علی هزاوه فرزند شهید حسین هزاوه در گفتگو با خبرگزاری دانشجو در توصیف جنایت رژیم بعث عراق در بمباران زمین فوتبال چوار ایلام اظهار داشت: روز بازی بین دو تیم منتخب چوار و جوانان استان ایلام که به نوعی افتتاحیه زمین فوتبال چوار هم بود همراه پدرم آنجا رفته بودیم. پدرم از ابتدای نیمه دوم وارد زمین شد و به من گفت پشت دروازه بایستم تا توپ بهم برخورد نکند. دقایقی از نیمه دوم گذشته بود و تیم ایلام داشت روی دروازه چوار کرنر ارسال می‌کرد و اکثر بازیکنان آنجا بودند. رفت و آمد هواپیما در آن منطقه برایمان عادی بود ولی دو هواپیما از سمت ایلام به چوار وارد شدند و از دروازه چوار تا وسط زمین را بمباران کردند. چون زمین خاکی بود انگار خاک می‌سوخت و بالا می‌آمد. بلافاصله به سمت زمین دویدم و دیدم که پدرم هم به سمت من می‌دود و تقریبا بیش از یک نیمه زمین فوتبال با هم فاصله داشتیم. پدرم که پاسدار بود و با موقعیت جنگی آشنایی داشت در حال راهنمایی بازیکنان دیگر بود که متأسفانه یک راکت در نزدیکی پدرم به زمین اصابت کرد و موج آن من را به عقب پرتاب کرد. هنوز وقتی آن لحظه را تجسم می‌کنم احساس می‌کنم آن خلبان می‌دانست راکت‌ها را روی زمین فوتبال می‌اندازد. یک آقایی که چهره‌اش یادم نمی‌آید و فقط می‌دانم شلوار جین داشت مرا کنار چاله‌ای پناه داده بود و می‌گفت خطر دارد و حرکت نکن که در عالم بچگی به او گفتم می‌دانی پسر کی هستم؟! بعد از اینکه گرد و غبار خوابید به سمت پدرم دویدم که دیدم آمبولانس‌ها وارد زمین شدند. جسم پدرم سالم بود و فقط کمی خون روی شکم او بود و موی و ریشش هم غبارآلود بود.
محمد هزاوه در ادامه افزود: 35 سال از آن روز می‌گذرد و متأسفانه این واقعه در کشور ما مظلوم واقع شد. بارها فریاد زدیم که فکر نکنید ما آن روز عزیزی را از دست دادیم و به این موضوع اصلا توجه نکنید، بلکه ببینید چنین واقعه‌ای در ورزش دنیا شبیهی دارد یا نه. ورزش همیشه نمادی از صلح و دوستی است ولی با چنین اتفاقی آدم باید فکر کند این نماد صلح توسط چه کسی از بین می‌رود. به عنوان مثال هنوز که هنوز است برای قربانیان سقوط هواپیمای منچستر یونایتد بزرگداشت می‌گیرند. پدر من داور درجه سوم رسمی فدارسیون فوتبال بوده که مدارک او موجود است و سابقه بازی در تیم خیبر خرم آباد را هم داشته که با همه این تفاسیر فوتبالیست آماتور به سمت حرفه‌ای بوده ولی همه اینها را کنار گذاشته و وارد فضای جنگی شده بود. این بازی هم در آن فضای جنگی برگزار شده بود تا آن بازیکنان ثابت کنند حتی در این موقعیت هم می‌توان شادابی را حفظ کرد؛ مثل الان که ما در مسابقات ورزشی نمایندگان‌مان را می‌فرستیم که بگوییم جمهوری اسلامی توانسته شادابی در مردم ایجاد کند. ما قهرمان‌های بزرگی در دنیا داریم که نام انقلاب اسلامی را زنده نگه می‌دارند. این رخداد بمباران زمین فوتبال چوار، یونیک‌ترین اتفاق ورزشی دنیاست.
هزاوه همچنین درمورد ثبت رسمی این سانحه در تقویم کشور و فیفا اظهار داشت: در سفر 24 ساعته‌ای که اینفانتیو به ایران داشت، به او گفتم پدر من یک داور رسمی فدراسیون فوتبال ایران و عضوی از شما بوده که شهید شده پس شما باید یک پاسداشت انجام دهید؛ نه صرفا درمورد پدر من بلکه برای آن سانحه. رئیس فیفا در واکنش به صحبت‌هایم ناراحت شد و لوحی که عکس شهدای چوار روی آن بود را امضا کردند ولی پیگیری خاصی انجام نشد تا اینکه امسال با انتخاب آقای قاضی‌زاده هاشمی به عنوان ریاست بنیاد شهید و امور ایثارگران، یک بازی دوستانه بین پیشکسوتان چوار 65 و تیم منتخب فدراسیون فوتبال برگزار شد. قاضی‌زاده هاشمی تنها فردی بود که بین تمام روسای قبلی بنیاد شهید این موضوع را پیگیری کرد تا با جزئیات به گوش رهبری برسد و ایشان هم محبت کردند و امروز (پنجشنبه) در کنگره سرداران شهید به سانحه شهدای چوار اشاره داشتند. همچنین آقای قاضی‌زاده قول دادند که این موضوع در تقویم رسمی کشور با عنوان 23 بهمن روز «صلح و شهادت» ثبت شود و امیدواریم با حضور ایشان یادمان این واقعه هم ساخته شود.