به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، به نقل از رسانه فوتبال در قطر، دراگان اسکوچیچ، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران که برای تماشای دیدار حریفان ایران در انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر در تورنمنت جام اعراب فیفا در قطر حضور دارد، بامداد جمعه، ۱۲ آذر ماه ۱۴۰۰ به گفتگو با تلویزیون فیفا نشست.
اسکوچیچ در این گفتگو از هدایت تیم ملی ایران و چالش‌هایی که داشته صحبت کرده و حالا در حال رساندن فوتبال ایران به ششمین جام جهانی تاریخ است. دراگان اسکوچیچ، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران که در آستانه صعود با این تیم به جام جهانی 2022 قطر است و حالا گفتگویی که فایل صوتی و متنی آن در اختیار رسانه فوتبال در قطر قرار گرفته را می‌خوانید. این گفت‌وگو را در چهار بخش دنبال کنید:
شور هیجان فوتبال در ایران را چطور توصیف می کنید؟ نقشی که فوتبال در زندگی روزمره هر فرد ایرانی بازی می کند؟
سخت است که بتوانیم توصیف کنیم فوتبال برای ایرانیان به چه معناست، اما یک شور و هیجان بسیار بزرگ و یک عشق تمام عیار برای این بازی در بین ایرانیان وجود دارد. پیدا کردن کلمه برای توصیف آن بسیار دشوار است. فوتبال در ایران عشق خالص است. توصیف آن سخت است. فوتبال چیزی است که ایرانی‌ها واقعاً عاشق آن هستند. نمی‌دانم پاسخ این سوال را چگونه بدهم؟ ایرانی‌ها صبح که از خواب بیدار می‌شوند، به فوتبال فکر می‌کنند و شب هم با فکر فوتبال به خواب می‌روند. این را می‌توانید از واکنش‌های آنها در شبکه‌های اجتماعی و اینکه چگونه فوتبال را دنبال می‌کنند، ببینید. این را می‌توانید از استادیوم‌های مملو از تماشاگر بفهمید. فوتبال همه چیز ایرانی‌هاست.
وقتی که سرمربی ملوان بندرانزلی و فولاد خوزستان بودید، علاقه خود را به هدایت تیم ملی فوتبال ایران ابراز کردید. چه چیزهایی از آن روزها به یاد دارید؟
آن پاسخ به رسانه‌ها کاملاً غریزی بود. اما قبل از آن بود که فهمیدم دوست دارم سرمربی تیم ملی ایران شوم، زمانی که برای اولین بار به ایران آمدم. من سرمربی النصر [عربستان] بودم و ما در لیگ قهرمانان آسیا بودیم و با استقلال دیدار داشتیم. این شور و اشتیاق را از جمعیت حس کردم. 85 هزار نفر در استادیوم حضور داشتند و دیدن احساسات و شور و هیجان تماشاگران باعث شد بخواهم در آینده سرمربی تیم ملی ایران شوم.
شما در فوریه 2020 یک ماه پیش از این که تمام دنیا به دلیل پاندمی بیماری کرونا تعطیل شود، به عنوان سرمربی تیم ملی ایران منصوب شدید و تیم ملی ایران هم از نظر فوتبالی در شرایط بغرنجی قرار داشت. چگونه این چالش پیش‌رو را مدیریت کردید و با آن روبه‌رو شدید؟
در واقع بسیار دشوار و چالش برانگیز بود. اول از همه اینکه نمی‌توانستید در زمین چمن کار کنید و شرایط را سخت کرده بود. ویلموتس کار خود را در شرایطی چالش برانگیز رها کرد و نتایج به دست آمده بسیار ضعیف بود، اما من و کادر فنی‌ام فقط به کار سخت در هر روز تمرکز کرده بودیم. نمی‌توانستیم منتظر یک شانس باشیم تا مرحله مقدماتی را آغاز کنیم. خیلی سخت و طولانی بود، اما ما باید آن تحمل می‌کردیم. کووید-19 سختی‌های خودش را داشت. شرایط لجستیکی برای همه دشوار بود. به علاوه اینکه ایران نیاز داشت هر چهار بازی باقیمانده که سه بازی آن در خانه بود را با پیروزی پشت سر بگذارد. البته آن امتیاز میزبانی سه بازی را از ما گرفتند و به بحرین داده شد. شرایط حتی پیچیده‌تر و سخت‌تر شد. شما نیاز به چهار پیروزی در آن چهار بازی داشتید، در بحرین با آن شرایط سخت.
چطور توانستید بر این همه چالش در آن واحد غلبه کنید؟
خیلی سخت بود از آنجا که باید برای خیلی چیزها آماده و مهیا می‌شدیم. جای هیچگونه اشتباهی نبود. حتی یک امتیاز هم نمی‌توانستیم از دست بدهیم، بنابراین زیر فشار عظیمی بودیم و بسیار سخت بود. باید خیلی چیزها را محاسبه می‌کردیم، حتی آب و هوا که در بحرین کاملاً متفاوت بود و پروتکل‌های زیادی داشتیم. تمام تلاش‌مان را کردیم که کاملاً روی کاری که داریم تمرکز کنیم. می‌دانستیم که با تیم و نفراتی که در اختیار داریم عبور از این چالش ممکن است، اما برای انجام آنها کار سخت و تمرکز بسیار بالایی نیاز بود. فشار عظیمی روی ما بود و جایی برای اشتباه نبود.
بعد از پیروزی مقابل بحرین در منامه که اولین پیروزی تاریخ ایران در خاک بحرین بود، هنوز باید برای صعود به مرحله پایانی عراق را هم شکست می‌دادید، تیمی که ایران یک دهه نتوانسته بود شکستش بدهد. از دو پیروزی مقابل بحرین و عراق که هر دو بازی‌هایی بودند که حتماً باید در آن پیروز می‌شدید، کدام بازی سخت‌تری بود؟
خب، هر دو بازی به یک اندازه دشوار بودند و من تأکید داشتم بازیکنان تمام تمرکزشان را معطوف بازی کنند و این رقابت را کنار بگذارند. من فکر می‌کنم این کلید موفقیت و پیروزی‌های ما در بحرین بود.
شما یک رکورد منحصر به فرد در تاریخ فوتبال ایران دارید. 13 بازی، 12 پیروزی و یک تساوی. 10 پیروزی پیاپی که هیچ مربی‌ای تا به حال به این مهم دست پیدا نکرده است. این باید برای هوادارن فوتبال در ایران رضایت‌بخش باشد، آیا بوده؟
من فقط تمرکزم روی بازی بعدی است. به رکوردها فکر نمی‌کنم. برای من هر بازی یک بازی جدید است. فوتبال حافظه ندارد. به همین سادگی تمام تمرکزم روی بازی بعدی است و به رکوردها اهمیت نمی‌دهم. شکستن این رکوردها حس خوبی است، اما اجازه نمی‌دهم تمرکز من را به هم بزنند.
در فاصله چهار بازی به پایان رقابت‌های انتخابی جام جهانی و صعود قریب الوقوع ایران به این رقابت‌ها، چه احساسی دارید؟
رساندن یک ملت بزرگ مثل ایران به جام جهانی، برای من خوشایندترین اتفاق و بهترین پاداش است؛ تیمی که نماینده یک ملت 80 میلیونی است.
بعضی از بازیکنان شما تجربه حضور در جام جهانی را از سال 2018 در روسیه دارند. بعضی از آنها بازیکنان پخته‌ای هستند و در اروپا بازی می‌کنند. فکر می‌کنید تجربه حضور آنها در جام جهانی 2018 چگونه می‌تواند در قطر به شما کمک کند؟
مطمئناً کمک خواهد کرد و آن بازیکنانی که تجربه حضور در جام جهانی را دارند، می‌توانند به آنهایی که این تجربه را ندارند، کمک کنند. این یک تجربه معنادار است که می‌تواند کمک شایانی به کل تیم کند.
چند چالش دیگر، کووید-19، تغییر زمان برنامه بازی‌ها، از دست دادن حق بازی‌های خانگی، اینها مشکلاتی است که مربیان در تمام دنیا با آن روبه‌رو شدند، اما ایران یک کشور خاص است و شما با چه چالش‌های دیگری مواجه شدید؟
فکر می کنم ایران همانند بقیه کشورهاست. اینجا چیزها خیلی متفاوت نیست. فشار زیادی روی شماست، اما این همانند هر جای دیگری در دنیاست. فکر نمی‌کنم تفاوت خاص در مقایسه با بقیه کشورهای جهان باشد.
با وجود رکورد فوق‌العاده شما، هنوز برخی رسانه‌ها و هواداران فوتبال از شما انتقاد می‌کنند. این انتقادها برای چیست؟
سال گذشته با "ایویکا اوسیم" در مورد همین موضوع صحبت کردم. او به من گفت این نکته مهم است که بدانی هرگز قادر نخواهی بود همه را از خود راضی کنی. من هرگز تلاش نمی‌کنم همه را راضی کنم. تلاش من این است که هر تصمیمی می‌گیرم به سود تیمم باشد، کوتاه هم نخواهم آمد. شاید این بعضی وقت‌ها کار را هم برای من سخت‌تر کند. پیش از من، تعداد زیادی از مربی‌های مشهور هدایت تیم ملی را به عهده داشته‌اند، بنابراین انتظارات این است که من هم به سطح آنها برسم.
با در نظر گرفتن صعود ایران به جام جهانی نظرتان در مورد چشم‌انداز صعود ایران فراتر از مرحله گروهی جام جهانی چیست؟ می‌دانم هنوز قرعه کشی انجام نشده است، اما می‌خواهم حس کلی شما را بدانم؟
فکر می‌کنم ایران پتانسیل این را دارد از که از مرحله گروهی فراتر برود و تصور می‌کنم ما این توانایی را داریم که بهترین تیم آسیایی در این در تورنمنت باشیم. ما در حال حاضر برترین تیم آسیا در رنکینگ فیفا هستیم و فکر می‌کنم بازیکنان ما آنقدر خوب و با کیفیت هستند که بتوانند از مرحله گروهی رقابت‌های جام جهانی صعود کنند.
در مورد تجربه‌تان از تورنمنت "جام اعراب فیفا" به ما بگویید، این دلیل اصلی حضور شما در قطر بود. این تورنمنت چطور بود؟
در اصل برای تماشای بازی‌های عراق، امارات و لبنان به قطر آمدم، چرا که آنها حریفان ما در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی هستند. اما از طرف دیگر می‌خواستم بازی‌های دیگر را هم ببینم تا ایده‌ای در مورد وضعیت تیم‌های دیگر حاضر در این تورنمنت داشته باشم.
جام جهانی 2022 قطر یک تورنمنت فشرده و متراکم است. همه چیز شبیه برگزاری رقابت‌های المپیک است. برخلاف جام‌های جهانی قبلی در برزیل و روسیه، تیم‌های حاضر نیازی به سفر بین شهرها ندارند. فکر می‌کنید عملکرد تیم‌ها در زمین به دلیل اینکه زمان بیشتری برای ریکاوری بین بازی‌ها دارند، بهتر خواهد بود؟ ممکن است طبیعت تورنمنت‌های فشرده اینچنینی را توضیح دهید و اینکه چطور تیم‌ها می‌توانند از آن سود ببرند؟
اینکه استادیوم برگزاری بازی‌ها نزدیک یکدیگر است، قطعاً بسیار کمک می‌کند. این مطمئناً به بازیکنان کمک می‌کند که ریکاوری کنند و به شرایط آرمانی برسند. بازی‌ها یکی پس از دیگر انجام می‌شود و این یک فشار فیزیکی و همچنین روانی برای بازیکنان به همراه خواهد داشت. بنابراین نزدیکی استادیوم‌ها و عدم مسافرت به یک نکته کاملاً مثبت برای بازیکنان خواهد بود. این تورنمنت مطمئناً از سطح کیفی بالاتری برخوردار خواهد بود.
شما در مورد دلیل حضورتان در اینجا و تماشای بازی‌های عراق، سوریه، لبنان و امارات، حریفان‌تان در مقدماتی جام جهانی صحبت کردید. شما همچنین استادیوم‌ها، زمین‌های تمرین و امکانات تمرینی و زیر ساخت‌های کلی را بازدید کردید. نظرتان در مورد استادیوم‌ها و زیرساخت‌های کلی چیست؟
حقیقاً باید بگویم از دیدن این امکانات به شدت تحت تاثیر قرار گرفتم. استادیوم‌ها واقعاً بی نظیر هستند. انتظار دارم این بهترین جام جهانی تاریخ باشد. در مورد شرایط و امکانات این جام جهانی چیزی جز تعریف و تمجید نمی‌توانم بگویم و انتظاراتم از این جام جهانی بسیار بالاست.
از بین استادیوم‌های جام جهانی که دیده‌اید کدام یک استادیوم مورد علاقه شماست؟
استادیوم بازی افتتاحیه [البیت] عالی بود. از بیرون سنت را نشان می‌داد، اما وقتی وارد استادیوم می‌شدید، متوجه می‌شدید چقدر مدرن و فوق‌العاده است. واقعاً درک و تصور اینکه یک نفر فکر طراحی و ساخت چنین استادیوم فوق العاده‌ای را کرده باشد هم دشوار است.
زمین‌های تمرینی بسیار نزدیک به هم هستند. چمن زمین‌های تمرینی همان چمنی است که در استادیوم‌ها به کار رفته است. تیم‌ها برای انجام بازی‌ها سفر نمی‌کنند، بنابراین همیشه روی یک چمن تمرین می‌کنند. فکر می‌کنید یک این امتیاز برای تیم‌ها محسوب می‌شود؟
بدون شک یک امتیاز بزرگ است. نیازی نیست تیم‌ها سفر کنند و انرژی بیشتری صرف این مسائل کنند. در این نوع تورنمنت‌ها ریکاوری بعد از انجام بازی بسیار حیاتی است، از این‌رو مطمئناً این موضوع کیفیت کلی تورنمنت را بسیار بالا می‌برد.
به عنوان یک فرد جام جهانی فوتبال برای شما به چه معناست؟
جام جهانی فوتبال بدون شک بالاترین سطحی است که شما به عنوان مربی یا بازیکن می‌توانید به آن برسید. این رویای هر فردی است که به این صحنه بزرگ برسد و به عنوان مربی این چیزی است که من در تمام طول عمرم با آن زندگی کردم تا به آن برسم.
اولین خاطره شما از جام جهانی فوتبال وقتی بچه بودید چیست؟ آیا با خانواده آن را تماشا کردید یا از رادیو گوش دادید و یا در روزنامه آن را خواندید؟ چه چیز خاصی از آن تورنمنت برای شما به جا مانده است؟
خب، اولین جام جهانی که به خاطر دارم در سالی بود که مادرم از دنیا رفت. آن تورنمنت در آرژانتین کمک کرد از مشکلاتم در خانه فاصله بگیرم. آن جام جهانی کمک کرد از شرایط اندوهباری که در خانه داشتم فرار کنم. مادر من در سال 1978 از دنیا رفت و جام جهانی کمک کرد آن شریط تلخ را فراموش کنم.
بهترین خاطره جام جهانی شما چیست؟ به عنوان یک مربی، یک هوادار، شاید کرواسی در 1998؟
بهترین خاطره من کسب مقام سومی جام جهانی 1998 توسط کرواسی بود. این برای اولین بار بود که تیم ملی کشور ما تا آن مرحله از تورنمنت پیش رفته بود. من همچنین شخصاً بسیار از اعضای آن تیم را از نزدیک می‌شناسم بنابراین خیلی خوشحال بودم که آن تیم تا آن مرحله پیش رفته بود.
فلسفه مربیگری شما در کل چگونه است؟
فلسفه من این است که همیشه یک گل بیشتر از حریف به ثمر برسانیم. این ایده کلی من است. این هم برایم مهم است که بتوانیم در حالی که استانداردهای سطح بالای اخلاقی را رعایت می‌کنیم، به اهداف خود برسیم. این یکی دیگر از فلسفه‌های من است، اما شما باید همیشه یک گل بیشتر از حریف به ثمر برسانید.
با تصور اینکه شما به زودی با ایران صعود خود را به جام جهانی قطعی کرده‌اید، هدف و آرزوی شما پس از صعود چیست؟
هدف و آروزی بزرگ من به دست آوردن و موفقیت هر چه بیشتر با تیم ملی ایران است. این تنها چیزی است که اکنون به آن فکر می‌کنم و با هر بازی جدید، هدف من این خواهد بود که هواداران پرشور فوتبال در ایران را به جایگاهی که شایسته آن هستند برسانم.
ایران بازیکنان بسیار خوبی در اختیار دارد، انتظارات بسیار بالایی همیشه وجود دارد که این تیم دستاوردهای بسیار بزرگی کسب خواهد کرد. فکر می‌کنید چه چیزی باعث می‌شود ایران به مرحله بعد صعود کند؟ فکر می‌کنید چه چیزی نیاز است تا این تیم بتواند به مرحله بعدی صعود کند؟
سوال سختی است. اول از همه فکر می‌کنم باید به قرعه‌ای که برای ما در جام جهانی در می‌آید نگاه کنیم. ببینیم با چه تیم‌های همگروه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌شویم.
اما این ربطی به صعود ندارد.
واقعاً نمی دانم، اما اگر بخواهم جوابی به این سوال بدهم، ایران همیشه دفاعی بازی کرده و این برای آنها طبیعی نیست. فکر می‌کنم این کاملاً واضح است، ایران پتانسیل بسیار بیشتری دارد تا اینکه بخواهد دفاعی بازی کند.
پس شما دوست دارید تیم ملی ایران بازتر و آزادانه‌تر بازی کند؟
تلاشم را کرده و راهی برایش پیدا می‌کنم.
فکر می‌کنید تیم ملی ایران این توانایی را دارد که با شیوه بازتر و گسترده‌تر بازی کند؟
خب، فکر می‌کنم در جام جهانی پیش‌رو، برای ما طبیعی‌تر خواهد بود که با یک شیوه تهاجمی بازی کنیم و من تلاش می‌کنم این را در بازیکنانم ببینیم و ایجاد کنم.
جام جهانی پیش‌رو در قطر برگزار خواهد شد و طبیعتاً تعداد بسیار بسیار زیادی از ایرانیان در اینجا خواهند بود. انتظارات بسیار بالا، فشار بسیار بالا. فکر می‌کنید این جام جهانی ایران باشد؟ چقدر مطمئن هستید و چطور با این انتظارات کنار می‌آیید؟
خب، انتظارات در قطر تا حدودی از این حقیقت است که به دلیل حضور بسیاری از ایرانی‌ها استادیوم‌ها برای بازی‌های ما شبیه استادیوم بازی‌های خانگی خواهد بود. اما به نظرم این فقط یک برتری به ما خواهد داد. بازی در حضور تماشاگران‌مان می‌تواند برای تیم ما بسیار خوب باشد.
مثل یک بازی خانگی خواهد بود...
بله، همانطور که گفتم.