مجموعه اشعار شب هفتم محرم؛ به یاد شیرخواره سیدالشهدا (ع)

استاد غلامرضا سازگار

شمع سان پروانه‌ها گشتند آب از تشنگی
بر لب دریا زکف دادند تاب از تشنگی‌

 

ای دریغا!‌ای دریغا! سوختند و سوختند
ماه رویان همچو قرص آفتاب از تشنگی

کودک شش ماهه در دامان مادر بار‌ها
گشت همچون ماهی دریا کباب از تشنگی

دیده‌ی دردانه‌ی زهرا اگر آید به هم
لحظه لحظه آب می‌بیند به خواب از تشنگی

لاله‌های داغدار بوستان بوتراب
سینه بنهادند بر روی تراب از تشنگی

طایری بی بال و پر جان داده زیر خار‌ها
بر لبش مانده نوای آب آب از تشنگی

هرچه او را در بیابان می‌زند زینب صدا
نیست در لعل لبش تاب جواب از تشنگی

تا دهان خشک خود را با گلابی‌تر کند
نیست حتی در گِل چشمش گلاب از تشنگی

آفتاب کربلا شد دود در چشم حسین
داشت از بس در وجودش التهاب از تشنگی

آب هم تا حشر، میثم! از پیمبر شد خجل
بس که دیدند آل پیغمبر عذاب از تشنگی

 

استاد علی انسانی

از آتش عطش، جگرم شد کباب، آب
هم‌ سوز تشنه‌کامی و هم آفتاب، آب

ای آب! آبروی خود امروز، حفظ کن
خود را رسان به تشنه‌لبان با شتاب، آب!

ای ابر خشک دیده! ندیدی که اشک‌ریز
از بعد اصغرش شده ذکر رباب، آب

سقای من کُجاست، ببیند؟ طلب کند
دلبند بوتراب، به روی تراب، آب

ای ذُوالجناح! رُو به حرم، گو به دخترم
تا آخرین نفس پدرت گفت: آب، آب

من آب آب می‌کنم و میزبان دون
با سنگ و تیر و نیزه بگوید جواب، آب

اظهار تشنگی است ولی کاخ ظلم را
چون سیلِ ریشه‌کن کند از بُن خراب، آب

 

فاطمه معصومی

چه گر گرفته تنت از نبود آب علی
کمی بخواب جگر گوشه رباب علی

گمان کنم که عمو مشک آب آورده
دلم خوشست به رویای این سراب علی

امام خواسته سرباز کوچکش باشی
به هل معین ولایت بده جواب علی

تو با تمام وجودت شبیه خورشیدی
بگیری از رخ ماهت اگر نقاب علی

برای دین خدا میروی شهید شوی
دعای من شده انگار مستجاب علی

به یادگار تو گهواره هم نمیماند
نبر قرار مرا بیشتر بخواب علی