به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، کشور روز‌های سختی را از نظر اقتصادی پشت سر می‌گذارد و به خاطر تحریم‌های ظالمانه، هر روز محدودیت‌های تازه و هر ماه فشار‌های بیشتر، موجب شده تا اوضاع معیشتی برای غاطبه مردم سخت و سخت‌تر شود. این شرایط مسئولان وزارتخانه‌های مختلف را بر آن داشته بنا بر فرمایشات مقام معظم رهبری با بکارگیری نیرو‌های ایرانی، محصولات وطنی و توان داخلی در هر زمینه‌ای رو به جهتی حرکت کنند تا هر چه بیشتر، وابستگی کمتری به کالا‌هایی ایجاد شود که به دلار و یا ارتباط با خارج از کشور نیاز دارند.
اما باعث تأسف است که در یکی از مهمترین وزارتخانه‌های کشور که با "روح و جسم" مردم ارتباط مستقیم دارد کمترین توجه به این مقوله اساسی شده است! در روزی که به هر دلیلی کارلوس کی روش تصمیم می‌گیرد ایران را ترک کرده و به همکاری اش با تیم ملی پرطرفدارترین رشته ورزشی در ایران پایان بدهد، مدیر روابط عمومی این وزارتخانه خبر از به خدمت گیری کلینزمن، زیدان و مورینیویی می‌دهد که هر کس ذره‌ای از اوضاع دستمزد‌های فوتبال خبر داشته باشد می‌داند قیمت آن‌ها چند میلیون یورو است! روابط عمومی هر وزارتخانه صدای آنجاست و تصمیمات آن وزارتخانه تنها از این طریق به سمع و نظر مردم می‌رسد. اما در این وزارتخانه این معاونت، فضای مجازی را عرصه شوخی‌ها و آرزو‌های خود کرده است.
از این گذشته، افتضاح اصلی و بزرگتر در دو باشگاه وابسته به وزارت ورزش است که باز هم هر تلنگری به آن‌ها مستقیما با روح و جسم میلیون‌ها ایرانی فوتبالی ارتباط دارد. دو مجموعه‌ای که یک رییس مجمع مشترک دارند و او کسی نیست غیر از مسعود سلطانی فر!
همین حالا شکایت برانکو ایوانکوویچ و ۱۰ مورد دیگر از قرارداد‌های بازیکنان و مربیان خارجی در تیم پرسپولیس روی دست باشگاه مانده و به احتمال خیلی زیاد تیم را با کسر امتیاز، بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی و قطعا با ادامه این بی پولی‌ها به سقوط به دسته پایین‌تر سوق می‌دهد.
در سوی دیگر استقلال هم دقیقا دچار همین معضل است. بدهی به شفر و گروهی از مربیان قبلی تیم از یکسو و بازیکنانی که هر یک با حکم فیفا در دست، هر روز عرصه را بر این باشگاه تنگ‌تر می‌کنند از سوی دیگر، تازه بخشی از ماجرایی است که البته هنوز به شکایت آندره آ استراماچونی نرسیده است.
وزارت ورزش باید یکبار برای همیشه به این پرسش اذهان عمومی پاسخ بدهد؛ بر اساس چه متر و معیاری مدیرانی کارنابلد را در رأس این دو باشگاه می‌نشاند؟ مدیرانی که تا این اندازه دو باشگاه پرطرفدار و در نهایت یکی از وزارتخانه‌های مهم کشور و سرانجام آبروی ایران را زیر سئوال میبرند؟
وزیر ورزش که طی همین دو سال اخیر ده‌ها مدیر را در رأس باشگاه و در جمع اعضای هیأت مدیره برده یا آورده، باید پاسخ بدهد چرا مدیرانش در ماجرای فسخ قرارداد با برانکو، شفر و استراماچونی و کالدرون مصالح کشور و نظام جمهوری اسلامی را در نظر نگرفته و بالعکس هر راه غلط و اشتباهی بود را پیش از همه برگزیدند؟
این مسئولیت بر دوش کدام نهاد نظارتی است که مسببان این آبروریزی‌های بین المللی را به دادگاه بکشاند تا درباره آبرویی که وینفرد شفر، پسر و دخترش در رسانه‌های کشور امارات متحده عربی از نظام ورزش و البته باشگاهداری در ایران بردند جواب بدهد؟ چطور چنین سوء مدیریت‌هایی نادیده گرفته می‌شود؟
آیا سلطانی فر نباید بابت منصوب کردن مدیرانی به نام ایرج عرب و امیرحسین فتحی و ... جواب پس بدهد؟ فتحی کسی استکه باعث شد همه رسانه‌های تصویری، شنیداری و مکتوب ایتالیا حتی رسانه‌های محلی آن کشور هم به استهزای باشگاه استقلال بپردازند؟ هرگز از یاد طرفداران فوتبال نمی‌رود روز‌هایی که اوضاع پرداخت پول به استراماچونی به گونه‌ای بود که پای وزارت امور خارجه و ریاست بانک مرکزی در همان ماجرا باز شد و ماجرای رفتن مرد ایتالیایی نقل محافل شده بود!
شک نداریم، تعطیلی این دو باشگاه در چنین وضعیتی به مراتب سوددهی بیشتری برای کشور دارد. وقتی قرار باشد هر ساله میلیون‌ها دلار، سرمایه ارزی مملکت که از دشوارترین راه‌ها به داخل می‌آید را دودستی تقدیم وکلا و دلالان مربیان و بازیکنان خارجی کنیم که به اندازه نصف آن هم ارزش نداشته و یا خدماتی ارائه نکرده اند!
سلطانی فر که حالا با اندیشه خصوصی کردن سرخابی ها، در رویای ارث و میراث گذاشتن برای ورزش این مملکت است با نگاهی به پشت سرش، اگر تنها جای پاهایش در رشته فوتبال را ببیند متوجه می‌شود همان آثار مخربی که از خود برجای گذاشته تا قرن‌ها به یاد طرفداران دو تیم قرمز و آبی می‌مانند و نیازی به ارثیه جدید نیست.
صد البته که مقصران اصلی این وضعیت کسانی هستند که وزیری با این همه منتقد را بر این مسند نشانده و تائید کردند و هیچ بازخواستی به خاطر این اوضاع بحرانی فوتبال نمی‌کنند!
اما باعث تأسف است که در یکی از مهمترین وزارتخانه‌های کشور که با "روح و جسم" مردم ارتباط مستقیم دارد کمترین توجه به این مقوله اساسی شده است! در روزی که به هر دلیلی کارلوس کی روش تصمیم می‌گیرد ایران را ترک کرده و به همکاری اش با تیم ملی پرطرفدارترین رشته ورزشی در ایران پایان بدهد، مدیر روابط عمومی این وزارتخانه خبر از به خدمت گیری کلینزمن، زیدان و مورینیویی می‌دهد که هر کس ذره‌ای از اوضاع دستمزد‌های فوتبال خبر داشته باشد می‌داند قیمت آن‌ها چند میلیون یورو است! روابط عمومی هر وزارتخانه صدای آنجاست و تصمیمات آن وزارتخانه تنها از این طریق به سمع و نظر مردم می‌رسد. اما در این وزارتخانه این معاونت، فضای مجازی را عرصه شوخی‌ها و آرزو‌های خود کرده است.
از این گذشته، افتضاح اصلی و بزرگتر در دو باشگاه وابسته به وزارت ورزش است که باز هم هر تلنگری به آن‌ها مستقیما با روح و جسم میلیون‌ها ایرانی فوتبالی ارتباط دارد. دو مجموعه‌ای که یک رییس مجمع مشترک دارند و او کسی نیست غیر از مسعود سلطانی فر!
همین حالا شکایت برانکو ایوانکوویچ و ۱۰ مورد دیگر از قرارداد‌های بازیکنان و مربیان خارجی در تیم پرسپولیس روی دست باشگاه مانده و به احتمال خیلی زیاد تیم را با کسر امتیاز، بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی و قطعا با ادامه این بی پولی‌ها به سقوط به دسته پایین‌تر سوق می‌دهد.
در سوی دیگر استقلال هم دقیقا دچار همین معضل است. بدهی به شفر و گروهی از مربیان قبلی تیم از یکسو و بازیکنانی که هر یک با حکم فیفا در دست، هر روز عرصه را بر این باشگاه تنگ‌تر می‌کنند از سوی دیگر، تازه بخشی از ماجرایی است که البته هنوز به شکایت آندره آ استراماچونی نرسیده است.
وزارت ورزش باید یکبار برای همیشه به این پرسش اذهان عمومی پاسخ بدهد؛ بر اساس چه متر و معیاری مدیرانی کارنابلد را در رأس این دو باشگاه می‌نشاند؟ مدیرانی که تا این اندازه دو باشگاه پرطرفدار و در نهایت یکی از وزارتخانه‌های مهم کشور و سرانجام آبروی ایران را زیر سئوال میبرند؟
وزیر ورزش که طی همین دو سال اخیر ده‌ها مدیر را در رأس باشگاه و در جمع اعضای هیأت مدیره برده یا آورده، باید پاسخ بدهد چرا مدیرانش در ماجرای فسخ قرارداد با برانکو، شفر و استراماچونی و کالدرون مصالح کشور و نظام جمهوری اسلامی را در نظر نگرفته و بالعکس هر راه غلط و اشتباهی بود را پیش از همه برگزیدند؟
این مسئولیت بر دوش کدام نهاد نظارتی است که مسببان این آبروریزی‌های بین المللی را به دادگاه بکشاند تا درباره آبرویی که وینفرد شفر، پسر و دخترش در رسانه‌های کشور امارات متحده عربی از نظام ورزش و البته باشگاهداری در ایران بردند جواب بدهد؟ چطور چنین سوء مدیریت‌هایی نادیده گرفته می‌شود؟
آیا سلطانی فر نباید بابت منصوب کردن مدیرانی به نام ایرج عرب و امیرحسین فتحی و ... جواب پس بدهد؟ فتحی کسی استکه باعث شد همه رسانه‌های تصویری، شنیداری و مکتوب ایتالیا حتی رسانه‌های محلی آن کشور هم به استهزای باشگاه استقلال بپردازند؟ هرگز از یاد طرفداران فوتبال نمی‌رود روز‌هایی که اوضاع پرداخت پول به استراماچونی به گونه‌ای بود که پای وزارت امور خارجه و ریاست بانک مرکزی در همان ماجرا باز شد و ماجرای رفتن مرد ایتالیایی نقل محافل شده بود!
شک نداریم، تعطیلی این دو باشگاه در چنین وضعیتی به مراتب سوددهی بیشتری برای کشور دارد. وقتی قرار باشد هر ساله میلیون‌ها دلار، سرمایه ارزی مملکت که از دشوارترین راه‌ها به داخل می‌آید را دودستی تقدیم وکلا و دلالان مربیان و بازیکنان خارجی کنیم که به اندازه نصف آن هم ارزش نداشته و یا خدماتی ارائه نکرده اند!
سلطانی فر که حالا با اندیشه خصوصی کردن سرخابی ها، در رویای ارث و میراث گذاشتن برای ورزش این مملکت است با نگاهی به پشت سرش، اگر تنها جای پاهایش در رشته فوتبال را ببیند متوجه می‌شود همان آثار مخربی که از خود برجای گذاشته تا قرن‌ها به یاد طرفداران دو تیم قرمز و آبی می‌مانند و نیازی به ارثیه جدید نیست.
صد البته که مقصران اصلی این وضعیت کسانی هستند که وزیری با این همه منتقد را بر این مسند نشانده و تائید کردند و هیچ بازخواستی به خاطر این اوضاع بحرانی فوتبال نمی‌کنند!
منبع: مشرق
ارسال نظرات