کمتر از دو هفته به گام سوم کاهش تعهدات برجامی ایران باقی مانده است. تحولات اخیر نشان میدهد اروپاییها قصدی برای انجام تحرکی جدی در راستای عمل به تعهدات خود در قبال ایران ندارند و سیاست اتلاف وقت را در پیش گرفتهاند.
در هنگام سفر جناب آقای ظریف به آمریکا، اخباری منتشر شد مبنی بر اینکه ایشان پیشنهاد کرده در صورت لغو تحریمهای آمریکا، ایران پروتکل الحاقی را بهصورت دائم تصویب خواهد کرد.
این روزها بحثی مطرح شده که بعضی با اغراق نام آن را «جنگ نفتکشها» گذاشتهاند؛ و صدالبته جنگی رخ نداده و حکایت همه نفتکشهایی که طی یک تا دو ماه اخیر درگیر حوادثی شدهاند، یکی نیست.
در شرایط فعلی با توجه به نتایج بیحاصل مذاکرات هستهای و برجام نافرجام و ایجاد مشکلات اقتصادی در شش سال گذشته با وعدههای محقق نشده در سایه توافق هستهای، «واژه مذاکره» به «شوخی ناراحتکنندهای» برای ملت تبدیل شده و با اعصاب مردمی که درگیر مشکلات زندگی هستند، بازی میکند.
دولت، دیروز در پایان مهلت دوماهه به اروپا اعلام کرد گام دوم کاهش تعهدات برجامی را در قالب غنیسازی بالای ۳.۶۷ درصد بر میدارد. گام اول، عبور از سقف ۳۰۰ کیلوگرمی غنیسازی بود.
معضل و ترمز اصلی در مقابل «پیشرفت، عدالت، خدمتگزاری، و حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی»، سبک زندگی و سیاستورزی «اشرافی- اباحی» است، و نه مثلا چند و، چون سیاست خارجی و یا کمی اختیارات رئیسجمهور.
سیدحسن نصرالله در سخنرانی روز قدس خود اعلام کرد درباره قدرت موشکی خود و کیفیت آن مذاکره نمیکند و آمریکاییها نمیتوانند با وعده بهبود وضعیت اقتصادی و دادن وام به لبنانیها، حزبالله را وادار به قبول مذاکره با آمریکا نمایند.
براساس سخنان رهبر معظم انقلاب «باب مذاکره با آمریکا» در هر سطحی و درباره هر موضوعی بسته شد و مدعیان غربگرا که آمریکا را کدخدای جهان میدانند، باید بدانند از امروز «باب اقدام و باب مقاومت» که سیاست قطعی نظام و ملت ایران است بهروی دولت و مسئولان کشور گشوده شده است.
آمریکا به دنبال تشدید جنگ اقتصادی علیه ماست این جنگ به درازای عمر انقلاب اسلامی امتداد دارد. اما هیئت حاکمه این کشور، هیچگاه به اندازه امروز به عنوان «راهحل قطعی» حل مشکل بزرگی تحت عنوان «ایران» به آن نگاه نکرده است.
برخی مدیران، میدان جنگ را اشتباه گرفتهاند و هر چند وقت یک بار، به جنگهراسی دامن میزنند. جنگ جای دیگری است، اما این مدیران و رسانههای حامی -یا متظاهر به حمایت از- آنها غالبا سایه «جنگ نظامی» را پررنگ میکنند.