کشتی ایران به خاطر شکست علیرضا کریمی در لهستان خیلی جدی با خطر تعلیق مواجه شده است بخصوص اینکه برخلاف همیشه و علاوه بر مسئولان اتحادیه جهانی کشتی، مسئولان کمیته بین المللی المپیک نیز به این پرونده مشکوک به نظرءان رسیده، ورود کرده اند.
کمیته بین المللی المپیک (IOC) با مستنداتی از 13 سال گذشته تاکنون، اتحادیه جهانی کشتی را ملزم به تعیین تکلیف فوری و قانونی کرده است. این یعنی اینکه تعاملات دیپلماتیک ایران فقط در حد یک مرحله و جلوگیری از اعلام رای مستقیم تاثیربخش بوده است که آن هم نتیجه ملاقات و رایزنی خادم با لالوویچ بود نه مقامات عالی ورزش کشور!
ارسال پرونده علیرضا کریمی به کمیته اخلاق و انضباطی اتحادیه جهانی کشتی در واقع فرصتی برای ایران بود تا از توان دیپلماتیک خود برای جلوگیری از تعلیق استفاده کند اما ورزش ایران و مقاماتش از این فرصت چه بهره ای بردند؟!
طی این مدت رسول خادم با وزیر ورزش نشست داشت اما سلطانی فر به عنوان به عنوان مقام عالی وزارت ورزش می تواند چه کرد؟ اصلا آیا ورود به این قضیه از اختیارات وزارت ورزش است یا کمیته ملی المپیک؟
کمیته بین المللی المپیک فقط NOC یعنی کمیته ملی المپیک هر کشور را به رسمیت می شناسد و با نهادی مانند وزارت ورزش اصلا کاری ندارد پس بجاست حالا که IOC به پرونده کشتی ایران ورود کرده، کمیته ملی المپیک هم از لابی های مرسوم و بین المللی که می تواند داشته باشد، استفاده کند. آیا این کار انجام شده است؟
درست است که به قول رسول خادم، قدرت های سیاسی و بنگاه های اقتصادی در کمیته بین المللی المپیک نفوذ زیادی دارند اما این نباید باعث شود دیپلماسی ورزش کشور دست روی دست بگذارد و شاهد تعلیق قریب الوقع کشتی یا حداقل ورزشکار و مربی آن باشد.
ورزش ایران معمولا از دیپلماسی و به خاطر ضعفی که در مدیریت روابط بین الملل وجود دارد، آسیب دیده اما اینبار که پای رشته اول و همیشه مدال آور کشور مطرح است، نباید این عملکرد ضعیف تکرار شود. کمیته ملی المپیک که اتفاقا این روزها تعامل خوبی با وزارت ورزش دارد، می تواند از ارتباطی که قاعدتا باید با کمیته بین المللی المپیک داشته باشد برای کمک به اوضاع کشتی استفاده کند تا حداقل جای اما و اگری برای بعدها باقی نماند.
به هر حال کشتی در صورت تعلیق، در بازی های آسیایی سال آینده حضور نخواهد داشت و این محکمترین ضربه را به کاروان ایران در اندونزی و کمیته ملی المپیک خواهد زد.