به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری دانشجو، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
عبدالواحد موسوی لاری به ایلنا گفت: مطلق‌انگاری در اینگونه مسائل مهم‌ترین آسیب را به مسائل ملی ما می‌زند. ما می‌توانیم در یک مسئله‌ای که دو طرف ماجرا هرکدام منافع خودشان را مطرح می‌کنند، وارد شویم. آن چیزی که مهم است اینکه ببینیم سود و ضرر چیست و قاعدتا تصمیم می‌گیریم که امضاء کنیم یا خیر.
وی با بیان اینکه برخی از موضوعات نیاز به نظر دقیق کارشناسی دارد، گفت: کارشناس اظهارنظر در لوایح چهارگانه وزارت خارجه است و تلقی‌شان بر این است که ما اگر این لوایح را امضاء کنیم جلوی ضررهای بسیاری را ممکن است بگیرد. دقت داشته باشید منظور به‌دست آوردن منافع نیست بلکه جلوگیری از ضرر است.
موسوی لاری تاکید کرد: طبق نظر کارشناسان اگر ما لوایح چهارگانه را امضا نکنیم فشارهای بیشتری به کشور و مردم وارد می‌شود بنابراین اگر امضا کنیم می‌توانیم جلوی بسیاری از مضرات را بگیریم.
آقای موسوی لاری در این اظهارات، چند پرسش را بی‌پاسخ گذاشته است:
اولا اگر همکاری با FATF به صلاح کشور بود، 41 تعهد محرمانه به FATF دادند و این اقدام را - تا زمانی که تحت فشار FATF برای تصویب برخی لوایح در مجلس قرار نگرفتند - آشکار نکردند؟
ثانیا آیا در ماجرای تحمیل برجام به افکار عمومی، همین بزک‌کاری‌های معطوف به منافع انجام نمی‌شد؟! مگر همین مدیران وزارت خارجه فعلی و حامیان سیاسی و رسانه‌ای آنها، در تبلیغات انبوه نمی‌گفتند توافق به سود ایران است و همه تحریم‌ها را برمی‌دارد؟! آیا مدعی نبودند که امضای وزیر خارجه آمریکا تضمین است، آمریکا از توافق خارج نمی‌شود و تحریم‌ها برگشت‌ناپذیر است؟!
ثالثا در ماجرای برجام اطمینان می‌دادند که به نفع کشور است اما خسارت‌های چندگانه را به همراه بازگشت تحریم‌ها نصیب کشور کرد. اما همان تیم حالا اذعان می‌کند که هیچ تضمینی نمی‌دهد با پذیرش چهار تعهد دیگر FATF (در قالب 41
تعهد)، تحریم‌ها و محدودیت‌ها برداشته شود. آیا آقای موسوی لاری جای وزارت خارجه تضمین می‌دهد که فشارهای اقتصادی پس از همکاری کامل با FATF که متضمن واگذاری اطلاعات محرمانه اقتصادی است، بیشتر نشود؟!
رابعا چرا افراطیون مدعی اصلاحات اصرار دارند مشکلاتی را که کلید و راه‌حل آن در داخل است، به امتیازدهی به دشمنان نسبت دهند؟ آیا این امر، تصادفی و از سر بی‌اطلاعاتی است یا...؟!