انتظار مهر
در مدرسه می خواندیم ، آن مرد با اسب آمد،آن مرد با اسب در باران آمد.باران ابتدایی ،چشم نواز و آرامش بخش بود اما وقتی باران طولانی آمد ،مردم روستا وحشت کردند و سرانجام سیل خروشان آمد و مدرسه تاب مقاومتش را از دست داد و همه چیز نابود شد.مردم روستا ، دست هایشان رو به آسمان بود اما بچه ها نگاهشان به مدرسه ویران شده قفل شده بود. اینک،بچه ها انتظار مهر را می کشند،مهری که قرار است زمینه ساز آبادانی مجدد مدرسه شان باشد که اگر اینگونه نشود،شاید مجبور شوند الفبای زندگی را با طبیعت وحشی و خشن مشق نمایند.سیل،امید و خنده های بچه ها را با خود برد،امید و آرزوهایی که با مهر و سخاوتمندی یکایک ما،به آنها برخواهد گشت.مهر ما بدون شک ، انتظار آمدن ماه مهر را برای بچه ها دلچسب خواهد کرد و امید ،در دلشان زنده خواهد ماند.
تا مهر می مانیم.
