به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری دانشجو، همزمان با اوج گرفتن بحران کرونا در ایران و بیشتر کشورهای جهان، اعتراض‌ها و انتقادها به تحریم‌های ظالمانه آمریکا علیه کشورمان رو به افزایش است. کمپین‌های متعددی در داخل آمریکا، انگلیس، کانادا و دیگر کشورها شکل گرفته تا دولت ترامپ را به لغو تحریم‌ها مجاب کند.
اما همزمان با این تلاش‌ها، آمریکا بار دیگر نشان داد که قصد ندارد از تحریم‌های غیرقانونی علیه مردم ایران دست بردارد.
روز گذشته وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم‌های جدیدی را علیه نهادها و افراد مرتبط با ایران اعمال کرد. تحریم جدید آمریکا ۱۵ فرد و ۵ نهاد مرتبط با ایران را شامل می‌شود و واشنگتن مدعی شده این تحریم‌ها مرتبط با مبارزه با تروریسم است.
پایگاه امریکن کانزروتیو از رسانه‌های نزدیک به محافظه‌کاران آمریکا در یادداشتی به قلم دانیل لاریسون ضمن محکوم کردن سیاست خصمانه و نادرست دولت آمریکا و کاخ سفید می‌نویسد: پل آناتاراجا تامبیا رئیس انجمن میکروب‌شناسی و سرایت بالینی آسیا ـ اقیانوسیه در گفتگو با نشریه وال‌استریت ژورنال در خصوص موج جدیدی از موارد ابتلا به بیماری کووید-۱۹ در منطقه شرق آسیا اظهار داشت: «تا وقتی که همه مردم در سرتاسر دنیا ایمن نباشند، ما هیچ کجا مصونیت نداریم.»
جارت بلان از مسئولان سابق وزارت امور خارجه آمریکا که بر تبعیت ایران از توافق هسته‌ای نظارت داشت نیز در این باره گفته است: «باید ارسال کالاهای پزشکی را سهولت بخشید. هرکس حرف دیگری بزند یا به نحو دیگری عمل کند، روانی است. آمریکا باید تمام تلاش خود را بکار گیرد تا مطمئن شود ایران به صادرات پزشکی مجاز دسترسی دارد. این به نفع خودِ ماست.»
پیکار «فشار حداکثری» با یک کوته‌فکری خبیثانه توأم است که به‌واسطه آن سلامت و جان ایرانیان بی‌گناه قربانی تلاش‌ها جهت بی‌ثبات‌سازی و سرنگونی دولت آنها می‌شود. حامیان جنگ با ایران غالباً وسواس فکری خود در خصوص سرنگونی حکومت ایران را با سیاست ریگان در قبال شوروی مقایسه می‌کنند، اما میان آنچه آنها انجام می‌دهند و نحوه واکنش ریگان فرسنگ‌ها فاصله است.
در سال ۱۹۸۸ که زلزله ویرانگری در ارمنستان رخ داد، آمریکا کمک‌های قابل توجهی برای قربانیان آن مصیبت ارسال کرد. حتی دولت بوش نیز در پی وقوع زلزله بم در سال ۲۰۰۳ تمایل داشت برای ایران کمک بفرستد. همه‌گیری ویروس کرونا در صورت تحقق بدترین سناریوها به مثابه یک وضعیت اضطراری حتی جدی‌تر است و به همین خاطر آمریکا باید نسبت به کمک به ایران تمایل بیشتری داشته باشد، اما دولت ترامپ به جای امداد و کمک به دنبال مجازات بیشتر و رجزخوانی‌های توخالی است. همانگونه که بلان می‌گوید، کمک به ایران در جریان این بحران به نفع ما نیز هست. کمک به دیگر کشورها جهت مهار ویروس کار درستی است، اما اگر این دلیل به تنهایی کافی نیست، باید توجه داشته باشیم که این امر به محافظت از خودمان نیز کمک می‌کند.
اگر نمی‌خواهیم تحریم‌ها را برداریم چرا حداقل آنها را تعلیق نکنیم؟ کمپین «فشار حداکثری» ناعادلانه است، اما تداوم آن در بحبوحه یک فاجعه بهداشتی واقعاً مشمئزکننده و غیرقابل قبول است. امتناع دولت ترامپ از کاهش تحریم‌ها در چنین اوضاعی نشان می‌دهد که این سیاست تا چه حد غیرمنطقی و خبیثانه است و همه باید بدانیم که جنگ اقتصادی از همان بدو امر تا چه حد احمقانه و ویرانگر بوده است.
سیاست دولت ترامپ در قبال ایران نه تنها لجوجانه و جاهلانه، بلکه اساساً غیراخلاقی است ــ این مسئله در قالب بحران اخیر بیش از هر زمان دیگری نمایان شده است. به گروگان گرفتن یک ملت در مقطعی که آن ملت گرفتار عمیق‌ترین بحران خود است، دقیقاً همان کاری است که رذل‌ترین حکومت‌ها انجام می‌دهند. با این وجود، این همان سیاستی است که پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا در حال حاضر در قبال ایران در پیش گرفته است. بیانیه اخیر پمپئو در خصوص وضع تحریم‌های جدید بیانگر رویکرد تحقیرآمیز دولت ترامپ در قبال مردم ایران بود.
لاریسون در پایان یادداشت خود اذعان کرد: همه‌گیری بیماری که تهدیدی برای همه ما است باید خصیصه‌های مشترک انسانی را به ما یادآور شود و ما باید تمام تلاش خود را جهت کمک به مردم ایران و دیگر ملت‌هایی که گرفتار این مصیبت هستند، بکار بندیم. دولت ما حداقل نباید به خاطر یک خصومت چنددهه‌ای، جنگ اقتصادی بی‌رحمانه‌ای ضد ده‌ها میلیون انسان بی‌گناه به راه بیندازد. دولت آمریکا باید همه تحریم‌ها را بردارد تا مردم ایران بهتر بتوانند بر این تهدید فائق آیند.