اگرچه در حال حاضر انیمیشن یکی از رسانههای مهم جهانی به شمار میرود و در تمام عرصهها حضور پررنگی دارد، اما در جشنواره فیلم فجر که بزرگترین تریبون نمایش و معرفی اینگونه آثار است، حضور کمرنگی دارد.
سؤال اینجاست که چطور ممکن است فردی دارای حق رأی باشد؛ اما با توجه به نظر دیگران و بر اساس نوع نگاه آنها به مسئله رأی خود را صادر کند؟ پس دلیل حضور نفرات و دیدگاههای متفاوت در این میان چیست؟
ما از سالهای طلایی سینمای کودک در ایران بسیار دور شدهایم اما انگار نفسهای بی رمقش را نمیشنویم. جشنواره بینالمللی فیلم فجر رویدادی است که میتواند در توجه سینماگران به برخی ژانرها موثر باشد اما با غیبت سینمای کودک در جشنوارهی فجر عملا چنین فرصتی از دست میرود.
تهیهکننده انیمیشن پسر دلفینی با اشاره به جای خالی آثار انیمیشن در جشنوارهی فجر اظهار داشت: این جشنواره برای حضور انیمیشنها مناسب نیست، در نتیجه، نه فقط «پسر دلفینی»، بلکه بسیاری از انیمیشنسازهای دیگر که انیمیشن آماده برای پخش دارند، اثرشان را برای جشنواره ارسال نکردند.