کتاب سیزده...پنجاه و هفت مجموعهای از روایتهای مردمی از انقلاب اسلامی ایران است که کمتر به آنها پرداخته شده در حالی که وجه مردمی بودن آن از همه ابعاد مهم تر است.
حامد صلاحی گفت: اگر انقلاب و جنگ ما یک جنگ مردمی است طبیعتا باید جایگاه مردم، جایگاه ادبیات مردمی در فضای کار پررنگتر میبود. این اتفاق به مرور کمرنگ شد و در ادامه تقریبا میشود گفت روایت رسمی بر روایت غیررسمی غلبه پیدا کرد.