کیمیا شوشتری در گفتگو با دانشجو:
گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، در دورانی که بانوان محجبه کشورمان در رشته های توپی برای اولین بار در تاریخ ورزش کشور به عنوان سفرای ورزش جمهوری اسلامی ایران در کشورهای دیگر حضور یافته و تحت عنوان لژیونر مشغول افتخارآفرینی برای کشورمان هستند در رشته ووشو و رده جوانان نیز بانوی 18 ساله کشورمان در لیگ برتر ووشو چین مشغول است.
کیمیا شوشتری در گفت و گو با خبرگزاری دانشجو، درباره وضعیت خودش در سطح ملی و باشگاهی صحبت کرد و از مصائب و دشواری های این رشته صحبت کرد.
متن این پرسش و پاسخ در ادامه می آید:
عضو تیم جوانان هستید؟
بودم ولی از امسال به عضویت تیم ملی بانوان بزرگسال ووشو در رشته ساندا درآمده ام.
چند سال است در رده ملی هستید؟
در همه رده های نونهالان، نوجوانان و جوانان عضو تیم ملی بوده ام و الان 11 سال است که در تیم های ملی هستم. اولین بار به مسابقات آسیایی کره اعزام شدم. الان 18 ساله هستم سبکم سانداست.
از کجا شروع کردید؟
از کرج شروع کردم و در حال حاضر شاگرد الهه منصوریان هستم.
امسال هم عنوان مهمی بدست آوردید؟
- بله! امسال در مسابقات جهانی برزیل مدال طلا کسب کردم و اولین لژیونر ووشو ایران در رده جوانان هستم.
در کدام باشگاه و کدام کشور؟
در کشور چین و باشگاه فیفت وان.
در باشگاه چینی چه مبارزاتی انجام می دهید؟
آنجا در ساندا وان کار می کنیم. همچنین مسابقات آزاد، به اضافه لیگ ووشو چین. لیگ برتر البته.
رسما اولین لژیونر ووشو ایران هستید؟
- نه! در رده جوانان من اولین هستم ولی خواهران منصوریان در رده بزرگسالان قبل از من لژیونر شده اند.
متولد چه سالی هستید؟
- 20 اسفند 1379 در کرج متولد شده ام. در محله عظیمیه به دنیا آمدم و همانجا هستیم.
چند خواهر و برادر دارید؟
- یک برادر کوچکتر از خودم دارم.
برادرتان هم به این رشته علاقه دارد؟
من خیلی موافق حضورش در این رشته نیستم چون در کشور ما نمی تواند برای پسرها درآمد زیادی داشته باشد. یک مرد باید مسئولیت یک زندگی را برعهده داشته باشد. از آن گذشته باید قید خیلی چیزها را بزنید و درآمدش برای زندگی یک مرد کافی نیست.
درباره فدراسیون ووشو صحبتی نمی کنید؟
خدا را شکر فکر می کنم فدراسیون ما در قیاس با دیگر فدراسیون ها حمایت خیلی خوبی از ورزشکارانش می کند. ولی خب ما هنوز جوایزی که باید از وزارت ورزش می گرفتیم را نگرفته ایم. البته جایزه ای که فدراسیون قول داده بود را گرفته ایم.
چه مقدار بود؟
پس از پایان مسابقات و در همان سالن 600 یورو به من جایزه دادند که البته رقم ناچیزی است ولی خب هنوز جایزه اصلی مان را نداده اند.
چه پاداشی برای شما تعیین شده بود؟
گفته شده بود 20 سکه به مدال آوران طلا می دهند که ظاهرا باید دولت بدهد ولی هنوز نداده اند.
در بازیهای آسیایی جاکارتا 2019 شرکت نداشتید؟
- خیر! امسال اولین سالی است که به رده بزرگسالان آمده ام و آن زمان رده جوانان محسوب می شدم.
درباره مشکلات ووشو صحبت نمی کنید؟
ووشو رشته خوبی است و حمایت های خوبی هم از این رشته می شود. من خودم دو سال است لژیونر هستم و از وقتی به چین رفته ام متوجه شدم که چقدر درآمد در ایران در این رشته کم است. چرا این رشته در تلویزیون پخش تلویزیونی ندارد؟ خیلی کشورها پخش دارند و ما هم که در داخل با حجاب کامل مسابقه می دهیم و قطعا اگر بازیهای ما پخش تلویزیونی داشت توجه بیشتری را متوجه خودش می کرد. در روزی که ما در برزیل بازی داشتیم تلویزیون فوتبال های جام جهانی را پخش می کرد و اصلا کسی متوجه نشده بود که ما در آنسوی دنیا مبارزه می کردیم و می خواستیم پرچم ایران را در جهان بالا ببریم.
مبارزات تان به چه ترتیب است؟
ساندا مبارزه است و شبیه دعواست. این مبارزه در لیگ چین بدون کلاه ایمنی و هوگو است. در رقابتهای حرفه ای فقط دستکش بوکس داریم.
در چین بدون کلاه مبارزه می کنید؟
فقط با دستکش و لثه!
نگرانی بابت آسیب دیدگی ندارید؟
معمولا حواس مان هست و اتفاقی نمی افتد.
لیگ چین به چه ترتیب برگزار می شود؟
دوره ای است. همه بازیکنان یک باشگاه باید با همه اوزان مبارزه کنند تا بتوانند به درجه بالا برسند.
یعنی سبک وزن با سبک وزن و سنگین ها با سنگین وزن مسابقه نمی دهید؟
بله! 46 با 70 تایی مبارزه می کند. دلیلش هم برای دریافت کمربند طلایی است. ولی الان مسابقاتی که ما داریم تک بازی است و برای باشگاه مان مبارزه می کنیم. حالت لیگ دارد.
کار سختی را انتخاب نکرده اید؟
در مسابقاتی که این اواخر انجام دادم حریف قدری داشتم و بازی خیلی نزدیکی بود و البته خیلی برایم سخت است که تک و تنها از یک شهری به شهر دیگری بروم بدون اینکه زبان کسی را بدانم یا مربی داشته باشم! من در این سطح مسابقات بالا اولین بازی هایم بود و تاکنون تجربه اینچنینی نداشتم. خیلی برایم سخت بود که همه حریفم را تشویق می کردند و من تنهای تنها بودم.
در چین با کدامیک از اعضای خانواده تان زندگی می کنید؟
هیچکس با من نیست.
باشگاه برایتان محل سکونت درنظر گرفته؟
بله! ما در خوابگاه باشگاه هستیم.
لژیونر دیگری هم در تیم تان دارید؟
خیر فقط من هستم.
خانواده تان مخالفتی با سفرتان به چین نداشتند؟
من برای بدست آوردن پول مسابقه نمی دهم. من فقط به خاطر علاقه ام است که ووشو را دنبال می کنم. شاید به خاطر علاقه، جنگیدن سخت تر باشد تا پولی که به آن احتیاج دارید. من نیازی به پول ندارم.
چه شد که این رشته را انتخاب کردید و سراغ بدمینتون یا رشته های کم خطرتر نرفتید؟
- از کودکی انرژی زیادی داشتم و در منزل طوری بود که همه از دستم خسته می شدند. از طرفی پدر مادرم "مختار نوری" رزمی کار بوده و پدرم فوتبالیست بوده و مادرم هم رزمی کار می کرد و این باعث شد تا وقتی می خواستم این رشته را انتخاب کنم کسی چندان متعجب نشد. اوایل پدرم مرا به باشگاهی در کرج برد که تکواندو را شروع کنم ولی همان روز در نیمه دیگر زمین ووشو کار می کردند و ترجیح دادم به ووشو بروم و پدرم با اینکه کمی نگران بود ولی پذیرفت. که حتی وقتی من اولین بار که بینی ام شکست...
مگر چند بار بینی تان شکسته است؟
* 4،5 بار شکسته است! اولین بار خانواده ام خیلی ترسیده بودند.
چه مسابقاتی در پیش دارید؟
مسابقات شانگای 2019 چین را داریم و سپس المپیاد دانشجویان.
در چه مقطع تحصیلی هستید؟
سال آخر رشته تجربی ام ولی هر زمان که به ایران برمی گردم فرصت می کنم و درسم را می خوانم.
در کدام دبیرستان کرج؟
- در مهرگان کرج که جا دارد از این طریق از مسئولان این دبیرستان تشکر کنم که در همه این سالها کمکم کرده اند. ولی امسال سال آخر است و امتحانات نهایی دارم و نمی توانم زیاد روی کمک شان حساب کنم! امیدوارم مسئولان آموزش و پرورش کرج به ویژه منطقه عظیمیه اش کمکم کنند که بتوانم به عنوان یک ملی پوش در این شرایط با درک وضعیتم کمی کمکم کنند.
حرف باقی مانده؟
دوست دارم از دکتر علی نژاد و همه اعضای فدراسیون و مربی ام الهه منصوریان تشکر کنم که در همه اتفاقاتی که برایم رخ داده و لژیونر شدنم خیلی به من کمک کردند.
ارسال نظرات