پایین آمدن سن استفاده از رسانه و رایانهها در ایران امری غیر قابل انکار است که تبعات منفی بسیاری را در پی دارد که والدین آگاه باید از همان ابتدا تدبیر و مدیریت این موضوع را بر عهده بگیرند.
در صورتی که عنوان «جامعه مجازی» را بپذیریم، در این جامعه هم با «مجموعهای از انسانها» طرف هستیم که «با هم» «تعامل اجتماعی پایدار» دارند. در نتیجه برایمان این سؤال پیش میآید که: آیا ما ایرانیها در «جامعه مجازی» نیز مانند «جامعه واقعی» استقلال داریم؟