقدر است؟ یا چند درصد مدیران وزارت بهداشت کره جنوبی سهامدار یا مالک بیمارستان و کلینیک خصوصی هستند؟
سئوالات زیادی بود که آقای دکتر می‌توانست در کره پاسخ آن را بیابد.
نمی‌دانم، شاید وزیر محترم در سئول به دنبال این سئوالات هم گشته باشد.
این کار وزیر بهداشت، شایسته و نشانگر قدرشناسی ملت ایران است، اما به نظرم وزیر محترم در سفر به کشور کره کارهای مهمتر و بهتری هم می‌تواسنتند انجام دهند.
مثلاً می‌توانستند از وضعیت بیمارستان‌های آنجا بازدید کنند و از چگونگی رسیدگی به بیماران در آنجا باخبر شوند و در بازگشت به وطن کاری کنند که بیماران خودی بصورت فله‌ای در اورژانس بیمارستان‌ها ر‌ها نشوند و از درد به خود نپیچند. می‌توانستند از نزدیک نحوه برخورد عوامل بهداشت و درمان با شخص بیمار را ببینند و اگر تجربه موفقی بود، آن را به ایران انتقال دهند.
آقای وزیر می‌توانستند از وضعیت نظام درمانی آنجا هم جویا شوند و نظام درمانی نزدیک به ورشکستگی کشورمان را درمان کنند و برای این سئوال پاسخی شایسته بیابند که چرا در وضعیت فعلی با وجود تزریق ده‌ها هزار میلیارد تومان هم مردم ناراضی‌اند، هم پزشکان، هم پرستاران و... و چرا تن‌ها چند سهامدار بیمارستان خصوصی کاملاً راضی‌اند؟!
آقای دکتر قاضی زاده هاشمی می‌توانست از اقداماتی که کره جنوبی برای "پیشگیری از بیماری" انجام داده، بازدید کند و باخبر شود و در بازگشت کاری کند که موج عظیم انواع بیماری‌ها در کشور به همراه خرید افسانه‌ای دستگاه‌ها و تجهیزات پزشکی (با پول مردم) و ساخت مراکز درمانی فروکش کند؟
آقای وزیر می‌توانست از این مسئله مطلع شود که هموطنان یانگوم برای حل مشکل نسخه‌نویسی‌های بی‌مورد، آزمایش‌های بی‌ربط، سی. تی. اسکن‌های فراوان و ام. آر. آی‌های غیرضروری، اما پرتعداد چه کرده‌اند؟
آقای دکتر می‌توانست از کره‌ای‌ها بپرسد که اگر فردی در نظام بهداشت و درمان تقاضای زیرمیزی کند، چه برخوردی با او خواهند کرد؟ یا بپرسد که مثلاً ثروت وزیر بهداشت کره چقدر است؟ یا چند درصد مدیران وزارت بهداشت کره جنوبی سهامدار یا مالک بیمارستان و کلینیک خصوصی هستند؟
سئوالات زیادی بود که آقای دکتر می‌توانست در کره پاسخ آن را بیابد.
نمی‌دانم، شاید وزیر محترم در سئول به دنبال این سئوالات هم گشته باشد.
منبع: جهان نیوز
ارسال نظرات