وبسایت جهاننیوز ضمن طرح پرسش فوق نوشت: از پاییز سال قبل که شهردار تهران
قالیباف بود تا پاییز امسال که شهردارش محمدعلی نجفی است، آلودگی هوا
هرچند در آسمان تهران چنبره انداخته ولی خبری از آن در میان روزنامههای
اصلاحطلب نیست.
از آلودگی هوا تا لیز خوردن چند خودرو در خیابانهای شمال شهر تهران همگی
سوژههای بکری برای روزنامههای اصلاحطلب جهت متهم کردن شهرداری تهران به
کمکاری یا بیبرنامگی بودند.
روزنامه دولتی ایران با تیتر «اقدامات شهرداران جهان برای مهار آلودگی
هوا»، مستقیم، شهردار تهران را مخاطب قرار میداد که اختیارات لازم را برای
کاهش آلودگی هوا دارد ولی از آن استفاده نمیکند! هرچند با نگاهی به
اختیارات شهردار تهران مشخص میشد که ۱۷ سازمان و نهاد دولتی و عمومی در
این امر دخیل و مسئولند و سازمان حفاظت محیط زیست مسئول اصلی برای رفع
آلودگیهاست. در این میان محمدباقر قالیباف از طرحی برای مقابله با آلودگی
هوا خبر داده بود که با عدم همکاری و موافقت دولت وقت هیچگاه عملی نشد.
قالیباف در آخرین اظهارنظرهای خود در مقام شهردار تهران در برنامه نگاه یک
درباره آلودگی هوا گفته بود: «گفتم در مدت شش ماه میتوانیم شرایط را از
حالت بحرانی نجات بدهیم اما مسئولیت این کار با دولت است و با شهرداریها
نیست. این به خاطر همان تمرکزگرایی و نبود یکپارچگی مدیریت شهری است.
دولت عکسالعمل نشان داد و گفتند اگر شهرداری این را میگوید مگر طرحی
دارد. ما در سال ۹۴ این طرح را دادیم و کارشناسیهای متعددی شد. ما معتقد
بودیم اجرای طرح را شهرداری بهتر از دولت میتواند انجام دهد نه اینکه دولت
ضعیف است اما دولت آنقدر موضوعات ملی و اساسی دیگری دارد که وقت لازم را
برای این کار پیدا نخواهد کرد.
این کار موضوع مهمی برای شهر تهران است اما الزاما موضوع اول دولت نیست
چراکه دولت بحران آب، رشد اقتصادی و مسایل سیاست خارجی و ... دارد که باید
به آنها بپردازد. اما به هرحال دوستان تصمیم گرفتند خودشان عمل کنند.» به
اذعان قالیباف هیچگاه این طرح عملی نشد.
اما نکته قابل تامل، نحوه نگاه و کنش رسانههای اصلاحطلب با وجود مسئولیتی
بود که دولت و سازمان محیط زیست در زمینه آلودگی هوا برعهده داشت. درست در
همین ایامی که تهران با بدترین بحران آلودگی هوا در سالهای اخیر
روبهروست و این موج هرساله تکرار میشود، در پاییز و زمستان ۹۵، متهم ردیف
اول در زمان آلودگی و وارونگی هوا، شهرداری تهران بود و مسئولان شهری
بیشترین همت را به کار بردند تا به شفافسازی درباره وظایف و اختیارات
شهرداری بپردازند.
با این وجود، شاهد تیترها و خط سیر تخریبی علیه مدیریت شهری تهران بودیم.
برای نمونه روزنامه شهروند در یکی از شمارههای خود تیتر، «به همین سادگی
میمیریم» را انتخاب کرده بود و به نقل قولهایی درباره افزایش مرگومیر، و
البته انتقاد از شهرداری پرداخته بود که به نقل از یکی از اعضای شورا
اشاره داشت که در اجرای مصوبات شورا برای کاهش آلودگی هوا کوتاهی کرده است.
سیاسی شدن بحث آلودگی هوا و مقصر جلوه دادن مدیران شهری خط سیر ثابت آن
ایام بود. اگر صداقت روزنامههای اصلاحطلب و حامی دولت را در نیت
شفافسازی بحث آلودگی هوا پذیرا باشیم، بایستی چنین رویکردی در سال جدید و
همزمان با روی کار آمدن شهردار جدید تهران که از طیف اصلاحطلبان است،
دنبال شود اما درمیان تیترها و صفحات نخست این روزنامهها همه چیز به چشم
میخورد، به جز بحث آلودگی هوا و شهرداری تهران!