به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری دانشجو، محمد کاظم کاظمی شاعر افغانستانی خبر از بیماری و وضعیت بحرانی «حمید مبشر» یکی از شاعران مطرح مهاجر داد.
این شاعر افغانستانی مدتی است به علت بیماری کلیوی دیالیز می‌شود و نیازمند فوری کلیه و عمل پیوند است، ولی توان مالی برای پراخت هزینه‌های درمان را ندارد.
حمید مبشر از شاعران بسیار خوب افغانستان است. از او دو مجموعه شعر منتشر شده است. او از بهترین‌های شعر مهاجرت به ویژه در شهر قم به حساب می‌آید و در سال ۱۳۹۲ به نمایندگی از شاعران افغانستان، در جلسۀ شعرخوانی در محضر رهبر معظم انقلاب حضور داشته است.
آنگونه که کاظمی مطرح کرده است حمید مبشر از شاعرانی است که همه دشواری‌های مهاجرت از بی‌مدرکی و اشتغال به کار‌های سخت بگیرید تا گذران در اردوگاه سفیدسنگ را گذرانده است و گویا مشکل کلیه‌های او نیز حاصل شب‌های سرد اردوگاه در دهۀ هفتاد بوده است.
ولی او با استعداد و تلاش خویش، بر این دشواری‌ها فائق آمده و تحصیلات حوزوی و دانشگاهی خود را تا سطوح بالا در قم پیش برده است.
کاظمی در ادامه مطلب خود یادآور شده است که میانسالی و گاه کهولت، در عین محرومیت از مزایایی مثل بیمه و بازنشستگی و دیگر چیز‌هایی که می‌تواند به داد شخص برسد. دامن بسیاری‌ها را گرفته است، از استاد نجیب مایل هروی بگیرید تا یوسف محمدی و حمید مبشر و اینک جامعۀ مهاجر با این دشواری‌هایی که خود با آن روبه‌روست، می‌باید این عوارض را هم تحمل کند.
بعد از انتشار خبر بیماری حمید مبشر بسیاری از چهره‌های ادبی ایرانی و افغانستانی به این موضوع واکنش نشان دادند.
«محمد حسین انصاری نژاد» شاعر ایرانی خطاب به جامعه ادبی و هنری ایران و افغانستان گفت: دوستان شاعر! تا دیر نشده است حمید مبشر را دریابیم. شاعری که در تنهایی و غربت، از هر دو کلیه، به شدت دچار مشکل است وپی در پی، دیالیز می‌شود.
«علی مهدوی شهرستانی» نیز در یاداشتی نوشته است، شاعر قند پهلوی افغانستانی را دریابید، شاعری که هنوز شعر‌های خوب او در ماه مبارک رمضان در برنامه قند پهلو کام همه را شیرین می‌کرد.
این شاعر افغانستانی در ادامه تاکید کرده است، آنچه باعث شد از این شاعر خوب بگویم، درد پهلوی شاعر قند پهلو است و هزار بار غم‌انگیز‌تر عدم توانایی مالی او برای درمان درد!
فکر اساسی برای رفع مشکل جامعه ادبی و هنری مهاجر
هر چند مدتی خبر‌های از این دست در فضای مجازی منتشر می‌شود که شاعر، نویسنده و یا هنرمندی دچار چنین مشکلاتی شده است.
به راستی برای رفع این مشکل چه باید کرد؟ محمد کاظم کاظمی که روی سخنش متولیان ایرانی و افغانستانی این امور است می‌گوید: به راستی نمی‌شود تدبیری اندیشید تا همۀ بیماران این جامعه و به خصوص فرهنگیان و ادبای آن، از بعضی حمایت‌ها برخوردار شوند؟ البته که فعلاً آنچه در پیش روی ماست رسیدگی فوری به حمید مبشر است، ولی این زنجیره‌های متوالی دشواری‌ها پایانی نخواهد یافت، مگر این که راهی اصولی سنجیده شود.
«سید ابوطالب مظفری»، مسئول موسسه فرهنگی «دردری» و «دفتر فارسی زبانان» نیز برای حل این موضوع نظرات پشنهادی خود را مطرح کرده است.
مظفری خاطر نشان کرد: خبر بیماری حمید مبشر و درخواست کمک به ایشان را، بیشتر ما شنیده‌ایم. حقیقت این است که در جامعۀ مهاجران افغان ساکن ایران، خبر‌هایی از این دست، چند سالی است که از حالت استثنا در آمده و تا حدودی شایع شده است.
مظفری تصریح کرده است که این یادداشت‌ها معمولا از نشانی بزرگان ادبی منتشر می‌شوند. نفس این کار انسان‌دوستانه و اخلاقی از سمت هر که باشد، شایستۀ قدردانی است. اما آیا به راستی با این امداد‌خواهی‌ها مشکل حل می‌شود؟
باید صندوق حمایت از هنرمندان ایجاد شود
سید ابوطالب مظفری تاکید دارد که شاید بتوان مشکل یک یا چند نفر را از این طریق رفع و رجوع کرد، ولی راهش این نیست. این شیوه، نه کارآمد است و نه با حفظ کرامت شخص هنرمند، تناسب دارد.
از نگاه این شاعر افغانستانی باید به سمت اقدامات جمعی و بنیادی‌تری روی آورد. باید به فکر تدارک بنیاد خیریه یا صندوق حمایت از هنرمندان بود. باید از جامعه میزبان مطالبات حقوقی و قانونی داشت.
باید با وزارت مهاجرین وارد گفتگو شد. شاید راهی پیدا شد. مبشر‌های بسیاری این روز‌ها با این گونه مشکلات دست‌وپنچه نرم می‌کنند.
ارسال نظرات