مرتضی مهرزاد؛ از حبس خانگی تا دومین طلای المپیک

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، مرتضی مهرزاد، ساکن چالوس یکی از شهرهای شمال ایران و نزدیک به دریای خزر، تا پیش از ورود به عرصه والیبال نشسته دائماً خود را در خانه پنهان می‌کرد و به نوعی از حضور در جامعه گریزان بود چرا که دل خوشی از ظاهر خود نداشت. او در حال حاضر 33 ساله است و پیش از این تفاوتش دیگران را یک نفرین خوانده بود تا نعمت.

مهرزاد در مسابقات پارالمپیک شرکت می‌کند چراکه پای راست او حدود 15 سانت کوتاه تر از پای چپش است؛ اتفاقی که نتیجه شکستگی لگن به دلیل دوچرخه سواری در دوران کودکی بوده است. در زندگی روزمره این اتفاق یک کابوس محسوب می‌شود زیرا او مجبور است دائماً با عصا یا ویلچر به این طرف و آن طرف برود. اما اینجا در توکیو قد و قامت او به یک نیروی غیرقابل مهار برای تیم والیبال نشسته ایران در مصاف با رقبا تبدیل شد.

در والیبال نشسته ورزشکاران با طیف وسیعی از آسیب ها در امتداد زمین نشسته و باید تحرک قابل توجهی داشته باشند و نهایتاً توپ را از توری با ارتفاع حدود 120 سانتی متر عبور داده و وارد زمین حریف کنند. از طرفی هنگامی که برزیل برای اولین بار خود را به عنوان یک قدرت در والیبال نشسته مطرح کرد، این کار را با دو بازیکن تقریباً دو متری انجام داد. مرتضی مهرزاد اما این ورزش را وارد فاز جدیدی کرد و حالا در ارتفاع چندین سانتی متر بالاتر از تور به توپ ضربه می زند.

با توجه به عملکرد ایران در مسابقات پارا المپیک توکیو می توان گفت که هیچ تیمی در مقابل مرتضی مهرزاد شانس ندارد. آنها یکبار دیگر به مدال طلای المپیک دست یافتند و تنها یک ست را به حریفان واگذار کردند. طبق معمول مهرزاد با 28 امتیاز یعنی11 امتیاز بیشتر از سایر هم تیمی هایش، نقش اصلی را در مسابقه فینال ایفا کرد. اما در حالی که موفقیت او نمونه بارز مفهوم تبدیل نقص فیزیکی به مهارت محسوب می‌شود، در عین حال یکی از آسیب‌های عمیق نیز به شمار می‌آید .

حقیقت غم انگیز این است که وضعیت سلامتی او رو به وخامت است. محمد علی دهستانی، مجری برنامه تلویزیونی معلولان در ایران، اخیراً ادعا کرد که وضعیت نادر این بازیکن یا همان آکرومگالی، جایی که غده هیپوفیز مغز بیش از حد هورمون رشد تولید می کند و باعث افزایش بیش از حد قد می شود، وخامت بیشتری پیدا کرده است. نگرانی در این باره وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم متوسط طول عمر این بیماران 10 سال کم تر از افراد معمولی است.

اما این مشکل در والیبال در نقش یک فرشته نجات برای مرتضی ظاهر شد. همانطور که خودش نیز در این باره می‌گوید: "به دلیل این نقص بسیار افسرده بودم. احساس می کردم در زندان هستم و به دلیل ظاهرم می ترسیدم بیرون بروم. هرگز نمی توانستم آینده ای را برای خودم تصور کنم اما والیبال نشسته تأثیر زیادی در زندگی من داشته است."

از طرف دیگر پیگیری های سرمربی تیم ملی والیبال نشسته ایران یعنی هادی رضایی نیز در بهبود عملکرد مرتضی مهرزاد تاثیر گذار بوده است. رضایی پیش از این و در یک برنامه تلویزیونی گفته بود: "من یک بازیکن را بهترین می دانم و آن تیم است که باید بهترین عملکرد را داشته باشد. پیشرفت مرتضی به همین جا ختم نمی‌شود. او برای پیشرفت و تبدیل شدن به یک ورزشکار را کاملتر به زمان بیشتری احتیاج دارد."

البته شاید برای کسانی که از تلویزیون مهرزاد را نگاه می کنند او می تواند یک شخصیت ترسناک باشد. ایران در مسابقات توکیو موفق شد به راحتی از سد آلمان عبور کند و فلوریان سینگر، بعد از آن مسابقات صحبت های جالبی را در رابطه با ستاره والیبال نشسته ایران مطرح کرد. او توضیح داد که دفاع کردن مهرزاد تا چه میزان کار دشواری است و قد بلند او باعث می‌شود که به نوعی توپ‌ها را به شکل اسلم دانک وارد زمین حریفان کند. بازیکن والیبال نشسته آلمان مرتضی مهرزاد را یک ستاره فوق العاده خواند که می تواند حریفان را مجبور کند که راه جدیدی برای مهار او ابداع کنند.

به لحاظ مختلف این وضعیت مهرزاد می تواند یک مسئله ناراحت کننده برای هر انسانی باشد اما او حالا ورزشی را کشف کرده که می تواند به واسطه آن از خلوت خود بیرون بیاید و در پی آرزوهایش باشد. او حالا از والیبال نشسته به عنوان یک عامل نجات بخش استفاده می کند و نقش وی در آخرین پیروزی ایران همان نقش مهم اعتقادات و انگیزه ها در پارالمپیک است.