عواقب لقمه حرام؛ نقل آیت الله اراکی از قبض روح یک رباخوار!

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، یکی از مسایلی که  سبک زندگی را درگیر مصائب بسیار می کند، لقمه حرام است، چنان که در روز عاشورا وقتی سخنان حق سیدالشهداء(ع) در دل سپاه یزید اثر نکرد، ایشان خطاب به آنها فرمودند: «فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ» یعنی چون شکم‌های شما از حرام پر شده است، حرف‌های من در شما اثر نمی گذارد.

از این رو، در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی و به منظور بررسی تاثیر لقمه حرام بر انحراف و شقاوت انسان، سخنان حجت الاسلام مسعود عالی، منبری و کارشناس مذهبی در این باره مرور می شود:

حجت الاسلام عالی، استاد اخلاق با اشاره به آثار لقمه حرام در زندگی اظهار کرد: یکی از آثار لقمه حرام که در روایات به آن اشاره شده، ایجاد بی حالی در دعا و عدم استجابت آن و ایجاد شک و شبهه و قساوت قلب است، ضمن اینکه اثر آن در فرزندان و نسل آدمی نیز دیده می شود. در واقع کسی که حرام خواری می کند مثل کویر است که در آن بذر هم بکارید، رشد نمی کند.

وی ادامه داد: ممکن است کسی بگوید بچه های آن فرد حرام خوار چه تقصیری دارند؟ پاسخ آن است که این عالَم، عالَم اسباب است؛ «گندم از گندم بروید، جو ز جو»، چنین پدری برای فرزندانش زمینه خوبی ندارد هرچند که آن فرزند می تواند با اراده خود به سمت خدا برود اما سخت است و مثل آن است که خلاف جریان آب حرکت کند اما در مقابل پدری که حلال خور است دین داری برای فرزندانش مثل شنا کردن در مسیر جریان آب و راحت است.

عالی ا اشاره به حدیثی از امام صادق(ع) درباره عواقب لقمه حرام، تصریح کرد: حضرت(ع) در مورد تاثیر لقمه حرام بر نسل انسان می فرماید: ««کَسبُ الحَرام یُبَیِّنُ فِی الذُّرِّیَة؛ درآمد حرام در نسل آشکار می شود.» بنابر این، بسیار اهمیت دارد که انسان نسبت به درآمد خود توجه ویژه داشته باشد. شیخ حسنعلی نخودکی(ره) می گفت: من به هر چیز رسیدم از سه چیز بود: توجه به نماز (نماز اول وقت)، احترام به سادات، لقمه حلال.

استاد اخلاق در ادامه بیان کرد: متاسفانه، اکنون گاهی دیده می شود که برخی در کسب درآمدها، کاسبی ها و نان در آوردن هایشان آنچنان که باید و شاید نسبت به این مساله توجه نمی کنند، کسانی که نان خانواده را در می آورند اگر در این خصوص کوتاهی کنند، باید جواب دهند. پیامبر(ص) فرمود: «اگر کسی به خاطر خداوند دست از حرام بردارد خداوند در همین دنیا پاداش او را می دهد و پاداش آخرت او نیز سر جای خودش هست».

وی ادامه داد: از مرحوم «آیت الله اراکی» شنیدم که ایشان رفیقی به نام «سید مهدی کشفی» داشت که از شاگردان «حاج میرزاد جواد ملکی تبریزی» بود؛ مرحوم آیت الله اراکی تعریف می کرد که خود حاج سید مهدی کشفی برایم می گفت: شبی از خواب بیدار شد که برای نماز شب به حیاط برود و وضو بگیرد اما وقتی در حیاط را باز کرد، دید که خانه خودش شکل دیگری دارد، دور تا دور حیاط مثل صحن های حرم حجره حجره شده بود، متوجه شد از یکی از این حجره ها صدای ناله جان سوزی می آید، گشت و حجره را پیدا کرد و نزدیک تر شد اما در قفل بود و باز نمی شد، از شکاف در نگاه کرد.

عالی ابراز کرد: وی تعریف می کرد: دیدم یکی از رفقای خودم است که در بازار فعالیت داشت و دیدم چاله ای به اندازه قامت یک انسان کنده اند و یک نفر را تا گردن در آن چاله گذاشته و سنگ ریخته اند و فقط گردن آن شخص بیرن است. دیدم دو مَلِک در حلقوم او عملیاتی انجام می دهند، وقتی که این صحنه را دیدم، پاهایم شل شد! آن شخص هرچه قدر که فریاد می زد آن دو مَلِک بی اعتنا کارشان را انجام می دادند. من هرچه که داد زدم، اصلا اعتنایی نکردند. دیگر طاقت نداشتم ببینم و حال نماز شب هم نداشتم و رفتم درب منزل استادم حاج میرزا جواد ملکی تبریزی و محکم در زدم، هنگام اذان صبح بود. در می زدم و از آن طرف میرزا که داشت به سوی در می آمد، می گفت چه خبرت است یک چیزی نشان ات داده اند.

عالی تصریح کرد: مرحوم کشفی تعریف می کرد که میرزا جواد ملکی تبریزی گفت: سید مهدی! رفیقت که از بازاریان تهران است اکنون در حال جان دادن است و دارند جان او را می گیرند، صحنه ای که دیدی قبض روحش بود؛ مرحوم کشفی می گفت ساعت و شب و تاریخ را یادداشت کردم. بعد از چند روز که گذشت تلگرافی برایم آمد که در آن خبر فوت نوشته شده بود و دعوت برای حضور در مراسم هفت در تهران، خبر فوت آن مرحوم در آن درج شده بود و برای مجلس هفتم آن شخص. مرحوم کشفی می گفت وقتی تاریخ را دیدم همان تاریخ بود که من آن واقعه را مشاهده کرده بودم؛ آن شخص رباخوار بود.