به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، دکتر امین نوروزی پس از ۲۵ سال فعالیت در باشگاه استقل، از این باشگاه جدا شد و پیامی به شرح زیر منتشر کرد:
«گاهی اوقات برای ماندنی شدن باید رفت و نماند
گاهی وقت‌ها برای خدمت کردن باید رفت و نماند.
همواره جدایی سخت و غم انگیز بوده و هست چرا که شعله آن عشق و دوستی تا همیشه در دل فروزان است.
سالیان متمادی است که عشق به تیم بزرگ استقلال در دل و جانم ریشه دوانیده و هر آن چه که دارم و خواهم داشت از آن آبی دوست داشتنی است.
حتی تصور جدایی جان را به لب می‌رساند مگر می‌شود استقلالی باشی و راحت بروی پی کارت؟
خاطرات تلخ و شیرین روز آغاز تا کنون در ذهنم مرور می‌شود.
زیر سایه اسطوره‌های مکتب آبی مرحوم منصورخان پورحیدری و مرحوم ناصر حجازی. در کنار آقایان عبداللهی و مظلومی و قلعه‌نویی و مرفاوی‌ها و سکوموروخوف ایستادن و یا با منصوریان و شفر‌ها و استراماچونی و مجیدی همراه و همدل و همیار ماندن..
از آن دستور شبانه برای رسانیدن علی موسوی به بازی به تیم عراقی در جوار حرم سالار شهیدان و یا تلفن آن هوادار صادق استقلال (شهرام بحرینی) که دکترجان، ما در بازی با ذوب آهن به تیام نیاز داریم و باید آماده بازی‌اش کنی
و صد‌ها نمونه قابل بیان دیگر همه و همه یادآور روز‌های خوب و خاطره ساز گذشته اند. حیف که اکنون وقت نماندن است نماندنی که با انگیزه خدمت بیشتر خواهد بود.
در این سال‌ها در کنار همه مردان بزرگ یاد گرفته‌ام به اصول پایبند باشم و هیچگاه حقیقت را فدای مصلحت نکنم و به اصولی که بزرگان و نام آورانی که سعادت تلمذ در کنارشان را داشته‌ام وفادار بمانم.
گفتنی‌ها بسیار است و مجال سخن کم؛ و مهمترین چیز در این مقطع حفظ آرامش استقلال عزیز است و تلاش برای موفقیت کادر مدیریتی و کادر فنی و بازیکنان و سایر کادر‌ها از جمله کادر پزشکی.
اکنون حس می‌کنم نماندن کمک بزرگتری برای نیل به این اهداف است.
لحظات سختی است نگارش این سطور، اما تنها راه برای رسانیدن این صداست که استقلال مکتب حفظ حرمت‌ها است
خط مشی ما پایبندی به اصولی، چون تعصب و احترام به پیشکسوتان و زحمتکشان و جلوگیری از هرگونه سالاری بجز هوادارسالاری است.
تنها آرزویم موفقیت استقلال عزیز است و سلامتی و شادابی همه هواداران شریف و موفقیت حاج محمود فکری و همکارانش در این راه سترگ»
«گاهی اوقات برای ماندنی شدن باید رفت و نماند
گاهی وقت‌ها برای خدمت کردن باید رفت و نماند.
همواره جدایی سخت و غم انگیز بوده و هست چرا که شعله آن عشق و دوستی تا همیشه در دل فروزان است.
سالیان متمادی است که عشق به تیم بزرگ استقلال در دل و جانم ریشه دوانیده و هر آن چه که دارم و خواهم داشت از آن آبی دوست داشتنی است.
حتی تصور جدایی جان را به لب می‌رساند مگر می‌شود استقلالی باشی و راحت بروی پی کارت؟
خاطرات تلخ و شیرین روز آغاز تا کنون در ذهنم مرور می‌شود.
زیر سایه اسطوره‌های مکتب آبی مرحوم منصورخان پورحیدری و مرحوم ناصر حجازی. در کنار آقایان عبداللهی و مظلومی و قلعه‌نویی و مرفاوی‌ها و سکوموروخوف ایستادن و یا با منصوریان و شفر‌ها و استراماچونی و مجیدی همراه و همدل و همیار ماندن..
از آن دستور شبانه برای رسانیدن علی موسوی به بازی به تیم عراقی در جوار حرم سالار شهیدان و یا تلفن آن هوادار صادق استقلال (شهرام بحرینی) که دکترجان، ما در بازی با ذوب آهن به تیام نیاز داریم و باید آماده بازی‌اش کنی
و صد‌ها نمونه قابل بیان دیگر همه و همه یادآور روز‌های خوب و خاطره ساز گذشته اند. حیف که اکنون وقت نماندن است نماندنی که با انگیزه خدمت بیشتر خواهد بود.
در این سال‌ها در کنار همه مردان بزرگ یاد گرفته‌ام به اصول پایبند باشم و هیچگاه حقیقت را فدای مصلحت نکنم و به اصولی که بزرگان و نام آورانی که سعادت تلمذ در کنارشان را داشته‌ام وفادار بمانم.
گفتنی‌ها بسیار است و مجال سخن کم؛ و مهمترین چیز در این مقطع حفظ آرامش استقلال عزیز است و تلاش برای موفقیت کادر مدیریتی و کادر فنی و بازیکنان و سایر کادر‌ها از جمله کادر پزشکی.
اکنون حس می‌کنم نماندن کمک بزرگتری برای نیل به این اهداف است.
لحظات سختی است نگارش این سطور، اما تنها راه برای رسانیدن این صداست که استقلال مکتب حفظ حرمت‌ها است
خط مشی ما پایبندی به اصولی، چون تعصب و احترام به پیشکسوتان و زحمتکشان و جلوگیری از هرگونه سالاری بجز هوادارسالاری است.
تنها آرزویم موفقیت استقلال عزیز است و سلامتی و شادابی همه هواداران شریف و موفقیت حاج محمود فکری و همکارانش در این راه سترگ»
ارسال نظرات