ایجاد انگیزه یا بی‌انگیزه سازی؟ / دبیر: اگر المپیک مدال نمی‌گیرید دنبال سهمیه نروید!

گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، مطابق پیش‌بینی‌ها سطح هیچکدام از این رقابت‌ها چندان بالا نیست بطوری که طی مسابقات گزینشی آسیا تقریبا هیچ حریف حاضر و آماده‌ای در میان رقبا حضور نداشت، جز حریف کره‌ای محمدرضا گرایی که او هم به هر دلیل ممکن، در بند ابتکار عمل نماینده پرنفس و جنگنده کشورمان گرفتار شد.

از سوی دیگر، در رقابت‌های کشتی آزاد و فرنگی دانکلوف و نیکلا پتروف بلغارستان نیز به دلیل همزمانی این رویداد با انتخابی کشتی آمریکا و گزینشی قاره‌های مختلف، تقریبا هیچ کشتی گیر مطرح و نامداری شرکت نداشت. در نتیجه اغلب نفرات اعزامی ایران با برگزاری دو-سه مسابقه نسبتا سطح پایین با حریفان بی نام و نشان، سر از فینال درآورده و مدال‌های رنگارنگی را از آن خود کردند.

این موفقیت‌ها خصوصا پیروزی دلاورمردان کشتی کشورمان در آوردگاه گزینشی علی رغم شرایط و سطح کمی و کیفی مسابقات، مستلزم تشویق، حمایت و ایجاد انگیزه از سوی مسئولان خصوصا رییس فدراسیون است که در محل گزینشی حضور دارد. به عبارت دیگر، حداقل انتظار از علی رضا دبیر این بود که اگر جایزه و پاداشی به سهمیه بگیر‌های المپیک نمی‌دهد لااقل آنان را به دلیل اینکه موفق به کسب سهمیه المپیک شده اند مورد تشویق زبانی قرار دهد.

با این وصف وقتی وی به عوض ایجاد انگیزه، به کشتی گیران تحکم می‌کند: اگر قرار است در المپیک مدال نگیرید دنبال سهمیه هم نباشید. شنونده دچار تردید می‌شود که رییس فدراسیون کشتی قهرمانان را مدح یا نکوهش می‌کند؟ جالب اینکه وقتی این سخنان را در کنار تاکیدات چندی پیش وی خطاب به مسئولین ورزش قرار می‌دهیم که گفته بود: با این شرایط، قول کسب مدال المپیک نمی‌دهم، در می‌مانیم که این تناقضات در گفتار را چگونه می‌توان تفسیر کرد؟ هرچند بیان پاره‌ای نکات غیرانگیزشی از سوی رییس فدراسیون مسبوق به سابقه است و حتی این اظهارات غیرعمدی، اما ناپخته در پاره‌ای مواقع حاشیه‌هایی نیز به همراه داشته است.

بر همین اساس، شاید بتوان اظهارات اخیر وی در قزاقستان را نیز از این منظر تفسیر کرد با این وجود توصیه ما به دبیر این است جای اینکه با قهرمانان کشتی طلبکارانه و از سر قدرت برخورد کند اهتمام و جدیت خود در ماه‌های منتهی به المپیک را صرف تقویت روحیه، ایجاد انگیزه و نشاط قهرمانان کند. بی گمان اردونشینانی کشتی که در شرایط کرونا حتی اجازه ندارند از خانه کشتی خارج شوند و در عین حال تحت فشار تمرینات سخت و استرس قرار دارند، بیش از هر چیزی نیازمند روی گشاده، حمایت واقعی و امید مضاعف هستند. اکنون تا بازی‌های المپیک باید فضای اردو‌های کشتی گیران را که چشم و چراغ ورزش محسوب می‌شوند به فضای همدلی، رفاقت، نشاط و انگیزه تبدیل کنیم. این حداقل کاری است که نباید از آنان دریغ شود.

محمدرضا کاظمی